We all have stories to tell

Bron

Verhalen zijn belangrijk voor mensen. Veel dingen die belangrijk voor ons zijn, dragen verhalen in zich. Bij literatuur natuurlijk, maar ook kunst en religie. Als we roddelen vertellen we verhalen, net zoals de media doen.

Waarom zijn verhalen zo belangrijk voor ons? Ze leren ons iets. Het levensverhaal van je oma, inclusief fouten, kan jou leren om niet dezelfde vergissingen te maken. Het verhaal van je beste vriendin dat ze heel verdrietig is zonder dat iemand dit weet, kan ervoor zorgen dat jij heel anders naar haar gaat kijken.
Daarnaast vertellen we ook verhalen vanwege het plezier. Denk aan televisie, strips, muziek, boeken etc. We komen zo in andere werelden terecht, werelden die soms niet eens bestaan.

Als je erover gaat nadenken, zitten overal verhalen in, gaat alles over verhalen. In de natuur, mensen, het leven.

Nee, we kunnen niet zonder verhalen. En dat vind ik helemaal niet erg.

Originele cadeautjes

Op de één of andere manier presteren mensen om mij heen het om élk jaar (en dan bedoel ik dus ook echt élk jaar) weer jarig te zijn. Het is echt ongelooflijk. Nu is het natuurlijk heel leuk om een feestje te vieren, maar met zo’n verjaardag komt ook deze belangrijke vraag: wat moet ik in hemelsnaam geven?
Gelukkig ben, Laura de redder, er weer om antwoord te geven op al uw vragen. Hieronder dus een paar originele suggesties. De meesten heb ik overigens zelf uitgeprobeerd en met succes!

Het vriendje/vriendinnetje

Het leukst vind ik zelf om geen dingen te kopen, maar om zelf iets te maken, vooral voor wehebbenéénjaaretc-vieringen:

1. Een glazen pot met lieve briefjes.
Zie de foto hierboven, die heb ik zelf gemaakt (het lijkt alsof het er maar vier zijn, maar het zijn er meer hoor haha). De briefjes dan he, de pot niet. Schrijf op elk briefje iets liefs (nee, daar ga ik geen suggesties voor geven, dat mag je lekker zelf verzinnen) en stop het in je zelfgemaakte envelopje. Het is ook leuk om dit te geven als jullie elkaar een tijdje niet zien, dan kan hij of zij elke dag een envelopje eruit halen.

2. Een plakboek.
Dit kan trouwens ook voor gewone vrienden. Doe in dit boek alle leuke foto’s van jullie samen, bioscoopkaartjes etc. Schrijf er lieve dingen in of schrijf de herinneringen op die jullie samen hebben. Succes gegarandeerd!

3. Een liefdesbrief.
Weet je nog wat dat is, een brief? Weet je ook nog dat er een postzegel op moet? Leuk hoor die mailtjes, maar schrijf eens een ouderwetse liefdesbrief! Schrijf je diepste gevoelens op, ook de dingen die je moeilijk vindt om te zeggen. En je kan de brief parfumeren, maar ik weet niet of je geliefde daar zo blij mee is.

Een vriend/vriendin

1. Naam in chocoladeletters.
Voorwaarde hiervoor is natuurlijk wel dat deze persoon in de periode september (dan liggen ze toch al in de winkels?) t/m december jarig is. Misschien maar beter niet doen bij mensen met een korte naam, dat is zo sneu.

2. This is not a book/wreck this journal.
Als je mattie/brotha/sistah een beetje creatief is en wel van uitdagingen houdt, dan zal hij/zij dit boek vast leuk vinden!

3. Zelf iets maken.
Een plakboek, een fotoboek, een lang verhaal over jullie vriendschap, een bonnenboekje (met bonnen zoals: iktrakteerjeopeenijsjebon etc.), verzin het maar! Ik denk dat zelfgemaakte cadeaus sowieso altijd leuk zijn, ze zijn namelijk niet te koop in de winkel ;)

Hopelijk hebben jullie er wat aan en als jullie nog originele tips hebben (vooral voor mannen, pff, dat is pas lastig), dan hoor ik het wel!

Mijn leven is een spannend boek

Bron

Soms denk ik erover na. Hoe zou ik zijn over tien jaar? Zou ik getrouwd zijn, kinderen en een leuke baan hebben, zijn de meeste van mijn dromen dan vervuld? En waar ik ook nieuwsgierig naar ben: hoe zie ik er dan uit? Misschien ben ik dan wel dik. Of heb ik kort haar (laten we in beide gevallen hopen van niet, niet dat ik kort haar niet mooi vind, maar wel bij mezelf met mijn bolle toet haha).
Ik kan me nog wel herinneren dat ik me afvroeg hoe ik zou zijn als ik achttien was. Maar ik kan me eigenlijk niet herinneren hoe ik zou willen dat ik was.

