boeken Archieven - Pagina 2 van 4

De boekenkast van een literatuurwetenschapper is om je voor te schamen

Dit is mijn boekenkast. De meeste van mijn boeken staat er niet in, want die liggen bij mijn ouders. Het heeft me enorm veel lef gekost om deze foto online te zetten. U moet weten: mijn boekenkast is niet perfect. Ten eerste is het een Billy of iets anders Zweeds dat iedereen in de kamer heeft staan. Een Billy (of andere Zweed) doet goed zijn werk, maar echt design is het natuurlijk niet. Hij is ook een beetje magertjes, het is niet de bibliotheekzaal uit Belle en het Beest (daar moet ik nog een paar jaar op wachten).

En dan die boeken. Ja, dat is toch erg. Het meeste is echte Literatuur, met een dikke, vette L. Pretentieus gedoe zeg. Elitair ook. Kijk mij eens slim zijn en Russische schrijvers snappen, dat soort geneuzel. Oh, je studeert Literatuurwetenschap? Pff, alsof je daar iets mee kan. Ja, bij de McDonald’s werken. Nou, kom daar maar niet aan met de auteur La mort de l’auteur van Barthes (eerder de dood van de literatuurwetenschapper) hoor. Zo’n hekel aan dat soort mensen. Alsof er iets mis is met Vijftig Tinten Grijs en chicklitsromans. Lezen is bedoeld om te ontspannen. Op een roze e-reader. Echte boeken van papier zijn hopeloos ouderwets.

Goed, zo’n boekenkast staat er dus eigenlijk maar voor de sier, want e-books, maar toch. Dan moet je het wel goed doen. Mijn boeken staan dus niet op kleur gesorteerd. Ja, ik schaam me kapot. Hoeveel moeite kost dat nou, een uur of twaalf? Dat is niets voor een stukje esthetiek. Wat maakt het nou uit dat het niet praktisch is? Schoonheid gaat voor alles.
Dat ze dan niet op kleur zijn gesorteerd, nou vooruit, maar nog niet eens op alfabetische volgorde? Het staat verdomme maar een beetje door elkaar heen, horizontaal, verticaal, op zijn kop. Het ziet er niet uit!

Nee, met zo’n boekenkast kan ik dus echt niet aankomen in de bloggerswereld. Ik ga toch maar kijken of ik ergens twaalf uur vandaan kan halen om de boeken op kleur te zetten, anders hoor ik er straks niet meer bij…

Laura’s shoplog: met H&M, Vero Moda en andere meuk die iedereen koopt

Grapje, het zijn geen kleren.
Grapje, ik vind H&M en Vero Moda geen meuk, want ik draag het zelf ook.
Grapje, het is een… boekenshoplog! Jeeeeeeej!

Goed, ik ging dus naar de boekenmarkt in Dordrecht en het was bloedverstikkend heet en ik ben bijna gesmolten, maar ik en mijn boeken hebben het overleefd.

Hierboven zien jullie dus de boeken. Ja, dat zijn nou boeken, kinderen. Nee, BOEK-EN, niet e-books. Het is allemaal Nederlandse literatuur en het zijn vooral (semi)klassiekers die iedereen gelezen moet hebben én een boek voor 10+ van Toon Tellegen. Ik denk dat ik wel aan die eis voldoe.

Maar het meest prachtige is natuurlijk dit:

Eindelijk heb ik hem! Eindelijk ben ik een volledig ingeburgerde, geaccepteerde Oegstgeestenaar/Oegstgeestenees/Oegstgeester! Mijn leven is compleet!

(oké, ik moet hem wel eerst nog even lezen)

There are worse crimes than burning books. One of them is not reading them.

Hierin houd ik het bij.

Geloof het of niet, maar ook in het tweede gedeelte van 2012 heb ik boeken gelezen en films gezien. Hoewel ik het drukker heb gehad dan in de eerste helft van het jaar, vind ik de score toch meevallen, zeker de boeken. Ik heb namelijk 17 films gezien en 29 boeken gelezen. In heel 2012 kom je daarmee op een totaal van 41 films en en 57 boeken.

