juni 22nd, 2022

Aye, wee lass

 

Waar gingen jullie naar toe: Schotland, om precies te zijn Edinburgh en Glasgow
Waarom Schotland: omdat we daar allebei nog niet geweest waren
Hoe lang: een week
Hoe heb je je voorbereid: Outlander kijken
Het was zeker kloteweer: nee zeker niet, het heeft maar één keer geregend en voor de rest was het rond de 18 graden
Wtf…: ja, dat is altijd als ik het Verenigd Koninkrijk ben
Wat viel als eerste op toen jullie in Edinburgh waren: dat er binnen vijf minuten twee mensen random vielen en dat Mathijs een uur later ook viel en dat ik zelf ook een paar keer gestruikeld ben en allemaal vanuit het niets, dus gevaarlijke stad
Wat viel nog meer op in Schotland: dat het de buschauffeur geen fuck boeit of je incheckt of niet
En viel er nog iets anders op: dit wist ik op zich al, maar er zijn heel veel tweedehandswinkels die gekoppeld zijn aan een speciaal doel (bijvoorbeeld pet care)
Wat is het leukste dat jullie hebben gekocht: een eend met een paraplu die een jasje aan heeft met kikkers op
Omg, hoe kitsch: I know binnenkort te zien op de Insta #nospon
Hebben jullie haggis op: ja, Mathijs heeft het besteld en ik heb een hapje genomen. Ik vond het niet te vreten, Mathijs wel. Daarnaast hebben we ook de klassiekers Irn Bru (megazoet), Buckfast wine (wijn met cafeïne, smaakt net zo heftig als het smaakt) en Tunnocks Tea Cake op (geef mij maar een chocoladezoen).
Wat kun je aanraden in Edinburgh: The Stand Comedy Club (zit trouwens ook in Glasgow) en op woensdagavond naar Captains Bar voor live folkmuziek (iedereen mag een liedje spelen, dus jij ook als je dat wil)
Wat kun je aanraden in Glasgow: de vintage winkel Mr Ben Retro Clothing en Inn Deep om te drinken (waar je ook 1/3 pint kunt bestellen wat heel handig is als je klein en snel droeloe bent)
Hoe is het om weer terug in Nederland te zijn: warm
Is de volgende vakantie al gepland: alleen in ons hoofd
Waar gaat die waarschijnlijk plaatsvinden: Italia (tips welkom)!

juni 5th, 2022

Gewoon wat dingen nu het verhuizen achter de rug is

  • Het is grappig hoe snel je eraan went dat je in een ander huis woont. Niet dat je je er meteen thuis voelt, tenminste, ik niet, maar wel dat ik bijna niet meer terugdenk aan het oude huis.
  • Ik ga nog een keer een blog aan Molly wijden, maar ik kan alvast vertellen dat het nieuwe huis haar heel goed doet. Zo achtervolgt ze ons van kamer tot kamer, wat in het oude huis niet echt kon (omdat er daar maar twee kamers waren).
  • Nu er zoveel meer muren zijn, voelt het ook nog wat leeg. Maar dat betekent ook dat er van alles te bedenken is om aan de muur te hangen. Zo wil ik in de gang (de muur is daar lichtgroen aan de bovenkant en wit aan de onderkant) allemaal soorten bloemenschilderijtjes hangen. Maar dan moet je die wel eerst vinden…
  • Na twee weken hadden we al de eerste borrel met buren, dus niet alle gezichten zijn onbekend en er is zelfs al een appgroepje met katteneigenaars ontstaan.
  • Sommige dingen (of nou ja, vooral vrienden) wonen opeens veel verder, maar andere delen van de stad zijn soms heel dichtbij of zelfs op loopafstand. Zo is mijn werk nu tien minuten fietsen in plaats van vijftien en kan ik kruipend naar sommige horeca.
  • Het belangrijkste hebben we al ontdekt in de buurt: de ijssalon.
  • Natuurlijk volgde er een housewarming. Een uur voordat het begint, denk je: WAAROM hebben we dit gedaan? Maar tijdens en daarna denk je: dit was heel leuk! Het was ook de eerste keer (door corona) dat onze vrienden elkaar ontmoeten en dat mixte erg goed.
  • Het verven van de voegen in de wc kost heeeeeeel veel tijd. Ik heb eindeloze afleveringen van Marc-Marie en Aaf vinden iets geluisterd, terwijl ik dat deed. Nu de badkamer en de keuken nog…
  • Met lichtgroene muren en oudroze rolgordijnen in de woonkamer is vintage/cottagecore duidelijk de stijl waar we voor gaan.
  • Conclusie: het bevalt me hier wel!
mei 18th, 2022

