Archive for oktober, 2020

oktober 31st, 2020

Een reizen

Eindeloze ritten. Altijd rechts achterin, kijkend uit het raam. Als je ’s avonds je ogen een beetje dichtknijpt, lijken de lantaarnpalen op de snelweg zachter. De dj op de radio kondigt een nieuw liedje aan en de auto zweeft over het asfalt. Ik zak langzaam weg en word wakker in mijn eigen bed.

Elke dag dezelfde route. Langs de dijk, het parkje, de wijk in. Een cd van Marco Borsato op repeat, de andere ouders langs de weg en de lipstickafdruk op mijn wang. Op de terugweg altijd dezelfde vraag: ‘Hoe was het op school?’

Mijn broertje en ik tellen de vogelnesten in de bomen. In december zoeken we de kerstbomen in de ramen. Soms is er ruzie.

Met zijn vieren op de achterbank. De stoelen zijn net iets te klein, wij zijn net iets te groot. Heup tegen heup. Op de borden staan woorden die ik niet begrijp. Ik lees een eindeloze stapel boeken, we zingen mee met Shaffy Cantate ‘Lalala lala la’, we zingen ‘Ze komen niet, ze komen wel’ en zeggen ‘Ik zie, ik zie wat jij niet ziet’. Bij de wegrestaurants is het druk en de auto’s rijden zo snel dat het slechts kleuren zijn. Onze benen zijn opgelucht door het strekken. Het huis voelt raar bij thuiskomst. Vertrouwd en toch anders. Stil. Niet geleefd. Stapeltjes post op de piano wachten geduldig om geopend te worden.

Zijn hand in de mijne als het verkeerslicht op rood staat. Ik geef de mensen op straat een stem, maar ze horen het niet. De carwash voelt als een achtbaan. De metalige geur blijft achter op mijn lichaam.

De terugreis duurt altijd korter dan de heenreis.

oktober 22nd, 2020

10 dingen die ik fijn vind aan mijn huis

Elke content marketeer/manager/coördinator weet dat lijstjes het goed doen. Persoonlijke lijstjes al helemaal. Dus daar ga ik nu schaamteloos gebruik van maken, laat die bezoekers maar komen!!!

Nou, mijn huis dus. Ik woon hier nu twee maanden en een beetje. In het begin vond ik het wel lastig, want alles was nieuw (niet letterlijk, het is een oud huis) en ik voelde me nog niet thuis, maar dat begint nu te komen. Oké, nog niet alles staat er. Mijn bureau komt binnenkort (tip: koop nu niet een bureau bij de Ikea, want die zijn steeds uitverkocht), ik heb nog eetstoelen nodig en er moet nog wat aankleding komen. Maar ik hoef in ieder geval niet meer te verven bij dertig graden. Goed, dan nu de dingen die ik fijn vind aan mijn huis.

1. De tuin
Hier zal ik ooit nog een aparte blog aan wijden, maar ik hartje de tuin en tuinieren. De laatste tijd zie ik veel vogels en dat is fijn om naar te kijken tijdens meetings.

2. Een aparte slaapkamer
Een groter huis is sowieso fijn, maar al helemaal, omdat ik nu een aparte slaapkamer heb. Geen kledingkasten in de woonkamer en wel een deur die ik dicht kan doen als ik ga slapen. Oh ja en een bed met lades die nu aan béide kanten open kunnen in plaats van een kant.

3. Dichterbij vrienden
Oké, mijn beste vriendin woont nog steeds een halfuur fietsen van me vandaan (maar dat is volledig haar eigen schuld, vind ik), maar voor de rest ben ik eigenlijk alleen maar dichterbij mijn vrienden in Utrecht komen wonen. Een paar bevindt zich zelfs op maximaal vijf minuten fietsen afstand, altijd fijn.

4. Dichterbij het station
En nu ik niet meer in het randje van Zuilen woon, hoef ik ook niet meer de heeeeeele Amsterdamsestraatweg af, maar ben ik gewoon binnen tien minuten bij het station.

5. Nieuwe meubels
In plaats van een bankje voor kabouters heb ik nu een bank waar meer dan twee mensen op kunnen (!!!) en je zelfs op kan liggen (!!!!!!!).

6. Samenwonen is mogelijk
Ja, er zijn mensen die samenwonen in een studio van 28 vierkante meter, maar ik snap niet hoe je relatie dat kan overleven. In dit huis is het gelukkig wel een optie voor Mathijs en mij. En mocht ik hem ooit zat zijn, dan sluit ik hem gewoon op in de schuur.