Zoals ik al eerder zei werk ik met een systeem van +’jes en -’tjes. Het hoogste is ++, het laagste – -.

Allereerst de boeken. – -’tjes heb ik niet gegeven, het slechtste uit de bus kwam Things fall apart (-) van Chinue Achebe, dat me niet zo aansprak. Maar er waren wel een aantal ++ en dat is een wonder, want die geef ik niet zo vaak! Dat was bij onder andere bij Een schitterend gebrek van Arthur Japin. Het eerste boek dat ik van hem heb gelezen en het is prachtig! Ook Laten wij aanbidden van Ann-Marie MacDonald was een heerlijk, lekker dik boek. En natuurlijk krijgt Through the looking-glass van Lewis Carroll ook veel punten. Het was de tweede keer dat ik hem las en het zal zeker niet de laatste keer zijn.

De films. Na Singin’ in the rain besloot ik vaker oude films te kijken, zoals Citylights, High society en Dr. No. De absolute tegenvallers waren Mozart and the whale (-) en the Dictator (-) (don’t ask). De beste films? Moonrise Kingdom (+), Intouchables (+) en Jagten (+). Serieus, kijk die films, je zult er geen spijt van krijgen!

Ook werd ik gedwongen door mijn vriendje om de Godfather-films te kijken (ik vond het eerste deel het leukst en het derde deel het minst leuk) en om onze relatie te redden, heb ik dat maar gedaan. Je snapt dat ik hem nu kan dwingen om een romantische film met mij te gaan kijken. Alleen waar moet ik voor kiezen: (500) days of Summer of Love Actually? Of de romantische films vergeten en toch maar voor I am Sam gaan?

Ik zal in ieder geval doorgaan in 2013 met films kijken en boeken lezen, wees daar maar niet bang voor!

Lezen, lezen, lezen

Laatst was er een test in de Pyschologie Magazine om te testen hoe snel je kon lezen. Oh mijn god jongens en meisjes, ik wist wel dat ik snel kon lezen, maar deze uitslag was toch wel dat je denkt van: wat een wonderkind ben ik.

Snel lezen is heel fijn als je Literatuurwetenschap studeert en er semesters zijn waarin je elke week één boek en minstens zes artikelen (die niet in Jip en Janneke-taal zijn geschreven en vaak in het Engels zijn) moet lezen.

Je zou het misschien niet zeggen, maar zo leuk is het niet altijd. Zoals Cruijff niet zou zeggen: elk voordeel heb z’n nadeel.

Ik zat op de middelbare school. Ja, echt waar. Ik ben dan wel een wonderkind, maar ook weer niet zo wonderkindachtig dat ik de gehele middelbare school heb overgeslagen. Ik weet niet meer hoe de situatie precies was, maar ik moest een aantal lessen tijdens Nederlands mijn boek delen met degene naast mij.

Nu is een boek delen met mensen sowieso al irritant. Of het boek zit teveel naar zijn/haar kant, waardoor je op het puntje van je stoel moet zitten om het te kunnen lezen of juist teveel naar jouw kant (maar dan voel je je weer schuldig), maar ja, anders wordt het zo knus. En natuurlijk de vraag van: wie slaat de bladzijde om? Het is net zoals met op het knopje drukken voor een stoplicht: je weet van tevoren nooit of je gezelschap daar juist wel of niet dol op is (ik niet kan ik je alvast vertellen).

Goed, ik zat dus tijdens Nederlands met dat meisje. Onze klas bestond uit dertig mensen. Dit kon geen toeval zijn. Ik was de snelste lezer van de klas (laten we daar maar even vanuit gaan, is goed voor mijn ego) en zij de sloomste. En juist wij zaten naast elkaar. Dit, lieve mensen, is geen ideale situatie.
Na één minuut had ik het gelezen, maar ik zag haar nog naar de eerste regels van de tekst staren. Zucht. Goed, anders las ik het toch nog een keer, dan is ze wel klaar. Eh, nee dus. Ik tikte met mijn vingers op de tafel, gooide er een dramatische zucht uit, maar ze had het niet door. Na tien helse minuten (ik verveel meeeeeeeee) (er waren toen nog geen smartphones) keek ze me aan: ‘Heb je het al gelezen?’
‘JA DUHUH, AL TACHTIGDUIZEND KEER.’ schreeuwde ik. Nou ja, in mijn hoofd dan.