Mijn favoriete duo

Wat nou Simon and Garfunkel, Acda en de Munnik of Sonny and Cher? Nee, ik heb een ander favoriet muzikaal duo: Molly en Mathijs.

Het zit zo: Mathijs (mijn lover) is componist. Hij werkt vooral samen als hij muziek maakt, want in zijn eentje vindt hij het moeilijk om liedjes af te maken (iets met perfectionisme). Dus heeft hij zichzelf als doel gesteld om dit jaar elke week een liedje te maken met elke maand een bepaald thema.

Deze keer was het thema collaboration, dus samenwerkingen met andere mensen. Maar goed, er was iets met een verhuizing en tijd en toen moest hij toch heel snel iets maken. Ik kwam met een geniaal idee: waarom neem je niet geluiden van Molly op die je verwerkt? Ook Mathijs zag in dat dit idee geniaal was en ging aan de slag.

Het resultaat is een heeeeel schattig liedje met Molly-geluidjes, de ster van het nummer (hierboven te horen). En ik weet al wat ik wil: een heel album met Molly-liedjes, van mijn favoriete duo: Molly en Mathijs.

mei 3rd, 2022

Oog in Al: iedereen moet ergens zijn

Het is elf uur en ik fiets naar huis. Van wat? Een café met vrienden, de bioscoop, een borrel op werk. Het begint met het gedicht van Ingmar Heytze: Iedereen moet ergens blijven,/overal behalve hier,/waar alles stroomt. Bij elke fietstocht lees ik weer een regel verder: In beweging ligt de stad/als leegte tussen hier en daar. Altijd eindigend met: Wat is het druk/in al die hoofden!/ Iedereen moet ergens zijn.

Hij heeft gelijk, maar nu is het rustig. Mijn fiets zweeft over het asfalt, ’s avonds fietst het altijd lekkerder dan overdag. Ik hoor de ganzen van Molen de Ster al in de verte. Ik kijk links naar de lichtjes in de grote huizen en ik kijk rechts naar de woonboten, verdwaalde mensen op bankjes langs het water.

Nu komt het Muntgebouw en één van de mooiste uitkijkjes van Utrecht. Over het water waar overdag mensen roeien en ’s zomers mensen zwemmen. Nu is er niemand, behalve de verlichte bruggetjes in de verte. Eerst langs Landhuis in de Stad, waar Mathijs heeft gewerkt en dat nooit verveelt, Park Oog in Al en de Cereolfabriek. Zo dichtbij de stad en toch voelt het buitenaf, een wereld op zich.

In de verte zie ik nu de Dafne Schippersbrug. Ik weet nog steeds niet of ik het erger vind om er van deze kant over te gaan of vanaf Leidsche Rijn. Eindeloos heb ik erover gelopen, alleen, met Mathijs, met vrienden. Zouden mijn voetstappen zichtbaar zijn?

Mijn straat verwelkomt me met bloesembomen, zacht bewegend in de wind. Over een paar dagen zijn ze weg. Overdag staan er rijen auto’s op wacht voor het verkeerslicht. Nu is er stilte.

En elke dag loop ik langs het kanaal. Eerst even een gelezen boek in de minibibliotheek zetten. Spelende kinderen. Jeu de boulebaan. Steeds dezelfde schepen. Langs Soia, langs het woonwagenkamp, het huis met de witte kat. Misschien loop ik nog een stukje verder, als het weer te mooi is om binnen te blijven.

Of ik ga in de tuin zitten, aan de blauwe picknicktafel. Moestuintjes van de Albert Heijn in de tuinbak. Vogeltjes. Straks komt Mathijs thuis en kookt hij voor mij. Misschien halen we een ijsje bij Burano. Of we klappen de bank open tot slaapbank, benen gestrekt, dekentje. Molly slapend in de vensterbank.

