Archive for februari, 2020

februari 29th, 2020

Fake news over duo Laura & Laura in de krant


Klik twee keer op de foto om het groter te maken.

Op Facebook zag ik een berichtje. Of iemand goed contact had met zijn buur, voor een artikel in de krant. Ik dacht heel lang na. Leuke buren, leuke buren. Uiteindelijk kwam ik erop: mijn buurmeisje Laura. We zijn een stel gekkies naast elkaar, dus dat zou een geweldig artikel worden.

De voorbereiding was goed. Puntsgewijs namen we door wat we zouden vertellen: de vlaggetjes op haar deur (ze zei tegen mij: ‘Ik woon hier nu al een jaar, waar zijn mijn vlaggetjes?’ en toen had ik vlaggetjes op haar deur geplakt), de ballon op mijn deur (kreeg ik van haar toen ik jarig was), de borrels met andere buren (die iets ouder zijn dan wij en wat wij dus standaard het Zonnebloemuitje noemen) en de podcast over alle gekke dingen die gebeuren in ons gebouw. Genoeg te vertellen en nog origineel ook.

Voor de fotograaf waren we allebei zenuwachtig. ‘Is hij er al?’ appten we naar elkaar. Want ja, eigenlijk zien we elkaar niet zoveel (behalve per ongeluk in de gang en de maandelijkse pubquiz), maar we appen elke dag. We laten geen hartjes achter op elkaars tijdlijn, maar bekvechten over wie dé Laura is (jullie weten allemaal wat het goede antwoord daarop is). Kortom: we zijn niet van die gezellige buurvrouwen die elkaar buuf noemen en gezellig op de koffie komen.

Maar voor de fotograaf moesten we toch echt samen zijn, dus gingen we naar haar huis. De fotograaf maakte foto’s van ons, mensen die er niet van houden om gefotografeerd te worden. Klik, klik, klik en het was klaar.
‘De journalist gaat vast vragen wat je leuk aan me vindt,’ zei mijn buurmeisje.
Shit. Daar moest ik wel even over nadenken.

We werden allebei gebeld, deden ons verhaal en toen was het wachten op de krant. Mijn buurmeisje bemachtigde hem als eerste en… was not amused. Met grote letters stond er boven haar stukje: ‘NOOIT DURVEN DROMEN DAT IK HAAR ZOU LEREN KENNEN’. De tekst eronder maakte haar niet minder een aanbidder van mij. Het eindigde met ‘Dankzij Laura ben ik me pas echt thuis gaan voelen in Utrecht’. Maar dat is dus FAKE NEWS. Zowel de titel als die zin heeft zij nooit uitgesproken en ik kan het weten, want ik ken haar. Ze heeft nog nooit gezegd dat ze me aardig vindt, laat staan dat ze deze enigszins stalkerige zinnen zou uitspreken.

Haar appjes waren dan ook niet al te blij. Tot ik zag dat míjn foto bij dat stukje tekst stond en het dus leek alsof ik mijn eigen aanbidder was. Haar lach was zo hard dat ik het in mijn eigen huis kon horen.

februari 9th, 2020

Terug naar Oegstgeest???

De mensen die mij al duizend jaar volgen, weten dat ik ooit in een pittoresk dorp genaamd Oegstgeest woonde. Ik zou willen zeggen dat dat kwam, omdat ik toen Literatuurwetenschap studeerde en alleen in een literair verantwoorde plek wilde wonen, maar het was meer een verhaal van studentenwoningen, lotingen en geluk.

Want geluk was daar veel. Oegstgeest is voor mij gemaakt. Het is klein (just like me), heeft roodgele straatnaamborden, katten en heel veel schommels. Binnen een kwartier was ik in Leiden, de stad die de alliteratie compleet maakte (‘Ik ben Laura en ik studeer Literatuurwetenschap in Leiden’).

In Oegstgeest woonde ik voor het eerst op mezelf. In Oegstgeest verkende ik de buurt op mijn hardloopschoenen en skeelers. In Oegstgeest werd ik verliefd (of eigenlijk in Leiden, maar Oegstgeest is het bijzettafeltje van Leiden dus potato potato).

Maar het leven overkomt je. Dus verhuisde ik naar Voorschoten, kwam incidenteel terug voor een bezoekje aan een vriendin die daar nog woonde, maar c’est ca. Daarna overkwam het leven me weer en verhuisde ik naar Rotterdam. Uiteindelijk verhuisde ik naar Utrecht, wat ook niet echt dichterbij was. Sindsdien kom ik zelden nog in Leiden, laat staan in het dorp waar een stukje van mij ligt.