‘Ja maar, Laura, zeikerd, dat is maar één ding.’
Nou nou, beste lezer, ik weet nog wat: boeken meenemen op vakantie. Stel, je gaat twee weken op vakantie. Niet zo’n we gaan bergen beklimmen en alle musea langs-vakantie, maar een beetje zwemmen beetje plaatsjes bekijken beetje relax flex-vakantie. Dan kun je dus niet met een lullig aantal van twee boeken aankomen. Dan moet je minstens je halve boekenkast meenemen, ik althans wel. Mais ce n’est pas possible, want dan heb je ook nog zoiets als ouders die vinden dat de ruimte van de achterbak van de auto voor stomme dingen als kleding enzo beschikbaar moet zijn. Dus mag je maar een beperkt aantal boeken meenemen. In mijn geval: zeven. Nou, ik moest me behoorlijk inhouden mensen. Uiteindelijk heb ik er acht gelezen (mijn broer, die later kwam, had ook nog een boek bij zich), maar het hadden er ook achttien kunnen zijn als ik los had mogen gaan.

Zucht. Het zware leven van een snelle lezer. Gelukkig is het voor het grootste gedeelte van de tijd wél fijn.

Oh, ik ben toch zo nieuwsgierig naar wat Laura op vakantie gelezen heeft

Nou, dat komt goed uit, want toevallig gaat dit blogje over de boeken die ik op vakantie heb gelezen. Zoals jullie misschien al weten door mijn vakantieblogje heb ik in totaal acht boeken gelezen. Hieronder een overzicht met mijn oordeel, wellicht nog een paar tips voor jullie!

Maarten ’t Hart – Een vlucht regenwulpen.
Ik vond dit boek een beetje lijken qua stijl op ‘Blauwe maandagen’ van Arnon Grunberg (maar dan andersom eigenlijk, want die van Grunberg is natuurlijk later geschreven): enorm deprimerend. Hoofdpersoon is een zielige man die eigenlijk niks lukt en vooral in de liefde presteert hij niet. En wat er nou eigenlijk gebeurt in het boek? Niet zoveel. Maar omdat er soms nog interessante observaties in zaten, heb ik het toch geen minnetje gegeven.
Laura’s oordeel: –

Ann-Marie MacDonald – Laten wij aanbidden.
Oooooh jongens, wat een heerlijk boek! Het vertelt over een familiegeschiedenis en eigenlijk is er met elk familielid wel iets raars aan de hand. Hij is ook lekker dik (meer dan 600 pagina’s) en ik wilde steeds maar doorlezen en dat is natuurlijk een goed teken. Echt een aanrader als je van familiegeschiedenissen houdt en een goed boek voor de vakantie, omdat het niet al te zwaar en ingewikkeld is, maar ook niet zo luchtig als een chicklit oid.
Laura’s oordeel: ++

Miki Sakamoto – De eeuw van de kersenbloesem.
Miki Sakamato vertelt hierin eigenlijk het levensverhaal van haar Japanse grootmoeder en diens familie. Erg interessant om op deze manier meer van de Japanse cultuur en geschiedenis te leren. Het is echter zonder al teveel emotie geschreven, dat had naar mijn idee het verhaal wel beter kunnen maken.
Laura’s oordeel: +.

Lulu Wang – Het lelietheater.
Volgens mij is deze door één van jullie aangeraden, maar ik heb geen idee meer door wie. Maar in ieder geval: bedankt, want ik vond het een goed boek! Ook hier leer je van, namelijk over China tijdens Mao’s Culturele Revolutie. Goed boek met een mooie wisselwerking tussen emoties en spanning.
Laura’s oordeel: +.

