De Zonnebloempjes

Ja, het gezegde ‘Beter een goede buur dan een verre vriend’ is er natuurlijk niet voor niets. Het begon met mijn buurmeisje, ook Laura geheten, die ik Laura 20 noemde (want nou ja, op dat nummer woonde ze toentertijd). We praatten wat, we praatten nog wat meer en ik nodigde haar uit om mee te doen aan een pubquiz. De rest is geschiedenis.

Bij het fietsenhok kwam ik later Freddy tegen.
‘Misschien moeten we een keer een borrel doen,’ zei hij.
Hij nodigde zijn buurvrouw, Petra, uit en ik Laura 20, het begin van een traditie.

Want we bleven elkaar zien. Om de maand spraken we om de beurt bij elkaar af. Er kwamen drankjes bij, hapjes, thema’s. Mijn buren waren de eersten die Mathijs ontmoetten en hij hoorde er meteen bij. We maakten podcasts. We maakten grapjes (ik vooral over de leeftijd van Freddy (65) en Petra (45), we maakten plannen en toen… kwam Corona.

Maar wij laten ons niet stoppen door een of ander virus. We lieten onze borrel (thema: streetfood) gewoon doorgaan. Ieder maakte een gang en zette dat bij de anderen voor de deur. Via Zoom aten we zo toch samen.

Nu zijn Laura 20 en ik verhuisd. Nee, niet naar hetzelfde huis, maar wel dichtbij elkaar en niet meer in Zuilen. Maar we brengen nog steeds onze baksels naar elkaar toe. We eten nog steeds op afstand samen. We noemen onszelf nog steeds de Zonnebloempjes, omdat Freddy en Petra bejaarden zijn en wij de begeleiders.

En ik hoop dat we nog lang op afstand vrienden zijn.