Tot zaterdag. Die desbetreffende vriendin woont er nog steeds. De roodgele straatnaambordjes flitsten weer voorbij en de onherkenbare herkenbaarheid van het gebouw waar ik woonde en de gebouwen waar ik zou willen wonen (Oegstgeest heeft zoveel mooie huizen!!!). Ik zag dat de lamellen nog steeds voor het raam hingen, maar de plantenbak was verdwenen. Ik struikelde over de herinneringen. Nu liep ik hier met een niet meer zo nieuwe liefde die ik overspoelde met verhalen van toen.

Maar ooit, als de niet meer zo nieuwe liefde het er mee eens is, kom ik écht terug. Terug naar Oegstgeest.

Tags:
februari 2nd, 2020

Laura’s tiplijst

Ja hallo, hier ben ik weer en gelijk met een paar steengoede tips. You’re welcome.

Boek: C. Buddingh – Mijn katten en ik 
Kattenboeken zijn natuurlijk sowieso top. Maar góed geschreven boeken met humor over katten: perfectie. Dat is dit dunne boeken vol geweldige citaten, zoals deze: Katten, je kan je voor ze inspannen zoveel je wilt, ze doen toch precies wat hen goeddunkt. En gelukkig maar ook, anders zouden ze een – overigens nog steeds zeer superieur – soort honden worden. 

Documentaire: Ask Dr. Ruth
Ruth Westheimer is 1.40 meter lang (nog kleinere dan ik!!!) en ze is geweldig. Deze documentaire is na RBG (ook kijken, is geweldig) wederom een bewijs dat kleine vrouwen geweldig zijn. Maar goed, dat wisten jullie al, want jullie lezen mijn blog. Dr. Ruth is een Amerikaanse sekstherapeute die daar veel op radio en tv is. Maar in deze documentaire kom je erachter dat ze een zwaar verleden heeft: ze komt oorspronkelijk uit Duitsland en heeft haar ouders verloren door de Holocaust. In deze documentaire praat ze hierover en ook over haar carrière met als belangrijkste les: communiceren is het allerbelangrijkste als het gaat om seks.

Album: Lucky Fonz III – Multimens
Oh Lucky Fonz III is zo leuk. Hij is een beetje gek, een beetje chaotisch en heel lief (dat laatste vermoed ik alleen maar, maar ik heb veel mensenkennis jwt). Dit album is dat ook. Het gaat van techno tot singersongwriter tot hiphop. Love it. Favorieten: In De Loop Der Jaren, App Me.

Podcast: Echt Gebeurd
Bedacht door Paulien Cornelisse en Micha Wertheim. Hierin vertellen mensen in ongeveer een kwartier over iets wat ze echt overkomen is. Dat kan van alles zijn. Ook zijn er mensen die voorlezen uit hun jeugddagboek wat echt hilarisch is. Ook heel leuk om zelf een keer bij te zijn in Toomler!

YouTube: Frank James
Zoals veel mensen ben ik redelijk geobsedeerd door de Myers-Briggs Type Indicator (INFP speaking). 16 types is natuurlijk veel te beperkt voor alle mensen, maar toch is het redelijk herkenbaar (ik heb bijna alleen maar INFP’s en INFJ’s als vrienden!!!!!). Frank James doet de 16 types na, bijvoorbeeld hoe ze zijn op kantoor of bij de dokter. Hilarisch en pijnlijk herkenbaar (‘Hey, I’ve been waiting here for about five days now, I think you guys might have overlooked me. Just checking in.’)

Serie: Victoria
Te zien op NPO Start (toen ik erachter kwam dat dit maar een paar euro per maand kost, heb ik meteen een abonnement genomen en mijn leven is nu zoveel beter #nosponhelaas). Ik moest er wel even inkomen, maar man, ben ik dol op kostuumdrama’s en al helemaal als ze gebaseerd zijn op de geschiedenis. Een aflevering kijken en dan op internet zoeken wat er allemaal klopt of niet. Deze serie gaat over de vroege periode van Queen Victoria en het is heerlijk.

Zo, nu kunnen jullie weer even vooruit! Mocht je tips voor mij hebben, dan ontvang ik die natuurlijk ook graag.

Tags: