Ik begrijp heel veel niet. Wiskunde, mannen, wat er leuk is aan rugby. Maar sommige dingen staan ver bovenaan de lijst der dingen die Laura niet snapt en één daarvan is: de onesie.
Een onesie is eigenlijk een rompertje met een capuchon, maar dan voor volwassenen. Je hebt er verschillende uitvoeringen van, de dierenvarianten zijn populair, maar je kan ook als de Amerikaanse vlag gaan of superman. De rits loopt van boven tot helemaal naar onder, ja, tussen je benen. Oncharmanter kan niet.
Mensen dragen een onesie, omdat het lekker schijnt te zitten. Of omdat ze die ene obsessie hebben waarbij ze als een baby behandeld willen worden, inclusief speen. Mensen dragen een onesie in de vorm van een varken, want dat is ‘grappig’. Mensen dragen een onesie, want waarom zou je de moeite nemen om meer dan één kledingstuk aan te trekken?
Kijk, ik zie er ook niet charmant uit als ik thuis ben, met mijn relaxbroek aan en het vest van mijn vriendje, maar er zijn grenzen, weet je. Zo’n onesie schijnt bedoeld te zijn om ultiem te relaxen (al gaan sommige mensen er ook mee naar de supermarkt), maar er is één heeeeeeeeel groot probleem dat het ultieme relaxen in de weg staat.
Je kunt onmogelijk naar de wc met zo’n onesie.
Geen grapjes. Je moet eerst heeeeeeeeeeeeeeeel dat ding uittrekken, dus zorg er maar voor dat je niet nodig moet plassen. Het alternatief is al niet veel beter: een luier dragen (dan ben je wel écht een baby).
Nee hoor, dan neem ik maar de moeite om een paar extra kledingstukken aan te trekken. Ik zie er beter uit én het scheelt me minstens tachtigduizend minuten op de wc.
(ik daag de haters uit om mijn mening over de onesie te veranderen!)