Posts tagged ‘gelukkig’

augustus 28th, 2013

Ze zijn er weer!

Het is al bijna september. Voor jou betekent september misschien weer beginnen aan nieuw school/studiejaar of verder werken na een fijne vakantie, maar voor mij niet (oké ook wel, maar nou ja, he, je snapt me wel, straks). Bijna september betekent dat augustus bijna afgelopen is en augustus betekent: chocoladekruidnoten.
‘Uh Laura, Sinterklaas is pas eind november weer in het land hoor.’
‘Eh lezer, ik ben toevallig verslaafd aan chocoladekruidnoten, dus houd je mond AND GIVE IT TO ME.’
Ik wachtte en wachtte. Het werd 20 augustus, 21 augustus, zelfs 22 augustus, maar die krengen waren er nog niet. Totdat ik zaterdag aan het eind van de middag een berichtje op Twitter kreeg: ze waren er weer bij de Kruidvat!

Alleen ik was een weekendje weg naar Nijmegen met mijn vriendje. En we waren net teruggelopen van het centrum. En het was bijna vijf uur. Maar de dag erna zou het koopzondag zijn. Zou zijn ja.
Nu moet je weten dat Nijmegen drie Kruidvaten/Kruidvatten (???) heeft binnen een straal van 500 meter, maar denk maar niet dat die open waren. Het was namelijk geen koopzondag.

Mijn handen begonnen te trillen, maar toen dacht ik: ach joh Laura, morgen ben je weer in Oegstgeest en dan koop je ze daar. Nog één dag zonder kan toch wel, je bent immers drie maanden clean geweest.

Dus ik kwam bij de Kruidvat de volgende dag. Ik zag Kruidvatmensen de schappen vulden en dacht vol angst: wat als ze ze nog moeten pakken? Maar toen ik dichterbij de kassa ben, zag ik de dozen al staan. Ik kwam dichterbij en dichterbij en- het waren gewone kruidnoten.
‘Zijn er ook chocoladekruidnootjes?’ vroeg ik aan een Kruidvatjongen.
Hij keek me verstoord aan.
‘Nee.’
‘Weet je wanneer die wel komen?’
Nu keek hij me aan alsof ik gek was.
‘Nee.’
Ik dacht dat ik gek werd.

Zo dichtbij en toch zo ver weg. Zo voelde het. Huilend kocht ik dan maar een chocoladereep, maar het voelde niet hetzelfde. Tot ik opeens bedacht dat ik de dag erna een afspraak in Leiden had. En dat Leiden (op zijn minst) twee Kruidvaten/Kruidvatten (???) heeft.

Ik kon bijna niet slapen van de spanning, maar uiteindelijk brak de ochtend toch aan. Zo snel als ik kon, fietste ik naar de Kruidvat bij het station. Ik parkeerde mijn fiets en kon ze al bijna ruiken… Jaaaaaa, ze hadden chocoladekruidnoten!

De caissière keek me raar aan en de rest van de wereld ook (ik zei tegen mijn moeder dat ze er weer waren en ze antwoordde: ‘Lekker tot december in de winkel laten liggen, het is nog veel te vroeg.’), maar ik was weer even het gelukkigste meisje op de wereld. En dat zal ik blijven tot en met december.

(ik heb wel gelijk even een abonnement op het universitair sportcentrum genomen in Leiden, zodat ik de calorieën er meteen vanaf kan sporten)

augustus 3rd, 2012

Het gebeurt meestal onverwachts

Het gebeurt meestal onverwachts en gaat net zo snel voorbij als het gekomen is.

Misschien schijnt het zonnetje. Maar dat hoeft niet. Misschien ben je samen met al je vrienden en familie. Het gebeurt op een bruiloft. Het komt voor wanneer je een kat of een hond aait.

Meestal zijn het juist op die dagen waarvan je denkt: eigenlijk is er geen enkele reden dat ik me zo moet voelen. Je leven is niet perfect. Er zijn studies om te behalen, rekeningen om te betalen, kinderen om op te voeden.  Je wederhelft/geliefde/halve trouwboek/kroeliewoelie is niet de prins(es) op het witte paard of überhaupt niet in je leven. Er moet nog steeds een paar kilo eraf (of juist erbij). Er is altijd wel wat.

Misschien is het als je in het gras ligt en de warmte van de zon op je huid voelt. Of juist op zo’n dag dat het keihard regent en je bijna overweegt om je winterjas aan te trekken.

Eigenlijk kan het op elke dag.

Het is het besef: ik ben gelukkig.

En voor je erbij stil kan staan, ben je het eigenlijk al vergeten.