7. Een kat is mogelijk
Dikkie was helaas niet gelukkig in mijn vorige huis. In dit huis is er meer ruimte voor een kat en ik ben dan ook zeker van plan om er eentje te nemen. Ik wil alleen niet dat hij/zij overreden wordt, dus ik moet eerst de tuin goed afschermen. Mocht je nog tips hebben, doe een duimpje omhoog en laat een reactie achter in de comments.

8. Nieuwe wijk om te ontdekken
Na twee jaar kende ik elke hoek van Zuilen (‘Ik geloof je niet’ ‘Nou en’), maar deze wijk ken ik nog niet. Ik heb al verschillende minibibliotheken gezien en een aantal katten, maar er is nog veel meer te ontdekken.

9. De geschiedenis
Mijn huis komt uit de jaren dertig en dat betekent dat hier veel is gebeurd, net als in de wijk. Zo kwam ik er via een blog achter dat er nazi’s in dit huis hebben gewoond… En daarna Canadezen. En nou ja, de raampjes van glas in lood mogen er natuurlijk ook zijn.

10. De vaatwasser
Eindelijk kon ik een van mijn grootste dromen waarmaken: een eigen vaatwasser. Ik mocht tijdelijk van deze luxe proeven toen ik in Rotterdam met een huisgenoot woonde, maar voor de rest had ik er nooit kennis mee gemaakt. Ik haat afwassen en regelmatig stond het me dan ook aan te kijken vanaf het aanrecht. Maar no more. Mijn keuken is eindelijk (bijna) altijd weer opgeruimd. Genieten.

Kijk, er zijn ook nadelen. Zo’n jarendertighuis is heel mooi, maar ook HEEL koud. Zo’n tuin is heel fijn, maar niet de kat die erin poept (iemand tips????? Please????). En nou ja, de huur is natuurlijk ook hoger. Maar voor de rest ben ik hier heel tevreden.

Tags:
oktober 8th, 2020

Is er een verschil tussen extravert en introvert schrijven?

Op werk hebben we een coach, wat ik echt een topidee vind en iedereen aanraad, en met die coach (hallo Lieneke, ik weet dat je dit leest!) heb ik een favoriet onderwerp: introversie. Ja ja, ik weet dat sommige mensen een hekel hebben aan die labels, maar sinds ik me erin verdiep, begrijp ik mezelf (en de mensen om me heen) toch een heel stuk beter. Nee, niemand is 100% introvert of extravert (dan zou je namelijk in het gekkenhuis belanden) en ja, je bent een heel uniek persoon blabla. Maar het is niet zomaar verzonnen, sterker nog, het is in je hersenen aan te tonen: introverten maken meer dopamine aan en hebben daarom minder externe prikkels nodig. Krijgen ze te veel, dan raken ze overprikkeld. Extraverten maken minder dopamine aan en gaan daarom goed op al die prikkels. Bovendien is een introvert meer gericht op zijn of haar binnenwereld en een extravert meer op de buitenwereld.

Ik zie het verschil heel goed tussen Mathijs en mij. Ik kan soms gek worden van een bepaalde geur, gepiep van het alarm in een winkel of het licht in de slaapkamer. Maar hij gaat goed op harde muziek en groepen mensen.

Oké, maar wat heeft dat allemaal met schrijven te maken? Nou, eigenlijk zie ik daarin ook een verschil tussen ons. Ik schrijf in mijn eentje, vaak wel met muziek op (maar dan wel muziek die ik al ken, zodat ik er niet door afgeleid raak), maar ik heb niemand nodig. Mathijs maakt muziek en dat doet hij wel eens in zijn eentje, maar het liefst werkt hij met mensen samen, zodat ze elkaar kunnen inspireren.

Ik ging nadenken over dat schrijven. Zou het dan ook zo zijn dat er meer introverte dan extraverte schrijvers zijn, vroeg ik aan Lieneke. Ik kwam eigenlijk zelf al op een antwoord, die ik graag bij jullie wil toetsen: niet per se, het zijn alleen verschillende soorten schrijvers. Zo moest ik denken aan Jan Siebelink. Ik heb stage gelopen bij het Letterkundig Museum waar we aan een tentoonstelling over hem werkten. Ik las boeken en interviews en kwam erachter: hij verzint eigenlijk niets zelf. Alles wat hij schrijft, komt of uit zijn eigen leven of uit de geschiedenis. Hij gaf dat ook gewoon toe en dat is natuurlijk prima. Maar dan denk ik aan een schrijver als Roald Dahl: oempa loempa’s bestaan niet (nee, echt niet) en zijn verhalen voor volwassenen zijn eh nou hopelijk ook niet echt gebeurd. Het komt allemaal uit zijn fantasie.