Maar eerst de kledingtas langs brengen bij een buurvrouw. Of wandelen met de vriendin die ik al bijna twintig jaar ken. Of fietsen over de Leidseweg, ’s avonds, met de lichtjes, muziek en het gedicht: iedereen moet ergens zijn.

Oh Oog in Al, je was zo, zo, zo fijn.

april 23rd, 2022

Laura verhuist nummer 17489347489

Het is gebeurd: we zijn verhuisd. Maar daar ging nog wel wat aan vooraf. Bijvoorbeeld:

Ik wist het al, maar je denkt dat het meevalt en nee, het valt niet mee: verven is enorm kut. Tenminste, ik vind er helemaal niets aan. Toen ik bijna klaar was met het verven van de opbergkamer (ja, we hebben nu een opbergkamer!) viel mijn verfbak en stapte ik ook nog eens in de verf, waardoor ik niet weg kon. Er werd toen besloten dat ik me niet meer op het verven zou richten…
– Ik kan nog steeds niet geloven dat dit ons huis is en hoe groot het is! Het is 84 vierkante meter (wat precies twee keer zo groot is als ons vorige huis) en heeft vier kamers: de woonkamer (de keuken is afgesloten wat ik ook heel fijn vind, want in ons vorige huis bleef de geur van eten altijd zo hangen), de slaapkamer, MIJN werkkamer (ja ja, want Mathijs heeft al een muziekstudio buitenshuis) en de opbergkamer/kattenkamer. Daarnaast zijn de wc en de badkamer van elkaar gescheiden en hebben we een balkon en een berging.
– De woonkamer en de gang (de bovenste helft van de gang) zijn groen, mijn werkkamer en de wc zijn blauw, met dank aan mijn schoonmoeder. Geeft meteen sfeer, vind ik.
– We hadden al spullen naar het huis gebracht, maar op de dag van de verhuizing kom je erachter dat je toch ontiegelijk veel spullen hebt. Eindeloos veel spullen. Geen minimalisme te bekennen bij ons.
– Gelukkig stonden mijn moeder, schoonmoeder, broer, broertje en een vriendin (die ook Laura heet en wat dus heel verwarrend is als iemand ‘Laura’ roept) paraat om alles uit ons oude huis (begane grond) naar het nieuwe huis (trapje, deur, lift, trapje) te brengen.
– Molly hadden we de dag van tevoren al verhuisd en in de opbergkamer/kattenkamer gezet, zodat ze al een beetje kon wennen. Toen ik tijdens het verhuizen even kwam kijken, zat ze helemaal in een hoekje gedrukt, heel zielig. Maar toen iedereen weg was, durfde ze tevoorschijn te komen en inmiddels verkent ze het huis (en loopt ze ons achterna voor aaitjes).
– Ik ga nog een blog schrijven over mijn oude wijk die ik heeeeeel fijn vond. Maar volgens mij gaat het hier ook wel goed komen (ik ga niet zeggen welke wijk in verband met privacy, maar stuur me een berichtje als je het wil weten, misschien kunnen we een keer meeten!). Alles wat we nodig hebben, is dichtbij en sommige dingen zijn nog dichterbij dan eerst (zoals mijn werk). Helaas wonen bijna al mijn vrienden nu wel verder weg, maar goed, van fietsen word je fit.
– Als de één relaxed is en de ander een stresskip, dan kan dat in sommige situaties handig zijn en in andere situaties… iets minder handig.
– Als je vrienden anderhalf jaar geleden confetti hebben laten knallen, dan vind je dat nu terug.

