Archive for november, 2020

november 21st, 2020

Vrij zijn

Ik heb een week vrij. En nou ja, dat heb ik ook wel nodig. Sinds april ben ik gestart bij mijn werk en heb ik eigenlijk geen vrij gehad. Ja, een dagje hier, een dagje daar en oh ja, een week vrij toen ik moest verhuizen: dat is dus alles behalve vrij, kan ik je vertellen. Ook was ik de laatste weken erg druk op werk vanwege onze nieuwe website (check hem hier!!! #trots), dus kan ik wel een beetje rust gebruiken.

Er zijn wel wat mensen die het proberen: ‘Ga je nog ergens heen?’ Maar waar moet je eigenlijk naar toe gaan? Natuurlijk zijn er mensen die alsnog het vliegtuig pakken, maar ik acht mezelf wel verstandiger dan dat. Wel was het de bedoeling dat ik een paar dagen naar Breda zou gaan met Mathijs (doordeweeks, want rustiger), maar daar is zonder horeca ook niet zoveel aan.

Dus wat nu? Gelukkig heb ik me tijdens de coronacrisis nog geen seconde verveeld en ben ik daar nu ook niet bang voor. Er zijn vriendinnen met baby’s die bewonderdmoeten worden, huizen waar samengewoond wordt die bekeken moeten worden en mijn tuin vraagt ook weer aandacht (heerlijk, met een tuin is het echt: het houdt niet op, niet vanzelf, maar dan positief).

Waar ik in het begin van deze tijd bang was, ben ik nu gewend aan het ritme. Ik heb het prima naar mijn zin met mezelf, met Mathijs en de vrienden en familie die ik af en toe op afstand zie. Elke keer als ik naar kantoor ga, is een feestje (niet letterlijk!!!). Ik rommel wat aan in huis, in de tuin, ik scharrel een beetje rond in de buurt. Als ik me dan in een andere omgeving bevind, dan doet dat wat met me. Mijn ogen zijn de polders in de ouderlijke omgeving niet meer zo gewend, de grachten in de stad of mensen die ik niet ken prikkelen meer dan anders.

Ja, ik ben rustiger. Maar eigenlijk… ben ik alsnog niet vrij.

november 10th, 2020

De Zonnebloempjes

Ja, het gezegde ‘Beter een goede buur dan een verre vriend’ is er natuurlijk niet voor niets. Het begon met mijn buurmeisje, ook Laura geheten, die ik Laura 20 noemde (want nou ja, op dat nummer woonde ze toentertijd). We praatten wat, we praatten nog wat meer en ik nodigde haar uit om mee te doen aan een pubquiz. De rest is geschiedenis.

Bij het fietsenhok kwam ik later Freddy tegen.
‘Misschien moeten we een keer een borrel doen,’ zei hij.
Hij nodigde zijn buurvrouw, Petra, uit en ik Laura 20, het begin van een traditie.

Want we bleven elkaar zien. Om de maand spraken we om de beurt bij elkaar af. Er kwamen drankjes bij, hapjes, thema’s. Mijn buren waren de eersten die Mathijs ontmoetten en hij hoorde er meteen bij. We maakten podcasts. We maakten grapjes (ik vooral over de leeftijd van Freddy (65) en Petra (45), we maakten plannen en toen… kwam Corona.

Maar wij laten ons niet stoppen door een of ander virus. We lieten onze borrel (thema: streetfood) gewoon doorgaan. Ieder maakte een gang en zette dat bij de anderen voor de deur. Via Zoom aten we zo toch samen.

Nu zijn Laura 20 en ik verhuisd. Nee, niet naar hetzelfde huis, maar wel dichtbij elkaar en niet meer in Zuilen. Maar we brengen nog steeds onze baksels naar elkaar toe. We eten nog steeds op afstand samen. We noemen onszelf nog steeds de Zonnebloempjes, omdat Freddy en Petra bejaarden zijn en wij de begeleiders.

En ik hoop dat we nog lang op afstand vrienden zijn.