Lewis Carroll – Alice in Wonderland.
Hier komt nog een apart blogje over (ook met ‘Through the looking-glass’), maar oooooh, geweldig boek natuurlijk. MOET je gelezen hebben.
Laura’s oordeel: ++.

Lewis Carroll – Through the looking-glass.
Daar geldt hetzelfde voor: ook weer geweldig. En wat kun je mooie citaten halen uit deze boeken, echt waar! Maar goed, meer hierover later dus.
Laura’s oordeel: ++.

Jhumpa Lahiri – The namesake.
Mijn broer had dit boek meegenomen en ik mocht het lezen. Het gaat over Gogol, wiens Indiase ouders naar Amerika zijn verhuisd. De hoofdpersoon heet dus Gogol (naar de Russische schrijver Nikolai Gogol), maar is daar alles behalve tevreden mee. Ook weer een goed boek (het begint bijna saai te worden haha) en een aanrader!
Laura’s oordeel: +.

Haruki Murakami – 1q84, boek 1.
Murakami is echt één van mijn lievelingsschrijvers. Er is altijd iets geks aan de hand tussen werkelijkheid en schijn bij hem en daar houd ik wel van. Deze serie had ik echter nog niet gelezen, maar ik ben er dus mee begonnen en jongens: ga het lezen! Er zijn drie delen en ik heb nu een groot probleem, want ik wil heeeeel graat deel 2 en 3 lezen (het is namelijk erg spannend), maar in de bibliotheek zijn die uitgeleend en als arme student heb ik er natuurlijk geen geld voor. Huilerdehuil.
Laura’s oordeel: +.

Oftewel: een goede score! De meeste boeken die ik gelezen heb tijdens mijn vakantie zijn aanraders, dus zet ze maar op je boekenlijstje. Hebben jullie ondertussen nog andere aanraders voor mij?

Trein/koffie/leesboek

Mijn koffieboek.

Ik studeer Literatuurwetenschap. Ja, dat heb ik pas honderd keer verteld, maar toch. Logischerwijs moet je voor je studie veel lezen en houd je dus ook van lezen (raar dat mensen dat dan alsnog vragen en het dan niet als retorische vraag bedoelen). Ik zal jullie een inzicht geven in mijn leesgewoonten.

Allereerst is het soort boeken dat ik lees veranderd sinds ik studeer. Ik merkte dat vooral op het boekenfestijn in Rotterdam en de boekenmarkt in Dordrecht (allebei aanraders!). Ik grijp eerder naar ‘echte’ literatuur (ligt eraan of je gelooft in het verschil tussen hoog en laag en dus tussen literatuur en Literatuur) dan ‘gewone’ romans. Ook een beetje omdat ik soms het gevoel heb dat ik bepaalde boeken gelezen moet hebben, maar vooral omdat het meer een uitdaging is. Niet dat ik zo’n boek helemaal ga analyseren, maar ik lees toch wel anders nu ik deze studie doe.

Goed, met één boek lezen red je het natuurlijk niet. Nee, gemiddeld lees ik drie boeken tegelijkertijd.
‘Ben je gek ofzo?’
Ja.

Allereerst een treinboek. Volgend collegejaar is dat natuurlijk een stuk minder, omdat ik in Oegstgeest woon, maar de afgelopen jaren moest ik twee uur heen en twee uur terug reizen voor college. Uit het raam staren word je ook wel zat en bovendien is lezen leuk. Dus lees ik in de trein (en in de metro en in de bus). Mijn treinboek is meestal een boek dat ik moet lezen voor mijn studie (literatuur bedoel ik dan, geen theoretisch boek). Qua concentratie gaat het eigenlijk uitstekend, ik kan me goed afsluiten van geluiden en dergelijke wanneer ik eenmaal in het boek zit.

Zoals jullie misschien weten, hebben wij een koffieritueel. Ik neem dan altijd mijn koffieboek mee (ook al drink ik thee). Een koffieboek is geen zware literatuur, maar iets luchtigs zoals een columnbundel. Kleine stukjes die snel gelezen kunnen worden. Momenteel is mijn koffieboek ‘Wij zijn ons brein’ van Dick Swaab, maar eigenlijk is dat geen goede, want zo luchtig is die niet.