Soms is alles stom. Familie, vrienden, school, werk, de hele wereld, alles gaat slecht. Misschien zelfs zo slecht dat je meer naar de dood dan het leven verlangt. Ik kan niet veel doen om die wens bij iemand te veranderen, maar misschien helpt deze gedachte die ik soms heb: mijn leven is een spannend boek en ik wil weten hoe het afloopt. Ik wil weten hoe ik over tien jaar ben. En als ik dood ga, dan zal ik dat niet te weten komen. Mijn leven is bovendien een spannend boek dat ik zelf schrijf en ík bepaal wat er gaat gebeuren. Dus ik zal er wel voor zorgen dat ik nu, maar ook over tien jaar tevreden ben!

Natuurlijk houd dit zelfmoordgedachtes niet tegen, jullie moeten me niet verkeerd begrijpen, maar misschien zorgt het bij sommigen voor een nieuw inzicht.

Hoe denk of hoop jij dat je bent over tien jaar?

Beugelbekkie

Bron

Vroeger keek ik graag naar Beugelbekkie (kennen jullie dat?). Stiekem vond ik zo’n beugel wel cool. Hoe onwetend was ik? Nou, ik heb het geweten hoor, hoe het is om een beugel te hebben.

Bij mij ging het zoals iedereen: de tandarts verwijst je door naar de orthodontist en voor je het weet, ben je overgeleverd aan de duivel (enigszins overdreven, maar er zit een kern van waarheid in). De Duivel, in de volksmond de ortho genoemd, is dol op jouw gebit. Correctie: dol op het werk wat nodig is voor jouw gebit. Hij prikt, hij duwt en stopt allemaal metaal in je mond. Dit metaal zorgt er bovendien voor dat je geen cola en kleverige dingen zoals toffee’s meer mag (niet dat je dat daarvoor zo vaak dronk en at, maar nu het opeens niet meer mag, wil je het wel heel graag).

Nee wacht, ik loop te ver vooruit. Voordat je zo’n ding (het schijnt een beugel  te heten) in je mond gedouwd krijgt, moet je eerst happen. Helaas is dit niet zo leuk als koekhappen. Sterker nog: het is heel vervelend. In eerste instantie lijkt dat roze spul je nog wel leuk en gezellig. Totdat ze het met veel geweld in je mond duwen. Je krijgt bijna geen lucht (het is maar goed dat je niet verkouden bent) en bovendien moet dat vieze goedje nog een paar minuten daar blijven. Maar dan komt het ergste pas: het eruit halen. Ze trekken zo hard als ze kunnen (oh nee, ze trekken mijn tanden mee!) en dan is het uit je mond. Of nou ja. De helft zit nog in restjes aan je tanden, maar dat vergeten we even voor het gemak.

Ik ben een expert op dit gebied. Vanaf groep zeven tot de zesde (reken maar uit hoeveel jaar dat is) heb ik meerdere beugels gehad (ja, ook die vreselijke buitenboordbeugel!). Tel daar ook nog drie bezoekjes bij de kaakchirurg op en dan kun je wel begrijpen waarom ik zo van de ortho houd.

Maar gelukkig heeft dit allemaal een doel. En nu ik al anderhalf jaar beugelloos de wereld door ga, ben de orthodontist – ondanks al het gedoe en soms de pijn – toch dankbaar.

Geen feut meer

Bron

Over ietsje minder dan een maand (lucky me dat ik zo lang vakantie heb!) beginnen mijn colleges weer. Zoals jullie (bijna) allemaal wel weten, studeer ik Literatuurwetenschap op de universiteit Leiden (de leukste studie die er is, ga hem ook doen ;)).

In mijn eerste jaar heb ik veel nieuwe mensen leren kennen, waaronder mijn lieve studiegenootjes! Dat is sowieso al één aspect wat leuk is van de universiteit. Daarnaast ben ik in dit jaar natuurlijk ook wijzer geworden op het gebied van literatuur. Ik heb geleerd hoe ik verhalen, gedichten, film en theater moet analyseren, heb mijn Britse accent verbeterd (nee, ik snap ook niet waarom we dit moesten doen) en natuurlijk heel veel gelezen!

