Waar is dat feestje?

Ik houd van mijn verjaardagen. Dan komen namelijk al mijn vrienden bij elkaar, wat normaal nooit gebeurt, omdat het niet een grote vriendengroep is. Die ken ik van mijn studie, die van de middelbare school etc. Maar als ze bij elkaar zijn, gaat het altijd goed. Dat komt, omdat het allemaal introverte alfanerds zijn (uitzonderingen daargelaten). Dat betekent wel dat ik een homogene vriendengroep heb, maar oké, je kan niet alles hebben in het leven.

Dit is wat er gebeurt op mijn feessies: iedereen rent meteen eerst naar de kat en gaat haar omstebeurt aaien (als ze niet onder het bed zit, want Dikkie is ook nogal introvert). Als ze daarmee klaar zijn, bekijken ze welke boeken ik in mijn kast heb staan. Uiteindelijk komen ze dan naar mij toe (ze geven geen drie zoenen, want menselijk contact is vies), geven een cadeautje (een boek) en pakken wat te eten. Na wat alcohol kijken ze schichtig om zich heen en spreken dan toch maar de eerste de beste persoon aan. Die persoon blijkt ook van filosofie/literatuur/mij te houden en alles komt helemaal goed.

Natuurlijk duurt dit feestje niet tot vijf uur ’s nachts. Dan liggen we al uren in bed, nagenietend van de rust en weer een mooi feestje. Op naar volgend jaar.

En dan ben je opeens 21 jaar


Inmiddels zie ik er wat ouder uit.

Het was 24 juli 1991, een prachtige, zomerse dag. De gelukkigste dag in het leven van mijn ouders en de rest van de wereld. Ik werd namelijk geboren. Om 22.22 uur (ja, jullie mogen jaloers zijn). Heel toevallig is het vandaag (oké, ik plaats mijn blogjes altijd om 23:45 uur, dus het geldt niet voor de mensen die dit al heel snel lezen en de datum bij het blogje klopt dus niet) 24 juli. Voor de mensen die niet kunnen rekenen: dat maakt mij 21 jaar.

Het is vervelend, want ik begon 20 net zo’n mooi getal te vinden. 20, dat is wel oké. Je bent geen 16 en dus superonzeker meer. Maar je hoeft ook niet echt echt echt for real echt volwassen te zijn. Dat komt pas als je 21 bent.

21. Dat is dus al bijna 30.

21, het jaar van de veranderingen. Het jaar dat ik op mezelf ga wonen (jeej!), met de minor Journalistiek en Nieuwe Media ga beginnen (jeej!), heel veel brieven aan jullie zal schrijven (jeej!), maar ook een scriptie moet maken (…).

Je zou zeggen dat ik het blijst ben vanwege mijn verjaardag (taart, cadeautjes, mensen die huilen van blijdschap omdat ik 21 jaar geleden geboren ben), maar het is Manon die een gat in de lucht springt. Nu kunnen we namelijk ein-de-lijk naar 21+clubs om uit te gaan. Vergeet haar dus ook niet te feliciteren.

Dan geniet ik ondertussen van de taart.