Als laatste heb ik dan een heus leesboek. Meestal iets van literatuur. Eens in de zoveel tijd leen ik boeken bij de bibliotheek (ik ben een arme student, dus ik kan niet anders en bovendien is de bibliotheek een leuke plek) en dat is dus voor deze taak. Het leesboek lees ik achter mijn bureau of op bed.

Dus voortaan niet meer gek opkijken als iemand zegt een koffieboek of iets dergelijks te hebben. Ik heb het immers ook, dus het is heel normaal.

You know you’ve read a good book when you turn the last page and feel a little as if you have lost a friend

Al eerder heb ik het over mooie citaten gehad en vanwege het enthousiasme zal ik daar weer verder mee gaan! Deze keer enkel citaten uit boeken.

1. James Joyce – Dubliners.
Dit is een verhalenbundel die zich afspeelt in Dublin (‘Goh, dat meen je niet.’). Het citaat komt uit het verhaal ‘Een ontmoeting’ en gaat zo:

‘Maar echte avonturen, overwoog ik, overkomen mensen die thuis blijven zitten niet: die moeten elders worden gezocht.’

En zo is het maar net. Dus ga erop uit, mensen!

2. Joris Luyendijk – Het zijn net mensen
Geweldig boek, echt een aanrader. Het zet je aan het nadenken over journalistiek bedrijven in een dictatuur, vooral onderstaand citaat:

‘Toen ik als correspondent naar Cairo kwam, zag ik de journalistieke methodes als een soort gereedschapsset die je overal ter wereld tevoorschijn kon halen. Maar dictaturen en democratieën bleken niet twee auto’s van verschillende merken te zijn. Als een democratie een auto is, dan is een dictatuur een koe of een paard. Wie dan aankomt met een schroevendraaier of een soldeerbout, staat machteloos.’

3. Arthur Japin – Een schitterend gebrek.
Ja ja, ook al eerder over gehad, heeeeeel mooi boek. Dit citaat viel me op:

‘(…) wij zijn ongelukkig omdat wij denken dat we lief moeten hebben. Om gered te worden moeten wij iets eenvoudigs doen dat ons desalniettemin het zwaarst van alles valt: wegschenken waarnaar wij juist het meest verlangen.’

En zo is het eigenlijk ook. Een goede om over na te denken.

4. Martin Bril – Grote kleine dingen (en andersom).
Ik ben van plan om meer columnbundels te lezen (wie heeft tips?), omdat die leuk zijn natuurlijk, maar ook om ervan te leren. Deze van Martin Bril is erg goed! Onderstaand citaat uit de column ‘Een kwartier met God’ (ik heb het boek nog niet uit, maar ik vind het to nu toe één van zijn beste) zette me aan het denken:

‘Ik brandde een kaarsje voor iemand die ik kende, of kende ik hem niet meer nu hij dood was?’

Hmm ja, hoe zit dat eigenlijk? En als een vriend van je dood gaat, is het dan niet meer je vriend? (Ja, hij was het wel, maar is hij het nog steeds?) Als je opa dood gaat, heb je dan nog wel een opa? Eigenlijk zeg ik altijd ‘Ik heb geen opa’s meer.’, maar dat ze dood zijn, wil toch nog niet zeggen dat ze daarom mijn opa’s niet meer zijn? Lastig.

5. Dick Swaab – Wij zijn ons brein.
Dit is mijn koffieboek. Ja, ik lees meerdere boeken tegelijk en naast een treinboek (momenteel heb ik die niet, omdat het ov niet meer gratis is en ik dus niet meer zo vaak met de trein ga) en een thuisboek heb ik ook een boek om te lezen tijdens de koffie. Dat is deze dus.

