Posts tagged ‘risotto’

augustus 27th, 2014

Hoe een etentje bij ons eruit ziet

‘Floeperdewoepwoep.’ klinkt het als je op de bel drukt, alleen hoor jij dat niet, want jij staat beneden en je gastheer- en vrouw boven.
‘JA?! hoor je.
‘Eh, ik ben het.’ zeg je. ‘Eén van je vrienden, weet je wel.’
‘WACHTWOORD?!’
Je denkt even na. Chocoladekruidnoten, blauw of- ‘Katten?’ probeer je hoopvol.
Een zoemer gaat en het is je gelukt: je bent binnen.

Een klein meisje en een jongen met blond krulhaar staan je op te wachten met de gebruikelijke vragen: ‘Hé hoe is het, goed, met jou, ja, nog wat te vertellen, nee, ik ook niet, oké, doei, doei.’ Nee joh, het is toch geen msngesprek. Ze zeggen gewoon hoi en wat wil je drinken en wat heb je een leuke jas.

Je komt binnen in een grote zooi (gastvrouw: ‘Ik heb speciaal voor jou opgeruimd.’), maar op zich wel een leuke zooi. Boeken zijn her en der verspreid en vanuit je ooghoek zie je de bonbons al liggen. Dit belooft een goede avond te worden. De gastvrouw maakt het gebruikelijke grapje over dat zij nooit kookt, waarop de gastheer rolt met zijn ogen.
Vandaag staat er risotto op het menu. Net zoals de dag daarvoor en eten ze eigenlijk ooit wel eens wat anders?
‘Ja, chocolade,’ zegt de gastvrouw als je het voorzichtig ter sprake brengt.
Stelletje vreetzakken.

Na de risotto en het toetje (vla, altijd vla mét hagelslag) gaan jullie op pad. De enige reden waarom je namelijk bent gaan eten bij dit aparte stel is vanwege de kabelbaan. Voordat je ook maar in de buurt bent van dat ding gaat de gastheer er echter al op zitten.
‘Woehoeee!’ roept hij en kijkt je dolgelukkig aan.
Wat een lul. Hij kan er elke dag naar toe, maar springt er meteen als een aso op. Na een uur krijg je dan ein-de-lijk de kans om te gaan roetsjen. Maar dan begint het te regenen. En te bliksemen. En het houdt maar niet op.

Verdomme. Helemaal voor niets naar dat bejaarde Voorschoten gegaan.

augustus 11th, 2014

Ik mag mezelf eindelijk een echte blogger noemen

IMG-20140811-WA0007
Hongerrrrr.

Goed, ik eet nog steeds geen havermout. Met instagram heb ik sinds januari niets gedaan. Eyeliner opdoen lukt ook niet. Maar ik eet nu wel minstens één keer in de week risotto.

Ja, risotto. Het lievelingsmaaltje van een bepaalde beautyblogger. Gadverdamme, dacht ik. Wat ziet dat er smerig uit. Eigenlijk net zo vies als havermout en dat beloofde niet veel goeds. Maar mijn moeder (‘Wat? Zelfs je moeder heeft het eerder gegeten dan jij?!’) had het gegeten en vond het heerlijk.

Ik kwam er gewoon niet onderuit.

Mijn vriend kookte (ja, sorry hoor, denk je dat ik het zelf ga doen?) en we proefden… Mijn leven had opeens weer zin weet je. Ik huilde tranen van geluk.

Sindsdien eten we het dus elke week. Maar ik ga nog níet zo ver dat ik het op Instagram zet. (‘Wacht maar, Laura, wacht maar.’)