In het eerste jaar had ik al een relaxt rooster, maar dit jaar al helemaal. Jawel mensen, ik hoef maar twee keer in de week naar college! Ik ben echter niet van plan om vijf dagen in de week thuis te zitten, daarom zoek ik een bijbaantje. Mochten jullie wat weten: parttime, doordeweeks, omgeving Rotterdam. Let me know!
Daarnaast ben ik  van plan om door te gaan  bloggen, net zoals nu. Ik heb een aantal nieuwe dingen in mijn hoofd zitten en natuurlijk mogen jullie straks eindelijk weten wat het ultrageheime project is ;)

Mijn conclusie na één jaar als student is: studeren is leuk (eindelijk iets doen wat je leuk vindt, leuke studiegenootjes, meer vrije tijd), behalve de tentamens natuurlijk ;) Op naar het tweede jaar!

Hebben jullie ook zin in het volgende schooljaar/studiejaar/werkperiode?

*Feut is studentenjargon voor eerstejaars.

Mijn blogroutine

Elke blogger heeft wel een blogroutine. Ik ben daarop geen uitzondering en vandaag zal ik vertellen hoe ik blogjes schrijf. Ik weet niet of jullie het interessant vinden, maar dat merk ik vanzelf wel haha ;). Oh trouwens, mocht je dit een leuk idee vinden, schroom dan niet om zelf een blogje over jouw blogroutine te schrijven, ik zal je geen copycat noemen ;)

1. Het idee.
Ik neem één keer in de week een moment tijdens het reizen (wat ik nogal veel doe) waarop ik van mezelf minimaal vijf blogonderwerpen moet opschrijven in mijn Moleskine-boekje (Moleskine is hip, mensen, neem er ook één!). Wonder boven wonder is dat me tot nu toe altijd gelukt. Maar de inspiratie komt ook als ik in bed lig (snel licht aan en opschrijven!) of tijdens de afwas.

2. Schrijven.
Goed, dan hebben we dus het onderwerp. Bij mij is dit altijd vaag. Ik zal een aantal voorbeelden noemen (dit is dus echt letterlijk uit mijn notitieboekje) en jullie mogen zelf uitzoeken naar welke blogpost ze verwijzen (lijkt me niet zo moeilijk):
– Mijn perfecte huis omschrijven. Boekenzaal zoals in Belle en het Beest. Aan het water, roeibootje.
– In de rij staan voor het damestoilet. Waarom doen ze er zo lang over, zijn ze allemaal spontaan ongesteld geworden ofzo?
– Hoe ik blogjes schrijf. Vaag idee. De rest komt vanzelf.

Zoals ik al in het voorbeeld noem (juist, die laatste gaat over deze, wat knap dat je dat hebt geraden!), gaat het daarna eigenlijk vanzelf. Wanneer ik ‘tien tips om…’ of iets dergelijks doe, moet ik er natuurlijk wel over nadenken wat die tips zijn. Maar meestal, als ik een onderwerp, schrijf ik het stukje in één keer. Ik ga niet heel lang nadenken over hoe ik het precies moet zeggen.

3. Afwerking
Oké, het stukje is geschreven, maar we zijn er nog niet. Allereerst moet er een titel bij (maar dat is niet zo moeilijk) en daarna een plaatje. Zoals veel bloggers komen die van mij vrijwel altijd van www.weheartit.com Leuke plaatjes en zolang je de bron erbij zet, geen gezeur. Een plaatje zoeken duurt bij mij trouwens altijd echt heel lang, vaak langer dan het stukje schrijven. Het is best moeilijk om het juiste plaatje te vinden!
Uiteindelijk, na jaren en jaren, heb ik het juiste plaatje gevonden. Maar daar ben ik nog niet klaar mee. Plaatjes nemen veel ruimte in op je blog en voor je het weet, is je webruimte op. Dat is mij dus overkomen en dat is geen pretje. Daarom verander ik de ruimte die mijn plaatje inneemt (of hoe je dat ook noemt) nog op ImageOptimizer. Dit is trouwens een aanrader voor iedereen met een eigen domein.
Daarna lees ik het stukje na (en voor publicatie nog een keer) en plan ik het in.
En klaar is Kees!

Verschilt jouw blogroutine van die van jou of lijken ze juist erg op elkaar?

Het tragische liefdesverhaal van mijn broertje

Zoals jullie allemaal niet gemerkt hebben (lang leve wifi), was ik twee weken op vakantie naar Engeland met mijn familie. We hebben daar verschillende plaatsen bezocht, waaronder Brighton, Bath en jawel: Windsor. Misschien zegt het je niets, maar in dit plaatsje staat toch iets indrukwekkends: Windsor Castle, waar Queen Elizabeth haar weekenden doorbrengt. Dit kasteel vormt de achtergrond van mijn verhaal.