En dan denk ik aan mezelf. Natuurlijk schrijf ik wel eens over iets uit mijn eigen leven (bijvoorbeeld dit stukje dat eigenlijk over mijn oma ging), maar ik kan ook gekke, magisch-realistische verhalen schrijven of vanuit personages schrijven die niet eens in de buurt komen van mijn eigen persoon.

Ik besloot het te vragen aan een collega, Hannah, een extravert (hoewel zij niet van labels houdt). We doen hetzelfde werk, want we zijn allebei tekstschrijvers (Hannah wel meer gericht op lange teksten en ik meer op social media). Ik legde mijn theorie uit aan haar en ze dacht na. “Ik heb eigenlijk ook niet zoveel fantasie,” zei ze. “Ik ben wel creatief, maar haal mijn inspiratie vooral uit door te observeren.” Ik vroeg of ze wel eens fantasy had geschreven, maar daar is ze inderdaad nooit aan begonnen. Zou mijn theorie dan kloppen? Baseer je je als extraverte schrijver meer op wat je meemaakt of geschiedenissen en heb je als introverte schrijver meer fantasie?

Ik weet het niet, maar ik ben benieuwd wat jullie denken!

oktober 5th, 2020

Eng!

Vandaag had ik een webinar van mijn werk. Het ging over nieuwsgierig zijn en dingen doen die je eng vindt: precies de levenswijze die ik aanhang, want eens in de zoveel tijd word ik onrustig en MOET ik gewoon iets doen wat ik eng vind.

Dat begon met, jawel, deze blog. Niet het bloggen zelf, maar ik wilde mijn blog inzetten om iets te doen wat ik eng vond: nieuwe mensen ontmoeten. Ik bedacht een rubriek waarin ik mensen ging interviewen over hun werk (in 2011!!! Gelukkig zijn mijn interviews inmiddels beter). Zo kon ik ongegeneerd vragen stellen en zou het elke keer een beetje minder eng worden om mensen te ontmoeten die ik nog nooit had gezien. Het begon met een lezer van mijn blog, Wijnand. Naast de rubriek ‘Laura beroept zich’ heb ik ook een rubriek over schrijven gedaan, waarin ik mensen interviewde die op verschillende manieren schrijven voor hun werk (‘Wie schrijft die blijft’). En, nog voordat ik zelf filosofie ging studeren, interviewde ik allerlei filosoferen (nogal pretentieus ‘Van denker tot denker‘ genoemd).

Ik heb veel dingen gedaan voor mijn blog, maar ik denk dat ik dat wel het leukste vond: in gesprek gaan met bijzondere mensen. Na elk gesprek kwam ik vol energie thuis, omdat ik het ontzettend leuk vond om te doen. En: met elk gesprek werd het minder eng.

Inmiddels heb ik al zoveel mensen ontmoet via mijn blog dat ik het nooit meer eng vind om iemand nieuw te ontmoeten. Ik heb samen met bloggers ook allerlei gekke dingen gedaan, zoals warme chocolademelk uitdelen op het station, naar random mensen zwaaien op het station en bloemen uitdelen (ja, veel dingen op het station???) die soms ook een beetje eng waren. Oh en natuurlijk mijn brieven naar allerlei bedrijven en lezers (waaronder iemand die nu mijn beste vriendin is, maar toen kenden we elkaar nog niet #toevalbestaatniet)!

Toneel is ook zoiets voor mij: ik moet altijd over een drempel, voordat ik erheen ga, want je weet nooit wat er gaat gebeuren en je moet de controle loslaten. Maar eenmaal daar geniet ik enorm.

Dus, na die webinar dacht ik: ik heb al een tijdje niets engs gedaan. Ik moet weer iets doen. Maar wat dan in deze coronatijden? Mensen interviewen kan natuurlijk telefonisch of via de webcam, maar dat geeft absoluut niet dezelfde energie als in real life en is bovendien niet eng meer. Toneelspelen durf ik ook niet aan in verband met corona.

Ik weet het dus nog niet, maar als jullie ideeën hebben, let me know!