https://www.instagram.com/p/Bqc4b_AgHVU/
Ingmar Heytze – Utrecht voor beginners
Zoek een goede avond uit,
loop de grachten langs en kijk
hoe het licht in de huizen verdwijnt.
Leg dan uw handen op een muur.
Hier heeft de oudste steen gelijk.
Ik heb een week vrij en ik denk na over het afgelopen jaar. Het is namelijk ook ergens dezer dagen een jaar geleden dat ik in het wonderschone Uutje, Utrecht, Utka ben komen wonen. Dat begon op een luchtbedje, de verkeerde kant op fietsen en verwondering: woon ik nu écht, écht, écht hier? Daar waar er geen betaalbaar huis is te vinden in een wijk die redelijk veilig is? Ja, je woont hier echt.
Makkelijk zou ik het jaar niet willen noemen. Ik werd heel erg ziek door een bacterie en bracht de zomermaanden daarom in bed door. Ik zie nu pas hoe mooi het hier is in de zon en dat het water schittert. Ik droom nog vaak over Dikkie en word dan blij en verdrietig wakker. Blij, want ze was, even. Maar toch niet echt. Ik fietste naar mijn oude en nieuwe vrienden, fietsen ja, in plaats van met de trein. Ik ontdekte de minibieb op straat, de katten achter de ramen en waar je zowel een koekje als chocolade krijgt bij je wcms (Springhaver).
Rotterdam zou leuk zijn voor af en toe een bezoek dacht ik na mijn verhuizing, maar door mijn werk kom ik er nu meerdere keren in de week. Door dit werk heb ik zoveel geleerd, zowel zakelijk als persoonlijk. Dat ik daarnaast ook nog leuke collega’s heb, ondanks het eeeeeenorme leeftijdsverschil, is alleen maar fijn.
Maar deze vrije week is niet voor werk. Het is voor ijsjes eten in de zon, lummelen, boeken lezen, uitgaan (!!! oma gaat voor het eerst sinds duizend jaar weer uit, kijken of ze niet al om 00.00 uur in slaap sukkelt) en eten. Uiteraard.
Staycation heet zoiets, maar van dat woord word ik nogal misselijk. Ik ga gewoon genieten van Utrecht, de stad die me nog een tijdje langer zal moeten verduren.