Natuurlijk gingen we het kasteel binnen (na onze portemonnees helemaal leeggemaakt te hebben voor de entree), waar we onder andere een heel groot poppenhuis zagen en de slaapkamer van the king (welke weet ik eigenlijk niet meer, in ieder geval niet Elvis).
Het gebeurde toen we bij een collectie schilderingen en foto’s waren. Mijn geliefde broertje van zestien jaar en ik gingen op het bankje zitten, zonder te weten wat er in de volgende uren zou gebeuren. Opeens kwam er een meisje (van een jaar of vijf/zes) langs ons lopen, aan de hand van haar moeder. Mijn broertje, charmeur die hij is, glimlachte naar haar. Vrijwel direct verscheen er een lach op haar gezicht. Terwijl haar moeder aandachtig alle schilderijen bekeek, bleef het meisje naar mijn broertje kijken. Verlegen glimlachte ze, wanneer haar blik beantwoord werd. Daarna keek ze snel naar de grond.
We gingen de volgende zaal in en ook daar was zij aanwezig. Aangemoedigd door het glimlachen van mijn broertje zwaaide ze deze keer zelfs naar hem, met een blos op haar wangen. Na een paar keer heen en weer geflirt te hebben, wendde ze zelfs het woord aan hem: ‘Hi!’ zei ze.
Haar moeder trok haar mee.
Mijn broertje probeerde nog een keer contact met haar te leggen, maar ditmaal werd ze weggetrokken door haar broer.
In het kerkje bij het kasteel zag hij haar voor het laatst. Ze wilde nog wat tegen hem zeggen, maar wat, dat zullen we nooit weten. Vol afschuw zag mijn broertje hoe zijn geliefde werd weggetrokken door haar vader.
Hij zou haar nooit meer zien.

En ik vind het verschrikkelijk. De week erna heeft hij liggen huilen op zijn bed. Hij at en dronk niet meer. Hij kon alleen maar denken aan het meisje.
De liefde van zijn leven. Het is net Romeo en Julia: het heeft nooit zo mogen zijn.

(Even voor de goede orde, dit is gedeeltelijk verzonnen. In werkelijkheid kwam de liefde alleen maar van haar kant. Mijn broertje is nog vrijgezel, als je een date met hem wil, dan kun je me mailen :P).

Books are dangerous

Bron

Books are dangerous. The best ones should be labeled: “This could change your life.” – Helen Exley

Lezen. Ik doe het elke dag: de krant, blogs, andere websites en natuurlijk ouderwets een boek (geen e-books voor mij!).
Over het lezen van dat laatste wil ik het gaan hebben. Weten jullie nog wat boeken zijn? Weet je wel, die dingen van papier die in die kast in de hoek liggen te verstoffen? Sommigen zijn zelfs zonder plaatjes!

Oké, nu jullie weer weten wat boeken zijn, de volgende vraag: hoe vaak lees je ze? Nee, ik bedoel niet doorbladeren en denken: Poeh zeg, deze heeft wel erg veel bladzijdes, maar elk woord (Elk woord?! Ja, elk woord, zelfs elke punt.) lezen. Aandachtig lezen.

Sommige mensen schijnen er een fobie voor te hebben, maar dat is echt nergens voor nodig. Lezen is leuk. En bovendien nog goed voor je ook. Ik zal een aantal dingen opnoemen:
– Goed voor je algemene kennis.
– Goed voor je taalvaardigheid.
– Houd je van schrijven? De beste leermeester (behalve zelf schrijven) is een boek lezen. Maar als je schrijft en je leest niet, dan vraag ik me af waarom je überhaupt schrijft. Maar goed.
– Geen geld voor reizen? Lang leve het boek. Gratis (of nou ja, twintig euro, maar dat is niets vergeleken met die duizend euro voor je vakantie) en voor niets kun je andere landen en werelden bezoeken, sommigen bestaan geeneens in het echt!

En graag wil ik ook even aandacht voor het volgende: chicklits en literaire thrillers zijn vermakelijk om te lezen, maar waag je ook eens aan echte literatuur. Met een hoofdletter L. Het is echt niet allemaal saai en moeilijk, geloof me maar.

Dus hup, pak een boek uit de kast en ga lezen!

Lees jij veel? En zo ja, wat voor boeken?

Mensen komen en gaan

Bron

Denk aan een jaar terug. Wie ken je nu allemaal die toen nog onbekenden voor je waren? Bij mij zijn dat vooral studiegenoten, want een jaar geleden begon ik met studeren. Hoe raar is het dat ik ze toen nog niet kende en nu elke week zie (oké, nu even niet, omdat het vakantie is, maar jullie begrijpen me wel.

