Tag: ouders

Roll over Beethoven

https://www.youtube.com/watch?v=ai9GFa6jifY

In die meer dan vijf jaar op deze blog heb ik volgens mij nog nooit verteld hoeveel ik van muziek houd. Er schijnen dus mensen te zijn die echt niet van muziek houden, maar dat kan ik me niet voorstellen. Ik heb altijd muziek op staan, tenzij ik mijn goede vriend Netflix bezoek of echt heel erg geconcentreerd moet zijn (iets met het s-woord). Tijdens pubquizen kijk ik uit naar de muziekronde, want dat is waar ik punten maak.

Ik weet namelijk niet alleen iets van de top veertig af (eigenlijk niet zoveel als de meeste mensen van mijn leeftijd vermoed ik, ja heel erg #specialsnowflake van me), maar vooral ook van de jaren zestig en zeventig. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar muziek is iets wat mijn ouders me hebben overgebracht. Mijn moeder, die zeven jaar jonger is dan mijn Vati, de jaren zeventig en mijn vader de jaren zestig. Donna Summer (door mijn broertje en mij steevast Donna Flubber genoemd, net als in de Donald Duck) kreunde door de auto heen tijdens de vakantie. Daar werd ik niet zo blij van. Of wat dacht je van Tom Jones’ Sex Bomb? Ja, dat luisterde mijn moeder gewoon, terwijl haar kindjes op de achterbank zaten (en geen flauw benul hadden van de betekenis). Liever heb ik the Beatles van mijn vader en Frank Sinatra van mijn opa.

Zoals het een echte hipster betaamt, heb ik dan ook een platenspeler (die eerst van mijn broer en daarvoor van mijn vader was) met platen van bovengenoemde en daarnaast ook namen als Chopin en Debussy. Zoals elke bejaarde luister ik tussen kerst en oud en nieuw naar Top 2000 en ja, ik kijk ook elke aflevering van Top 2000 a gogo. Maar geen zorgen, ik zal niet zeggen dat er geen goede muziek meer wordt gemaakt (Paul McCartney maakt nog steeds muziek).

Dus. Wie heeft er nog muziektips?

(Groot)ouders: u of jij?

Ik heb het er al eerder over gehad over u/jij zeggen tegen oudere mensen. Maar hoe zit dat met je (groot)ouders?

Allereerst over Mutti en Vati. Zelf zeg ik ‘je’ tegen mijn ouders. Natuurlijk omdat me dat zo geleerd is, maar ik sta er ook zelf achter. Als je ‘u’ zegt tegen je ouders, dan schept dat een bepaald soort afstand en dat is iets wat je (lijkt mij) niet wil hebben bij de mensen die het dichtst bij je staan! Om dezelfde reden zeg ik ook gewoon ‘mam’ of ‘pap’ in plaats van mijn ouders voornamen (oké, dat doe ik wel eens, maar dat is dan voor de grap of in een winkel wanneer ze niet reageren op ‘mama’ of ‘papa’).

Maar de generatie boven mij (dus mijn ouders) zeggen tegen hun ouders wel ‘u’. Ik denk dat dat met een generatieverschil te maken heeft. Vroeger was het erg belangrijk om respect voor je ouders te hebben en daar hoort het ‘u’ zeggen bij. Ik denk dat tegenwoordig juist het dicht bij elkaar zijn/het contact belangrijker is en dat mijn generatie dus ‘je’ zegt. Dat wil niet zeggen dat we geen respect voor onze ouders hebben, maar de verhouding ligt wel ietsje anders (vroeger kon je het eigenlijk niet maken om tegen je ouders in te gaan, dat is tegenwoordig wel wat anders haha).

En dan de grootouders. Tegen mijn oma zeg ik ‘u’ en ik heb ook nooit iets anders gezegd. Ik vind het hier eigenlijk anders liggen dan met mijn ouders. Je grootouders staan toch wat verder van je af en ik denk dat daar respect wel belangrijk(er) is. Ik kan het eigenlijk niet zo goed uitleggen. Het heeft voor een gedeelte ook met leeftijd te maken, denk ik. Ik bedoel, mijn oma is meer dan zestig jaar ouder dan ik.
Onderscheid tussen de verschillende opa’s en oma’s werd bij ons (alleen mijn oma leeft nog) gemaakt door achternaam, maar bij anderen gebeurt dat bijvoorbeeld door plaatsnaam.

Nu ben ik wel benieuwd wat jullie vinden en doen. Zeggen jullie ‘je’ tegen je ouders? Wat zeggen jullie tegen je grootouders en hoe noemen jullie ze? Zeg ik echt dikke onzin of ben je het met me eens?