En dan nog een lijstje dingen die ik niet ga missen aan het oude huis (een tweekamerappartement met tuin op de begane grond van een groot rijtjeshuis, de rest van de verdiepingen was ingedeeld in studio’s):
– Het gebrek aan ruimte
– Het delen van een wasmachine en droger (aka: nooit kunnen wassen wanneer jij dat wil)
– Het geluid van die wasmachine en droger die basically achter de deur van ons appartement was)
– Hoe enorm koud het was in de winter in de slaapkamer (en eigenlijk ook in de woonkamer)
– Mensen die ’s nachts thuiskomen en dan vergeten de voordeur zachtjes dicht te doen, waardoor je wakker wordt
– Sowieso de gehorigheid van het huis (heel mooi een jarendertighuis, maar je hoort ALLES)
– De badkamer die tussen de woonkamer en de slaapkamer in zat
– Geen ruimte meer om dingen op te bergen (toen ik er alleen woonde nog wel, maar voeg een Mathijs en een Molly toe en weg is je ruimte)
– Dat etensgeuren zo erg bleven hangen in huis
– Het wonen langs een weg met veel auto’s

Dus, de conclusie is: ik ben blij met dit huis en ja, ik meen het dit keer echt: we gaan voorlopig niet verhuizen.

maart 30th, 2022

Deze blog gaat vanaf nu lauraverhuist.nl heten

Ja jongens, het online zetten van het e-book (enorm veel dank aan de mensen die hem gekocht hebben, laat me weten wat je ervan vond!), moest tussen alle bedrijven door. Er kwam namelijk een nieuw huis tussen.

Voor de trouwe volgers die me dus al elf jaar volgen: ja, dit is de tachtigduizendste verhuizing. Voor de niet zulke trouwe volgers zijn ze hier op een rijtje gezet:

– Van mijn ouders naar Oegstgeest, op kamers (twee jaar gewoond)
– Van Oegstgeest naar Voorschoten, samenwonen in een piepklein tweekamerappartement (een jaar gewoond)
– Relatie uit, dus van Voorschoten naar een studio, die groter was dan het piepkleine tweekamerappartement, in Rotterdam (twee jaar gewoond)
– Vervelende buurman (understatement), dus van studio nin Rotterdam tijdelijk naar een appartement om de hoek met een familielid (een jaar gewoond)
– Na een jaar zoeken van het appartement om de hoek met een familielid naar een studio nauwelijks groter dan mijn kamer in Oegstgeest in de wijk Zuilen in Utrecht (twee jaar)
– Van de microwoning (want zo heet dat nu) in Utrecht naar een tweekamerappartement met tuin in Utrecht (ik schrijf later nog een blog over de serieus geweldige wijk) om na een jaar samen te wonen in datzelfde huis (bijna anderhalf jaar)
– En nu: van een tweekamerappartement met tuin in Utrecht naar een twee keer zo groot vierkamerappartement (!!!) ook in Utrecht, maar in een andere wijk

Je zou bijna denken dat ik van verhuizen houd. Of er op zijn minst verslaafd aan ben. Maar dat is dus niet zo. Er waren wat onvoorziene omstandigheden, zoals die buurman en die relatie die uitging en nu was er vooral een kans.

Want dit tweekamerappartement is leuk, in een goede wijk en met een tuin. Maar met 42 vierkante meter ook krap om een Laura (oké, ik neem niet zoveel ruimte in), een Mathijs en een kat te huizen. Dus ik dacht: weet je wat, laten we ergens in de zomer verhuizen, we kijken alvast (want de woningmarkt is lastig, ook voor huurwoningen), maar we verwachten niets.

Resultaat: Laura zoekt een paar weken op Funda en dergelijke, reageert hier en daar, krijgt een belletje op maandagochtend (‘Er heeft iemand afgezegd, kun je vanmiddag bezichtigen?’), zoekt ondertussen verwoed alle benodigde papieren bij elkaar, gaat bezichtigen, stuurt meteen de papieren en hoort de dag erna: jullie hebben het huis.

En zo geschiedde. Op de één of andere manier vind ik altijd snel een huis (Oegstgeest: gereageerd op één lotingkamer, Voorschoten: drie woningen bekeken, Rotterdam: na twee weken sociale huurwoning, dit huis: eerste en enige bezichtiging en nieuwe huis dus ook), alleen de eerste keer naar Utrecht was heel lastig door beperkt budget + een kat. Ik weet niet wat het is. Waarschijnlijk één van mijn vele gaves.

