Posts tagged ‘kleine dingen’

februari 18th, 2012

Er moeten mensen zijn

Toon Hermans heeft veel mooie liedjes geschreven, maar ook gedichten. Dit is er één van (zoooo ontzettend mooi!).

Jullie weten inmiddels wel dat ik een beetje gek ben. Ik heb bloemen uitgedeeld met lieve briefjes eraan, post-its met quotes in boeken geplakt, warme chocolademelk uitgedeeld op het station. En ik ben niet van plan om daarmee te stoppen. Het leven is soms al zwaar genoeg.

Jullie hoeven van mij geen Winnie de Poeh voor te lezen in de trein, maar zoek het in het kleine: zeg de buschauffeur gedag met een stralende lach, stuur zomaar een kaartje naar een vriendin, knuffel je geliefden. Huilen, schreeuwen, vloeken: het mag. Maar vergeet niet om ook voor kleine geluksmomentjes te zorgen. Niet voor jezelf, maar voor anderen. Geven is zoveel fijner dan nemen. De Beatles zeiden het al: and in the end, the love you take is equal to the love you make.

Dus probeer minder te zeuren, minder te fronsen (zorg dat het lachrimpels zijn die je krijgt, geen fronsrimpels), minder na te denken, maar gewoon doen. Ja, er zal nog steeds oorlog zijn, mensen zullen dood gaan, de pijn is niet weg. Maar het gaat om de kleine momenten. Kijk een keer uit het raam (thuis, in de auto of in het openbaar vervoer) en probeer zoveel mogelijk mooie dingen op te noemen die je ziet. Vergeet je geliefden niet te vertellen hoeveel je van ze houdt. Glimlach. Luister. Heb lief. Want zulke mensen moeten er zijn.

(Ik beweer overigens niet de wijsheid in pacht te hebben ofzo of dat ik alles van het leven weet, maar ik denk dat dit soort dingen wel belangrijk zijn)

oktober 6th, 2011

Enjoy the little things, for one day you may look back and realize they were big things

Vaak zijn het de kleine dingen die je vrolijk maken: de zon die door het raam schijnt, de eerste bloemen in de lente, een complimentje. Het is niet alleen leuk als jij deze dingen krijgt, maar ook fijn om te geven. Daarom zal ik een paar kleine dingen noemen die je kan doen voor een ander, om die persoon vrolijk te maken:

1. Glimlach naar onbekenden op straat.
Nee, ze zullen waarschijnlijk niet allemaal teruglachen, maar het gaat om de mensen die het wel doen. Misschien had die oude vrouw net een rotdag en heb jij haar dag toch een beetje leuker gemaakt.

2. Stuur een kaartje.
Naar die vriend(in) die je niet meer zo vaak spreekt, je ouders (als je niet meer thuis woont), je vriend of vriendin, je oma en opa etc. Het allerleukste is om zelf een kaart te maken (kan ook via internet en dan een foto van jou met die persoon erop zetten).

3. Geef een onbekende een complimentje.
Ik heb het wel eens. Dan zit ik in de trein of iets dergelijks en zie ik bijvoorbeeld iemand met een leuke tas. Eigenlijk wil ik er wat van zeggen, maar denk ik: is dat niet raar om te zeggen tegen iemand die je niet kent? Stom van mij, want het is altijd leuk om complimentjes te krijgen of het nou van iemand is die je kent of niet!

4. Help een ander.
Dit kan op verschillende manieren: laat die jongen met alleen een pak melk voor bij de kassa, help een oude man of vrouw in de bus als ze niet weten hoe de ovchipkaart werkt en zo zijn er nog veel meer dingen die je kunt doen.

5. Schrijf een brief.
Ik weet het, deze tip heb ik al vaker gegeven, maar kom op mensen: het is toch superduperleuk om een geschreven brief te ontvangen? Zorg dat de brief er leuk uit ziet, plak er stickers op, maak tekeningen etc.

Zo zijn er nog veel meer dingen te bedenken, misschien weet jij ook nog iets?

maart 27th, 2011

De baard van Nico

Het vriendje en ik liepen door Rotterdam. Dat doen we wel vaker, daar is niets geks aan. We liepen een boekenwinkel in, Van Gennep om precies te zijn. Ook dat is niet gek, want daar studeer je literatuurwetenschap voor. We zeiden gedag tegen de eigenaresse en stonden nog wat te praten, totdat: The Voice. Te herkennen uit duizenden. Het een beetje nasale stemgeluid van Nico Dijkshoorn klonk in onze oren. We haastten ons de trap op en hoorden een aantal verhaaltjes aan die te maken hadden met gehaktballetjes van de Ikea en draadjesvlees (had Nico Dijkshoorn honger?). Daarna ontstond een rij voor het signeren. Wij haastten ons naar beneden om een boek van Nico te kopen (nee, we zijn echt je grootste fans, maar we waren vergeten dat je een nieuw boek had geschreven, ja, echt!) en toen weer naar boven om in de rij te staan. Door de lange mensen (of ik ben gewoon klein) kon ik hem niet zien, maar af en toe hoorde ik The Voice wel. Minuten gingen voorbij. De mensen voor mij gaven hem een groen t-shirt met ‘Ich liebe Rotterdam’ erop. Ze vroegen wat hij ging doen.
‘Naar huis, naar mijn vrouw,’ zei Nico.
Wij waren aan de beurt.
Ik ging zitten, gaf hem een hand en toen viel het me op: de baard van Nico. Nu moet je weten, dat is niet zomaar een baardje van drie dagen. Nee, deze baard heeft weken kweken gekost. Deze baard heeft waarschijnlijk Valentijnsdag meegemaakt, misschien zelfs nog de sneeuw in Nederland. Dit was duidelijk een serieuze baard.
Ik heb niets tegen baarden, laat dat even duidelijk zijn. Maar terwijl Nico een Klaasje opschreef in mijn pasgekochte boek, kon ik alleen maar naar dat grijze bedeksel rond zijn kin kijken.

Tekst in boek: Laura, zo jong en dan al precies de goede boeken kopen. Jaloers, ik.
Klaas reed in sloten. Bleef hij liggen, in wielerkleding tot wij hem vonden. En dan maar schelden. Uniek in die tijd!

Ik dacht aan zijn vrouw, die hij straks zou zien. Hij zou haar een kus op de mond geven. Ik hoor haar zuchten.
‘Wanneer ga je je weer scheren, schat?’
Ik heb niets tegen baarden. Maar baarden prikken. Ze zorgen voor rode uitslag rond de mond bij het kussen. Baarden zijn als de doornen van een roos. Ze beletten je om de roos te plukken.
Zoenen is fijn, het is goed voor je relatie. In baarden blijven restjes Zweedse gehaktballen en draadjesvlees hangen. Beste Nico, doe je vrouw een plezier. Alsjeblieft.

Ik liep de boekenwinkel uit en gaf het baardloze vriendje een zoen.
‘Stond hem wel goed hè, die baard?’ zei hij.
Kleine Dingen kwam hard aan. Toch handig dat ik dat boek van Nico Dijkshoorn heb gekocht.