Op je koptelefoon


Ook even schaamteloos mijn weer langer gegroeide haar showen waar ik blij mee ben

Ongeveer een jaar geleden was een van de mooiste dagen van mijn leven. Nee, het was niet de dag waarop ik een jongen met een snor en een lieve lach ontmoette (sorry, Mathijs), maar een andere liefde die in mijn leven kwam: mijn noise cancelling headphone. Vanaf toen werd mijn leven mooier en… stiller.

In die tijd moest ik nog een aantal dagen per week naar Rotterdam. Dat betekende anderhalf uur heen – bus, trein, metro – en anderhalf uur terug – metro, trein, bus. Dat kost sowieso al veel energie, maar al helemaal als je tieners met boemboemmuziek naast je hebt, mensen die hun liefdesleven op toontje megafoon bespreken of krijsende kinderen. Op blogs las ik over noise cancelling headhpones. Ik begon al weg te dromen over een wereld met rust, totdat ik de prijs zag van die dingen. Laat ik het zo zeggen: je kan er veel boeken van kopen.

Ik geef niet zoveel om merken of status, dus er zijn weinig dingen waar ik veel geld aan uitgeef (‘En chocoladekruidnoten dan?’ ‘Ssst, ik heb het over in een keer veel geld’). Dit zou pijn doen in mijn portemonnee en ik moest er sowieso wel even voor sparen. Soms zag ik mensen met een koptelefoon lopen op straat en dan voelde ik een steek van jaloezie.

Maar na een tijdje werd mijn geduld beloond: ik had genoeg geld gespaard. De eerste keer dat ik de koptelefoon op deed, was een magisch moment. De wereld stond even stil en toen had ik nog niet eens muziek opgezet. Het reizen van en naar werk werd dragelijker, want ik bevond me in mijn eigen wereld van indiemuziek of een random Netflixshow zonder dat ik last had van andere mensen. Toegegeven: niet alles wordt uitgeschakeld. Als mensen heel hard praten, hoor je het er alsnog doorheen, maar wel veel minder hard.

Ook thuis zet ik hem wel eens op. Een buur die aan het boren is? Normaal zou ik me eraan ergeren, maar nu is het zo opgelost. Ik kan gewoon rondlopen in mijn minihuisje, want het is draadloos. Het enige wat ik niet doe, is ermee fietsen. Ik kan natuurlijk dan de noisecancelling uitzetten (het aanzetten is niet heel veilig), maar ik kies dan liever voor oordopjes.

Mocht je willen weten welke ik heb: het is de Bose QuietComfort 35 II. Hij is helaas niet gesponsord, maar als je via het linkje iets bestelt bij Bol.com, krijg ik een pietpeuterig klein bedrag waarmee ik ooit misschien een zakje chocoladekruidnoten kan kopen.

Hoe dan ook, mijn leven is een stuk mooier sinds ik dat ding heb. Ik ben dus gezegend met twee liefdes in mijn leven. En mocht een daarvan ook irritant doen, dan zet ik gewoon de andere op. Opgelost.

6 Comments to “Op je koptelefoon”

  1. Yess, Ik hou van noise cancellers! En draadloos is nog beter. Mijn Sennheiser gaat ook al weer een tijdje mee!

  2. Heel veel plezier ermee! Ik heb het nooit overwogen, totdat ik een keer met vriendje in het vliegtuig zat en hij mij even die van hem opzette… wat een wereld van verschil! Als we ooit nog mogen vliegen, dan zal ik er zeker heel goed over nadenken.

  3. Niiiiice! Ik zal mijn volgende bol.com-aankoop via jouw linkje doen :)

  4. Fijn zo’n nieuwe liefde! Ik kan zelf nooit zo goed tegen dingen op en in mijn oren, maar gelukkig kan ik me in dat soort situaties altijd redelijk goed afsluiten, dat is wel fijn.

  5. Ik hou van stilte,kan goed tegen lawaai maar na zes weken klussende onderburen..,Hoe heet dat ding??

Leave a Reply to Daan