Maar goed, dat betekent de zoveelste  verhuizing, waar ik weer verslag van zal doen. Je moet toch wat om je blog te vullen hè? Ik had beter vlogger kunnen worden, dan had ik er heel veel spondeals uit kunnen halen. Als verwerkingsproces van dit stressvolle event (verhuizen is een van de meest stressvolle gebeurtenissen…) vertel ik jullie er alles over. Eén voordeel is wel: dit huis is eindelijk groot genoeg, we kunnen er wel even blijven…

maart 24th, 2022

11 jaar Lauradenkt (en ik heb een e-book geschreven over bloggen!)

Mijn blog bestaat elf jaar vandaag! En het afgelopen jaar heb ik af en aan geschreven aan, jawel, een e-book over bloggen: 10 lessen in 10 jaar bloggen. Ik vond dat ik daar namelijk wel wat over te vertellen had na al die jaren ervaring. Waarom een e-book? Omdat het kan. Omdat het leuk is. Omdat ik wilde leren hoe het moet.

Zoals alles ging ook dit met ups en downs. Ik begon vol enthousiasme en schreef aardig wat pagina’s vol. Elke dag probeerde ik er iets aan te doen. Maar toen deed ik er een dagje niets aan. En daarna nog een dag. Dagen werden weken, maanden zelfs. Totdat ik opeens dacht: shit, straks bestaat mijn blog elf jaar en heb ik hem nog niet af. Dus hoppa, ik motiveerde mezelf weer om er elke dag aan te werken en nu, precies op de deadline, is hij af.

Ondertussen heb ik nog geworsteld met Canva, PayPal, WordPress en wat eigenlijk niet, maar toch moet ik zeggen: het is superleuk om te doen. Er is zoveel gebeurd in die tien (nu dus elf) jaar, dat is niet normaal. Mijn leven zou er oprecht zo anders uitzien als ik niet was gaan bloggen. Ik durf wel te zeggen dat dat een van mijn beste beslissingen ever is geweest. En het voelt goed om een keer wat langers te schrijven, want de waarheid mag gezegd worden: mijn blogs zijn meestal kort (maar krachtig?) (net als ik?).

Dus: ben jij benieuwd naar:

  • Hoe mijn bloggen begon (spoiler: het begon niet met Lauradenkt.nl)
  • Wat voor smeuïge dingen ik allemaal heb meegemaakt
  • De leuke kanten van het bloggen
  • Maar ook de stomme dingen
  • Welke bloggers ik heb ontmoet die nu nog steeds bloggen (misschien sta je zelf wel in het lijstje!)
  • En welke wijsheden ik heb opgedaan in al die jaren?

Dan moet je hem zeker kopen. Hij is maar €5,-. Daar koop je tegenwoordig een pak melk van in de supermarkt of een druppel benzine en nu dus een volledig e-book! Maar je mag hem ook kopen als je me aardig vindt of juist niet of als je niet weet wat je moet doen met je geld. Maakt mij niet uit. Je kunt hem hier kopen.

Ik ben heel benieuwd wat jullie ervan vinden en ook al koopt niemand het: ik kan nu in ieder geval zeggen dat ik een e-book heb geschreven!

maart 12th, 2022

Op kamers

De enorm trouwe lezer kan zich misschien nog het moment herinneren dat ik op kamers ging: het was 2012 en dat betekent dat ik al tien jaar op mezelf woon.

Het ging ongeveer zo: de eerste twee jaar van mijn studie had ik geen behoefte om uit huis te gaan. Een vriendin van mij had dat wel gedaan, noodgedwongen op 17-jarige leeftijd (niet vanwege iets ergs, maar omdat haar studiestad te ver reizen was), en dat was in het begin niet zo’n succes. Ik besloot het daarom pas te doen als ik er klaar voor was.

Dat was dus in 2012. Ik zou beginnen aan mijn derde jaar Literatuurwetenschap en volgde ook een minor Journalistiek en Nieuwe Media. Die minor zou veel van me vragen en vooral ook dat ik niet in de Hoeksche Waard woonde, maar in de buurt van Leiden. En ik was er klaar voor.

Op dit moment is het natuurlijk verschrikkelijk lastig om een kamer of appartement te vinden, maar ook toen was het nog niet zo makkelijk. Oké, ik wilde ook niet met te veel huisgenoten en niet in een kamer van twee vierkante meter, dat maakt het natuurlijk ook moeilijk. Maar ik had geluk: ik reageerde op een lotingkamer in Oegstgeest en ik kreeg het. 21 vierkante meter, praktisch een villa dus voor een student en maar één huisgenoot. Ik had het niet beter kunnen treffen.