‘Enige onzekerheid over het beloofde leven na de dood lijkt toch bij velen te leven. Dawkins vroeg zich terecht af: ‘Als men serieus in het leven na de dood gelooft, waarom reageert dan niet iedereen als de abt van Ampleforth, die, toen kardinaal Basil Hume hem vertelde dat hij stervende was, zei: “Man, gefeliciteerd! Dat is fantastisch nieuws. Ik wou dat ik met je mee kon.”’

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het soms lastig vind om door dit boek heen te komen, niet alles interesseert mij evenveel. Maar het hoofdstuk over religie wel. Ik geloof zelf niet en ik heb ook niets tegen mensen die wel geloven, maar ik moet bekennen dat hij hier een punt heeft.

‘Waarom zou een wonder geen wonder zijn alleen omdat een ander het niet ziet?’

Ik was bij de bieb geweest om boeken te halen (goh). En toen las ik opeens een geweldig boek.

Dat boek is Een schitterend gebrek van Arthur Japin. Het enige wat ik eerder van hem gelezen had, was een boekengeschenk (kan dat?) over kleine mensen (en dan bedoel ik echt echt echt kleine mensen).

Het verhaal gaat over de eerste liefde van Giacomo Casanova, Lucia geheten. We volgen het verhaal vanuit haar en ooooooh, wat is het mooi geschreven, jongens. Nu vind ik liefde als onderwerp voor een boek sowieso wel leuk (en dan heb ik het niet over chicklits), maar jeetje. Het is absoluut niet cliché geschreven en ik wilde steeds doorlezen. Er zit een zekere onderhuidse spanning is, maar het ligt er niet zo dik bovenop als in een thriller bijvoorbeeld. Als ik dan toch een minpuntje zou moeten noemen, dan was het dat ik het in het begin niet helemaal volgde. Er is namelijk het verhaal van de jonge Lucia en de oude Lucia. Maar dat wordt na verloop van tijd duidelijk en nou ja, eigenlijk hoort dat wel bij het boek.

Dus: gaat hem lezen, allen! Ik vond hem zo goed dat ik hem een ++ heb gegeven en dat is zeldzaam. Ben je nog niet overtuigd? Hier een paar mooie citaten uit het boek:

– ‘Waarom zou een wonder geen wonder zijn alleen omdat een ander het niet ziet?’
– “Ik ben verliefd op je. (…) daarom moeten wij elkaar niet meer onder ogen komen. (…)’
Ik heb dorst dus ik drink niet.
Ik heb honger dus ik vast.’
– ‘U hebt gestudeerd. Ik ben maar eenvoudig. Toch ben ik een stuk slimmer, want ik weet dat liefhebben geen ziekte is.’

Hup, lezen dus!

Lees, lees, lees, lees meer

Je kunt op de foto klikken als je nieuwsgierig bent welke boeken ik gelezen heb in januari.

De titel komt van een Annie M.G. Schmidt-liedje. Want wat staat er in bovenstaand boekje? De boeken die ik afgelopen half jaar gelezen heb en de films die ik gezien heb. Sinds januari 2012 houd ik dat namelijk bij. Niet als een challenge of iets dergelijks (niet arrogant bedoeld, maar een challenge als 20 boeken in een jaar lezen haal ik sowieso wel), maar omdat het leuk is om bij te houden en later terug te zien.

Ik houd het allemaal bij in bovenstaand Beatlesboekje. Ik schrijf de titel op (en de naam van de schrijver bij een boek) en ik werk met een plusjessysteem:
– -: heel slecht en/of absoluut niet leuk.
-: slecht en/of niet leuk.
+-: mwah, gaat wel.
+: goed en/of leuk.
++: heel goed en/of heel leuk.
In zes maanden heb ik 24 films gezien. Ik moet daarbij wel zeggen dat ik voor een studievak elke week een film moest zien, dus die heb ik er ook bij gedaan. Ik moet bekennen dat ik dat wel een beetje tegen vind vallen (had er ook de laatste maand weinig tijd voor, omdat ik tentamens had), maar ik heb nu vakantie en een Hitchcockdvdbox van mijn broer geleend, dus dat komt wel goed!