Of het vriendje. Ik heb hem anderhalf jaar geleden ontmoet. Ik had toen nooit kunnen bedenken dat hij deel uit zou maken van mijn leven. Toen ik hem zag, had ik er geen idee van dat ik hem ooit zou kussen, laat staan dat hij mijn vriend zou worden!

En zo kun je verder en verder bedenken. Iemand die een paar jaar geleden nog een volstrekt vreemde voor je was, is nu je beste vriendin met wie je lief en leed deelt. Hoe raar is dat? Mensen komen en gaan in je leven, maar vooral dat komen is voor mij iets ongrijpbaars. Zijn die ontmoetingen toevallig? (‘Als ik zus of zo niet had gedaan, had ik hem dan wel ontmoet?’) Of zit er wat achter? En zo ja, wat en wie zit er dan achter?

En andersom: die vrouw die nu langs jou loopt op straat, zij had een hele goede vriendin van je kunnen zijn. Ze had je kunnen aanstoten, waarbij jij op de grond viel en voor je het wist, zat je elke week met haar aan de koffie. Maar omdat jij op dat moment net een stap opzij deed, is dat nooit gebeurd.

Of mensen die nu in je leven zijn: ongetwijfeld zullen ze niet voor altijd in je leven zijn, tenminste, niet allemaal. Maar wie dan? Misschien wel die ene vriend waarvan je zéker weet dat jullie voor altijd vrienden zullen blijven. En misschien wordt die vervelende collega wel je buurman en zit je voor jaren aan hem vast (oké, dit voorbeeld is niet heel geloofwaardig, maar ik weet even niet anders haha).

Dit zijn dingen waar ik wel eens over na denk en ik kan er geen vat op krijgen. Het is ongrijpbaar en onbegrijpbaar. Mensen komen en gaan, dat is zeker. Maar wie is de vraag.

Van wie ben jij blij dat je hem/haar hebt ontmoet?

Vijf originele anti-verveeltips

Ik moet zeggen dat ik er (voor het eerst!) geen last van heb gehad deze vakantie tot nu toe: verveling. Maar jullie misschien wel en dat mag natuurlijk niet gebeuren! Daarom hier vijf anti-verveel tips (en nee, ik ga niet de standaard tips geven, want die zijn, nou ja, standaard).

1. Bekijk mijn links.
Jawel, gratis promotie voor mijn medebloggers (mocht je er niet bij staan en wil je dat wel, dan moet je dat trouwens even zeggen, tenzij je een hele stomme blog hebt natuurlijk, maar daar gaan we even niet vanuit!). Dit zijn de blogs die ik vaak bezoek, dus schroom niet en ga ze bezoeken!

2. Lees de klassiekers.
Al studeer ik literatuurwetenschap, er zijn toch nog klassiekers die ik niet heb gelezen (shame on me!) en ik wil wedden dat jij ook niet alle klassiekers gelezen hebt. Dus doe iets nuttig en ga lezen!

3. Kijk zinloze programma’s op uitzending gemist.
Toevallig één van mijn favoriete bezigheden. Vooral programma’s over liefde. Enkele suggesties: Café de Liefde (komt in september weer op tv!), Over de Streep (huilen gegarandeerd), Ze Is Van Mij (mannen praten over vrouwen, altijd interessant), de Klusjesmannen (zulke flauwe humor dat het grappig is), alle vrouwenprogramma’s van Net  5  (vakantieliefdes, over de grens etc., overigens alleen te bekijken op net5.nl), A’dam – E.V.A. (klik maar als je wil weten waar het over gaat) en nog vele anderen. Als iemand nog tips heeft, let me know!

4. Trek je hele kledingkast aan.
Ja, niet tegelijkertijd natuurlijk (dan krijg je het veel te warm van en daar gaat je kleding zo van uitrekken), maar gewoon om de beurt een outfit. Zo ontdek je nog kleding die je bijna nooit draagt en misschien kom je wel tot nieuwe combi’s. Oh en dan kun je gelijk kleding die te strak (nee, je bent niet dikker geworden, die kleding is gewoon spontaan gekrompen!), te klein of te 2010 is meteen weggooien.

5. Houd een Harry Potter-marathon met je vrienden.
Ga ik binnenkort doen en ik heb er nu al zin in! Is een mooi excuus om je weer in de Harry Potter-mood te begeven en te huilen, omdat het toch echt voorbij is.

Nou, hopelijk kunnen jullie er wat mee en als jullie nog tips hebben, dan hoor ik het wel :)