Kwetsbaar

Laatst keek ik naar The Voice. Ja, ik weet het, maar ik geniet van audities. Het behoort tot het rijtje van beeldende dingen waar ik om moet huilen: praktisch alle films, soldaten die hun kinderen verrassen met een vroege terugkomst en audities dus. Lang niet altijd, maar vaak genoeg.

Vorige week gebeurde het weer. Er kwam een jongen die al The Voice Kids had gewonnen en dat nu ook bij de grote mensenversie wilde doen. Hij zong ‘Say Something’ en dat deed hij op zo’n mooie en breekbare manier dat je het meteen in je hart voelde. Nadat het voorbij was, kwamen zijn zenuwen pas. De juryleden zeiden hoe mooi het was, niet alleen het zingen, maar vooral de manier waarop. Dat hij integer was. Kwetsbaar.

Nadat hij zijn coach had gekozen, viel hij flauw.

Ali B, degene die hij gekozen had, stond hem daarna bij.
‘Ayoub,’ zei hij, want zo heette de jongen. ‘Dit is juist je grootste kracht.’

En dat vond ik zo mooi. Dat iedereen hem respecteerde hoe hij was en daar ook het mooie van zag. Want zo is het lang niet altijd als je niet uitbundig of extravert bent in een land als Nederland waar brutalen de halve wereld hebben.

Een tijdje geleden was ik bij een vriendin op bezoek. Ik praatte een beetje met haar huisgenoot, niets bijzonders, niet al te veel. Later vertelde ze wat hij over mij had gezegd: ‘Ik vind Laura echt een heel prettig persoon.’

Ik was in de war. Ik had niet mijn best gedaan, niet veel gezegd, was niet grappig of slim geweest. Waarom vond hij mij dan prettig? Juist vanwege die kalmte, die niet aanwezige aanwezigheid. Dat is even wennen als mensen vroeger (en nog steeds) niet snapten waarom je zo stil was of nog erger: zich eraan stoorden. Stille mensen zijn eng. Stille mensen zijn ongemakkelijk. Stille mensen zijn vreemd.

Nóg erger: stille mensen die, als ze dan praten, gevoelig zijn. Of zich kwetsbaar opstellen. Empathie vertonen. Bah. Doe niet zo zwak. Stel je niet aan. Terwijl de wereld niet alleen hoeft te bestaan uit mensen die de ruimte vullen met gesprekken of energie. Het is juist mooi dat er ook mensen zijn die je raken, iets wat je niet in woorden kunt vatten, maar wat je wel voelt.

Dus Ayoub en de coaches van The Voice: bedankt voor die mooie boodschap.

5 Comments to “Kwetsbaar”

  1. En jij bedankt voor het delen van jouw mooie ervaring.

  2. Jaaa, mooi! Echt fijn dat er langzaam meer waardering komt voor de introverten van deze wereld.

  3. Dit is echt mooi om een keer te horen. Ik had het ook gezien op tv, echt prachtig. En zo fijn om te weten dat ook stille mensen gewaardeerd worden. Tof dat die huisgenoot van die vriendin het ook uitsprak. Ook al was het niet direct naar jou, het is in elk geval overgekomen dat je aanwezigheid gewaardeerd werd ? Iedereen heeft waarde, zouden we vaker tegen elkaar moeten zeggen zoals Ali en die huisgenoot ❤

  4. Wat fijn, die acceptatie. En inderdaad, fijn dat je ook mag zijn wie je bent en niet perse een hele hoop lawaai hoeft te produceren.

Leave a Reply