Ik heb ooit een verhaal geschreven over iemand die Bobje heet (maar door iedereen gelukkig B. werd genoemd) en in een groot drama terecht komt. De hele school (zowel de emo’s, huppelkutjes als de onzichtbaartjes) denken dat ze wiet heeft. Ze krijgt tweeduizend euro van een emo, alleen… ze heeft geen wiet. De emo begint te huilen, waardoor het hele schoolplein onder water kom te staan. En dat is nog maar het begin…
Aan dat verhaal moest ik denken toen ik ‘Sjeumig’ van Pepijn Lanen las.
Ik mocht het boek lenen van Anand, groot liefhebber van rap en ja, daar ken je de naam Pepijn Lanen van, het is Faberyayo van de Jeugd van Tegenwoordig! Normaal heb ik het niet zo op muzikanten die boeken schrijven (denk aan een Madonna), maar aangezien de teksten van de Jeugd van Tegenwoordig geniaal zijn, wilde ik wel een poging wagen.
Het is een verhalenbundel en zo absurdistisch heb je het wellicht nog nooit gelezen. Er komen personages als Bertje de Bever (ook wel Bever Bertje of Bertrand le Bever), Faber Wilhelm en Bierprinses Schuimpje in voor. Af en toe verschijnt er een woordje straattaal, maar dat kan zelfs ik, tatta, begrijpen.
Maar is het een aanrader? Dat weet ik niet. Zeker, ik houd van absurdisme, maar dit is geen boek dat je in één keer uit moet lezen. Leg het naast je bed en lees een verhaal op zijn tijd, maar niet te vaak, want anders ben je de schrijfstijl snel zat. Maar ben je überfan van de Jeugd van Tegenwoordig, dan is dit zeker een goede aankoop voor je verzameling.