Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan?

Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan? Volgens dat motto schijn ik helaas te leven:

– Het gordijn moet helemaal open of helemaal dicht, er mag geen kleding tussen de lades door piepen en mijn bureaustoel moet aan de tafel staan, voordat ik de deur van mijn kamer op slot doe en wegga.
– Mijn blogjes plaats ik niet om 23:00 of 24:00 (of is het dan 00:00?), maar om 23:45 uur.
– Waarom rustig blijven als je ook in paniek kan raken?
– Pas als mijn kamer een enorm onoverzichtelijke, ondoorgaanbare troep is gaan opruimen.
– Een glas laten vallen achter de wasmachine, die onmogelijk te verplaatsen is.
– Alles wat met jongens te maken heeft, maar zij zijn het die het moeilijk maken, wij natuurlijk niet!
– Trouwens ook alles wat met meisjes te maken heeft, want wat kunnen vrouwen moeilijk doen zeg (en ik kan het weten).
– Waarom de rijst in de gootsteen afgieten als je het ook over jezelf heen kan gooien? (au au au)
– Drie paar handschoenen verliezen in de afgelopen winter (maar hij duurt dan ook erg lang deze keer).
– Waarom studeren als je ook op Facebook, Twitter etc. kan zitten?
– Langer fietsen in plaats van de kortste route uit te zoeken (ik ben niet zo goed met routes enzo).
– Drie keer verdwalen op één dag.

Let wel: dit is slechts een selectie.

Bloggers hebben het zo makkelijk nog niet

blogblogblog

Denk je dat jij een moeilijk leven hebt? Ga dan maar eens bloggen! Want je krijgt er gratis en voor niets een hoop problemen bij. Ik zal er een aantal (niet teveel, anders kan je het niet aan) opnoemen:

– Je moet gaan nadenken over een lay-out. Html, colourblocking (doen vooral veel fashionbloggers aan), widgets, het hoort er allemaal bij. Of je kan natuurlijk een gratis wordpresstheme kiezen, maar wie doet dat nou? (ik)

– Je raakt er verslaafd aan. Elke minuut refresh je wel tien keer, want er zou zomaar weer iemand gereageerd kunnen hebben. Na een paar dagen niet bloggen beginnen je handen te trillen, verschijnt er zweet op je voorhoofd en word je heel HEEL chagrijnig. In Nederland zijn er nog geen afkickklinieken op dit gebied, maar het zou wel een bijzonder goed idee zijn.

– Je moet steeds zorgen voor content. Dus dan toch maar ruzie maken met je man, want dan heb je tenminste iets om over te bloggen. Toch maar gaan naar die Huishoudbeurs. Toch maar een wandelende tak kopen om daar heel je blog aan te kunnen wijden.

– Je kan niet zonder die kick. Elke keer als je een blogje hebt geplaatst, er reacties komen en de bezoekersaantallen stijgen, krijg je een shot adrealine. Oh wacht, nee, we bloggen alleen maar voor onszelf toch? Ja, nee, echt waar, daarom zetten we het openbaar op internet. (natuurlijk moet je wel in eerste instantie voor jezelf bloggen, anders houd je het niet vol, maar je kan mij niet wijsmaken dat je het álleen maar voor jezelf doet en dat je het niet leuk vindt om reacties te krijgen!) Je wil steeds vaker bloggen en vaker en vaker en vaker en dan… heb je geen inspiratie meer.

– Je moet elke dag weer een fashionable outfit aantrekken en een nieuwe make-uplook verzinnen voor je OOTD* en EOTD/FOTD(?)*. Zucht.

– Dat je denkt: YES, EEN BLOGONDERWERP! Heb je er al eerder over geschreven.

– Je moet al die tachtigduizend reacties en mailtjes en tweets en Facebookberichtjes die je krijgt lezen. Vermoeiend!

– En je moet natuurlijk ook je Twitter, mailaccount en Facebookpagina bijhouden. Bijvoorbeeld met berichtjes over hoe zwaar bloggen wel niet is.

Het is ongelooflijk dat er nog mensen zijn die bloggen met al die stress en druk en al dat gedoe. Topmensen zijn het, kanjers, helden! Ik zeg: schouderklopje voor ons.

*Outfit Of The Day en Eye Of The Day of heet het Face Of The Day?