Want Oegstgeest bleek ook leuk te zijn. Ja, het is het bijzettafeltje van Leiden, maar wat voor één. Literair verantwoord ook nog eens, wat perfect was met mijn studie.

Overigens ging niet alles van een leien dakje: de eerste keer dat ik er kookte, sneed ik in mijn vinger. Het was de eerste aanwijzing dat ik het koken gewoon aan anderen over moest laten. Een andere aanwijzing was toen ik kokend water over mezelf heen gooide. Maar er waren nog meer domme dingen: ik dacht dat ik mijn ovchipkaart kwijt was (dat is heel erg als je student bent) en gooide van woede de deur van mijn kamer keihard dicht. De sleutels zaten alleen nog in het slot en door de harde klap waren ze TUSSEN de deur gekomen. Er moest een studentbeheerder met een mes aan te pas komen om ze los te krijgen… En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Maar tegenwoordig ben ik Heel Volwassen. Het koken laat ik over aan mijn privékok, dat scheelt al een hoop ongelukken. Als ik de deur uit woede hard dicht gooi, zorg ik dat er geen sleutels tussenzitten. En ik heb nog steeds één (menselijke) huisgenoot, die heel lief is. Daar heb ik het allemaal toch maar mee getroffen.

februari 26th, 2022

Please don’t stop the music

Laatst had ik een timemanagementcursus op werk. Focus was natuurlijk een van de onderdelen die we bespraken.
‘Hoe zit het met muziek tijdens het werken?’ vroeg ik.
De timemanagementguru antwoordde dat muziek daar heel goed bij kan helpen, maar wel alleen instrumentale muziek.

Hmm. Daar was ik het niet mee eens. Goed, het ligt eraan wat voor werk het is. Zelf schrijf ik namelijk het lekkerst, zowel voor werk als privé, met muziek op. Maar wel mijn eigen muziek (en vooral geen radio) en dan muziek die ik heel goed ken. Ik heb een afspeellijst op Spotify die bestaat uit 795 nummers (en 52 uur en 38 minuten duurt) die ‘Relax’ heet. Mathijs noemt het vooral mijn depri liedjes-lijst, maar voor mij zijn het langzamere nummers waar ik heel goed op kan schrijven. Overigens heb ik ook een lijst die ‘Random’ heet met iets meer uptempo-nummers die ik gebruik als ik hard moet fietsen, omdat ik anders te laat kom…

Maar goed, muziek dus. Naast mijn depri liedjes ga ik ook goed op pianomuziek. Want de piano is het mooiste instrument. Bij Nederlandse muziek ga ik te veel op de tekst letten, techno trek ik niet en ambient is zeg maar niet echt mijn ding. In stilte schrijven is theoretisch zeker een optie, maar doe mij maar muziek. Met mijn noise cancelling headphone op. Precies zoals ik deze blog nu aan het typen ben dus.

februari 8th, 2022

9 to 5

Het dekentje op mijn benen zie je niet op de camera. Ook de kat die naast me slaapt op het tapijt ligt daar ongezien. Af en toe zie je een man met een snor verschijnen op de achtergrond. Als hij vertrekt, doe ik snel ook mijn video uit, zodat ik hem gedag kan kussen.

Straks, tijdens de lunch, ga ik wandelen, met een voice message van een vriendin op, langs het water. Misschien ligt er weer een leuk boek in de minibibliotheek. En even kijken of die lieve kat in dat huis op de hoek voor het raam ligt.

Daarna zet ik mijn favoriete muziek op en begin ik te schrijven aan een artikel. Af en toe beantwoord ik een binnenkomend berichtje via Slack. En aan het einde van de dag bel ik met mijn favoriete collega, zodat we kunnen bijpraten.

Als de werkdag echt voorbij is, klap ik mijn laptop dicht en pak ik een boek. De man met de snor is aan het koken en de kat ligt in de vensterbank naar vogeltjes in de tuin te kijken.

Misschien is dat thuiswerken toch zo slecht niet.