Archive for maart, 2020

maart 30th, 2020

Mijn blog bestaat 9 jaar (en een paar dagen)

Afgelopen dinsdag bestond mijn blog negen jaar, maar ik had geen zin om te bloggen, dus jullie zullen het met dit verlate bericht moeten doen. Zoals vorig jaar beloofd ga ik bij de tien jaar een feestje geven.

Ik mag hopen dat ik dan niet meer op 28 vierkante meter woon, zodat jullie allemaal gewoon in de woonkamer passen. Uiteraard gaat dit feestje in Lauradenktstyle zijn: met een kat (die heb ik tegen die tijd dan weer, als ik niet meer op 28 vierkante meter woon), chocoladekruidnoten (dan moet ik niet vergeten ze in december in te slaan) en wcms. Gelukkig heb ik veel van mijn trouwe fans al ontmoet, dus zal het niet een enorm awkward bedoening worden zoals bloggersmeetings vaak zijn (niet-bloggers mogen ook komen). En als we het dan even niet meer weten, praten we gewoon over de kat.

Ik vind het een plan.

maart 23rd, 2020

De laatste dag

Vandaag had ik mijn laatste dag bij Werf& en het was raar. Ik heb mijn collega’s al anderhalve week niet gezien, alleen via de webcam. Ik weet nog dat ik met mijn collega naar de persconferentie zat te kijken waarin werd opgeroepen om thuis te werken. Daar ging mijn afscheidslunch bij By Jarmusch en de taart die ik zou halen (maar het is de opoffering voor de gezondheid waard hoor).

Nu zaten we allemaal via Teams samen te lunchen als afscheid. Het was een chaos. Sommige hadden hun kinderen bij zich die hun knuffels showden. Andere hun vriendje die broodjes voor hen maakten (oké, dat was ik). Tussendoor gooide een paar collega’s nog wat lieve woorden naar me toe.

Ik heb veel geleerd in die anderhalf jaar. Over schrijven natuurlijk, maar ook over het organiseren van events voor een paar honderd mensen, het maken van podcasts en communiceren. Toen ik binnenkwam, wist ik niets over recruitment. Inmiddels heb ik er 285 artikelen over geschreven.

En ja, ik heb ook lieve mensen leren kennen, hoewel ik altijd sarcastisch tegen ze doe. Ik heb er zelfs een vriendin van 48 (!!!) bijgekregen. Die uit Meppel (!!!) komt. Nou, dat had ik nooit durven dromen, dat snap je.

Wat nu? Ik heb nog een week vrij en al mijn wilde plannen (mijn huis opruimen) kan ik ook gewoon in deze tijden van crisis doen. Daarna ga ik aan de slag bij mijn nieuwe baan, waar ik ook een blog aan zal wijden. Alvast een tipje van de sluier: het is in mijn mooie Utrecht. Hoewel ik zo’n vermoeden heb dat ik eerst vooral vanuit huis ga werken…

maart 17th, 2020

Binnen

In de halflege supermarkt koop ik de snoepjes die hij zo lekker vindt. Ik verstop ze overal in mijn huis. Tussen de kussens van de bank, in een glas, onder de kaart die hij gaf voor Valentijnsdag. Natuurlijk vertel ik hem niets. Elke keer als hij er eentje vindt, is hij zo blij als een kind.

Terwijl mijn wekker gaat om het thuiswerken te starten, ligt hij nog in mijn bed. Het ontbijt is zijn taak: breakfast burrito’s, American pancakes of gewoon simpel yoghurt met fruit. In de lunchpauze wandelen we en zeggen we welke huizen we wel of niet mooi vinden. Naar alle katten in het raam wordt gezwaaid. Ik houd zijn hand vast.

’s Avonds kijken we Peaky Blinders. Ik herhaal alles wat ze zeggen: ‘SHOT OP!’ In bed smelten we weg bij alle kattenfilmpjes van Kittisaurus. Later nemen we ook een kat. Een beetje een bolle.

Buiten staat de wereld op zijn kop. Maar binnen houdt hij me vast.