Laura de typemiep


Deze foto maakt het pijnlijk duidelijk dat mijn laptop afgestoft moet worden.

Ik typ dit momenteel zonder naar mijn vingers te kijken. Ik heb alle tien (ja, ik heb er tien!) mijn vingers op het toetsenbord. Jawel: ik ben een blindtyper (niet te verwarren met blinde typer).

Als ik mensen zie die met twee vingers tikken  en met hun ogen als spleetjes (door de inspanning) naar de toetsen kijken om vervolgens één uur later een zin te hebben geproduceerd op de computer moet ik een beetje lachen: het kan zo veel sneller! Maar bij mij is het natuurlijk ook niet vanzelf gegaan.

Het was groep zeven (of groep acht). We kregen een brief van de juf: of we op typeles wilden. In die tijd was het geen kwestie van willen (altijd naar je ouders luisteren), dus daar ging ik dan. Meteen de eerste les kregen we een heuse laptop mee. Nu moet je niet denken aan de ultradunne en lichte iMac waarop jij misschien nu wel zit (lucky bastard), oh nee, dit was een heus bakbeest. Jullie vragen je vast af hoe ik aan die enorme spierballen ben gekomen: nou ja, door die laptop dus.

In het begin ging het natuurlijk niet zo snel. Eerst leerde je waar de ‘f’ en de ‘j’ zitten en zo ging dat verder. Elke week kreeg je opdrachten. Je moest teksten van het boek overtypen, heeeeel veel overtypen. En een spelletje spelen. Ja, het is ongehoord dat je dat op de basisschool als huiswerk op kreeg (‘Spelletjes doe je maar in je vrije tijd!’), maar dit was een cursus buiten de basisschool om, dus dan kan alles. In beeld verschenen de letters en die moest je natypen, zo snel mogelijk, anders ging je dood (niet echt natuurlijk, gekkie).

Ik vond het een geweldig spelletje. Stiekem speelde ik al latere levels, terwijl we die letters nog niet gehad hadden (‘Watch out, we got a badass over here!’). Maar aan alles komt een eind en uiteindelijk kon iedereen typen. Tijd voor de beproeving.

Op het examen typen mocht je natuurlijk niet de backspace gebruiken, die mocht je NOOIT NOOIT NOOIT gebruiken (behalve als de typecursus was afgelopen). Ik ging als een razende en haalde dan ook een goede score. Ik heb geen idee wat, want mijn diploma ligt vast in de kluis, die mag natuurlijk niet gestolen worden.

En nu typ ik nog steeds als een razende. Wisten jullie dat er soms wel eens stoom van het toetsenbord af komt, omdat ik zo snel typ? Ja, ik typ dit met gevaar voor eigen leven. En toch ben ik voor eeuwig dankbaar dat ik typeles heb gehad.