Ik heb geen enkele film een – – gegeven, maar deze kregen een -: The Trial (best wel lastige film, er werd een presentatie over gegeven en toen leek hij me wel interessanter, dus eigenlijk moet ik hem nog een keer zien) en Mulholland Drive (niet leuk, ook niet interessant).
Er zijn een paar films die een heuse ++ hebben gekregen, namelijk Mr. Nobody en Be with Me. Nog een aantal andere films die ik heb gezien: An American in Paris (+), Süskind (+-), Match Point (+-) en Donnie Darko (+).

Dan nu op naar de boeken! In zes maanden heb ik 28 boeken gelezen. Ook dit vind ik een beetje tegenvallen, maar ook hier geldt voor dat ik de laatste maand weinig tijd had door mijn tentamens (die ik overigens allemaal gehaald heb, jeej :D). En ja, voor mijn studie moest ik elke week een boek lezen, dus die staan er ook bij. Ik zeg dit niet om op te scheppen, maar ik bedoel, ik studeer Literatuurwetenschap, logischerwijs lees ik veel :P

Ook hier heb ik geen – – gegeven, maar voor een paar wel een -: Christine de Pisan – Het boek van de stad der vrouwen (was eigenlijk een verzameling verhalen die veel op elkaar leken) en Madame de la Fayette – De prinses van Cleves (niet zo interessant vond ik het en teveel uitwijdingen). Deze boeken kregen een ++: Yoko Agawa – De huishoudster en de professor en Arundhati Roy – De god van de kleine dingen. En dan nog een deel van andere boeken die ik heb gelezen: Remco Campert – Het leven is vurrukkuluk (+), Hasan Ali Toptas – De schaduwlozen (+-), Marjan van den Berg – Van den Berg stort in (+) en Ronald Giphart – Ik ook van jou (+-).

Ik verwacht het volgende halfjaar meer films te zien en meer boeken te lezen, omdat een groot gedeelte daarvan natuurlijk zomervakantie is. Ik ben zondag naar de boekenmarkt in Dordrecht geweest, dus ik heb genoeg te lezen!

Houd jij bij welke films je ziet en welke boeken je leest?

Vijf mooie boekencovers

Ik houd van boeken. Moge dat duidelijk zijn. Nogal logisch als je Literatuurwetenschap studeert, maar oké, ik zeg het nog maar een keertje. Niet alleen de inhoud is leuk, soms mag de buitenkant van zo’n boek er ook wel zijn! Zo’n buitenkant heet ook wel cover (niet net zo uitspreken als model Yfke Sturm die tijdens Holland’s Next Top Model steevast ‘cuffur’ zei). Nu heb ik wel een aantal boeken (zelfs meer dan een aantal) en vandaag laat ik vijf mooie boekencovers zien.

Virginia Woolf – A room of one’s own.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: allereerst de eenvoud, iets wat ik sowieso waardeer bij de voorkanten van boeken. Maar vooral iets wat jullie helaas niet op de foto kunnen zien: de letters zijn er echt ingedrukt. Dus als je er met je vinger overheen gaat, dan kun je het voelen. Hetzelfde geldt voor de tekening. Het zijn de details die het hem doen!

Bernlef – De pianoman.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: wederom de eenvoud. En de kleuren, ik houd van blauw! (en nee, het maakt niet uit dat mijn achterneefje dit ook had kunnen schilderen)

Stefan Bollmann – Vrouwen die schrijven leven gevaarlijk.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: oude foto’s zijn sowieso leuk. Bovendien is de houding en blik van deze vrouw ook geweldig, zo van: kom maar op als je durft!

A. A. Milne – Het huis in het Poeh-hoekje.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: nou, hallo, dat hoef ik toch niet uit te leggen? Het is een speciale versie van het boek met hele mooie tekeningen.

Yoko Ogawa – De huishoudster en de professor.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: blaaaaaauw, bloeseeeeeeeem. Altijd goed, vooral in combinatie.

Naast de mooie covers zijn het ook gewoon mooie boeken om te lezen, twee vliegen in één klap dus. Ik zeg: kopen! (want je kunt nooit genoeg boeken hebben)