Zoals altijd was ik nog nét op tijd vertrokken. Mobiel en een flesje water nog even snel in mijn tas gepropt, de kat aaien en daarna rennen naar de schuur. Krakend ging de deur open.
Mijn fiets stond er niet.
Het kwam pas na een paar seconden bij me binnen. Mijn fiets was verdwenen. Nu moet je weten dat een fiets het belangrijkste in je leven is als je in Voorschoten woont. Je moet namelijk OVERAL naar toe fietsen: het station, Leiden, de sportschool, de supermarkt. Als ik moest kiezen tussen mijn fiets en mijn slaaf… Dan verhonger ik liever.
Mijn eerste gedachte was: dit ga ik niet tegen mijn moeder zeggen. Huh? Ja, kijk, ik heb een geschiedenis met fietsen. Iets met twee fietsen die na een paar weken gestolen werden in Leiden, lekke banden, kapotte spaken en geld van mijn ouders. Als ik zou vertellen dat mijn fiets gestolen was uit mijn eigen schuur (‘Heb je hem wel goed op slot gedaan?’ ‘Uh…’), dan zou ik onterfd worden.
Dus in plaats daarvan zette ik het op een hollen, want ik moest naar het station (gelukkig die op tien minuten lopen van mij vandaan en niet Leiden Centraal), anders zou ik te laat komen. Ondertussen vlogen de vloeken over de straten van Voorschoten. Verdomme. Welke buurman/vrouw/kat heeft dit op zijn/haar geweten? Mijn fiets is mijn allesie. Wat moet ik nou?
Na het werken kwam mijn slaaf mij ophalen. ‘Heb je al bij het winkelcentrum gekeken?’ probeerde hij voorzichtig. Ik schold hem uit, want waarom zou hij daar staan? Het is verdomme één minuut lopen vanaf ons huis. Maar ja, ik had geen zin in meer gezeik, dus ik ging toch maar kijken.
…
U voelt hem al aankomen: hij stond bij het winkelcentrum. Normaal ga ik altijd lopend, maar een paar dagen geleden kwam ik vanuit Leiden en had ik geen zin om eerst naar huis te gaan en dan weer naar de winkels te lopen (nee joh, ben niet lui). Maar eenmaal uit het winkelcentrum met mijn gekochte spullen vergat ik dat mijn fiets daar stond.
Behalve een hoop frustratie, rimpels en woede heeft dit alles me toch wat goeds gebracht: ik doe voortaan ALTIJD mijn fiets op slot, ook in de schuur.
(een paar dagen later werd ik overigens gestraft voor mijn domme actie, want mijn ketting viel eraf, zucht)