Dit is de dag dat oude dingen terugkeren

Na meer dan een jaar keerde ik weer terug naar het Letterkundig Museum in Den Haag, mijn vorige stageplek. Ik was enigszins bevreesd. Bang voor de verandering, bang voor het oude, vertrouwde en met name bang voor die combinatie.

Ik werd gerustgesteld.

Men herkende me nog en wist zelfs mijn naam te onthouden, wat ik niet helemaal had verwacht, want ik was ‘maar’ een stagiaire. De veranderingen waren niet dusdanig dat ik geschokt was en het allerfijnste: de bovenste expositiezaal (toen over Jan Siebelink, nu over Sieb Posthuma) rook nog als vanouds.

Na de opening van de tentoonstelling over Heleen van Royens selfies (daarom was ik er namelijk, omdat het boek daarvan uitkomt bij mijn huidige stageplek, Dutch Media Books) fietste ik met een gouden licht naar huis en besloot: dit is de dag dat oude dingen terugkeren.

Eenmaal thuis trok ik mijn skeelers aan en begaf me op paden waar ik sinds mijn stage niet meer was geweest. Ik was vergeten hoeveel spierpijn ik altijd in mijn billen krijg van skeeleren en dat hobbels en heuvels vervelend zijn, maar dat kon niet op tegen het plezier van de beweging en het buiten zijn.

Het was een mooie dag.

Dingen die mensen tegen me zeggen tijdens het skeeleren

Hoewel mensen me meestal aanstaren, zit er toch een aantal bij dat tegen me praat als ik skeeler. In het verleden had ik liever dat ze me gewoon negeerden, want ik zag er enorm sexy belachelijk uit, maar sinds ik een nieuwe skeeleroutfit heb (nee, er komt geen outfit of the day) en jongens weer naar me glimlachen, kan ik het wel hebben. Hier een selectie:

Willekeurige oude man: ‘Kijk je wel uit?’
Andere willekeurige oude man: ‘Niet vallen hè?’ (Nou vooruit dan maar, omdat u het zegt)
Honden: ‘Waf waf!’ (Dat is Honds voor: ‘Ga weg, naar kattenmens!)
Willekeurige vrouw toen ik met mijn skeelers aan de hand liep, omdat er raar geplaatste klinkers waren waar ik over zou vallen als ik dan zou skeeleren: ‘Heb je panne? Want ik heb een telefoon, dan kun je even een belletje doen.’
Willekeurige oude man: ‘Leuk hoor, skeeleren. Doe je ook aan schaatsen? Nou, dan wil ik je sterkte wensen!’
Shetlander: ‘Waarom maak je een foto van me, raar mens?’
Voorbijfietsende mannen en vrouwen kijken met een blik van: ‘Wat ben jij nou aan het doen?’
Wielrenners denken: ‘Haha, ik ga lekker sneller!’
Willekeurige oude vrouw: ‘Kun je niet beter op de stoep skeeleren?’ (Antwoord in mijn hoofd: NEE, HOUD JE MOND JOH.)
Oma met twee kleinkinderen aan de hand: ‘Wat zijn dat voor dingen? Skeelers? Nou, je bent in ieder geval goed ingepakt, jou kan van alles overkomen!’ (liever niet)
Bord met Oegstgeest erop: ‘Kappen met die foto’s.’
Katten: ‘Wat ben jij voor raar figuur?’
Hangjongeren: ‘Hahahaha.’
Niet zo willekeurige vriendin: ‘Wat zie je er leuk uit.’ (sarcastisch)

Oftewel: mocht je me tegen komen in Oegstgeest of omgeving, zeg dan alsjeblieft iets liefs tegen me.

Terug naar Oegstgeest: wat ik allemaal zie tijdens het skeeleren

Tijdens het skeeleren vallen me veel dingen op. Hier een selectie!

20130719_101202

Dit is één van de twee kastelen in Oegstgeest. Het is een beetje moeilijk te zien, maar de deur stond open. Dus ben ik naar binnen geskeelerd. Ik zag namelijk dat het kasteel te koop stond en ik wilde even zeggen dat ik het ging kopen. Binnenkort een nieuwe welcome in my crib-tour dus!

20130719_094652

Dit zijn nou bomen. Ja, die heb je ook in Oegstgeest!

20130711_103948

Soms kom ik ook poesjes tegen. Ik zeg ze altijd vriendelijk gedag, maar ze zeggen nooit wat terug…

20130801_105323

De schrik van de skeeleraar: bruggen.

20130711_104318

Een reiger die niet snapt dat hij met zijn kop ríchting het water moet zitten.

terugnaaroegstgeest

En op het laatst? Terug naar Oegstgeest natuurlijk!

Mijn observaties dankzij het skeeleren

Omdat ik hardlopen niet leuk vind en een superslechte conditie heb Omdat ik hardlopen te hipsterig vind, maar niet in een nijlpaard wil veranderen, besloot ik te gaan skeeleren. Dat heeft tot het volgende geleid:

– Mensen kijken je heel raar aan. Zo van: ‘Jeetje, waarom is ze aan het skeeleren? Ik dacht dat hardlopen in was?’ Honden kijken nog raarder en poezen rennen weg (huilerdehuil).
– Ik ben nog geen één keer gevallen. Wel tachtigduizend keer bijna gevallen door asociale takjes en steentjes op de grond.
– Ik dacht dat ik onmogelijk oncharmanter eruit kon zien dan tijdens mijn ik word net wakker out of bad bed-look, maar het kan dus wel. Volledig ingepakt met beschermingsdingen en een onflatterend kort broekje heb ik gewoon het lef om, in het openbaar (!!!), me te vertonen. Ik heb dan ook nog geen enkele keer ‘Hé sexy dame!’ naar me toegeroepen gekregen, terwijl ik aan het skeeleren was…
– Het kleinste heuveltje is al eng. Als je je naar beneden laat rollen (ben je maf, ik ga niet nog extra er bij skeeleren, dan gaat het al helemaal hard), voelt het alsof je je richting een afgrond en een enkeltje hemel/hel/niets (ligt eraan waar je in gelooft) begeeft.
– Ik ontdek dingen van Oegstgeest. Bijvoorbeeld dat Warmond ernaast ligt. Nee, dat wist ik niet (topografie is niet mijn sterkste kant)…
– Alleen oude mannetjes praten tegen me en zeggen dingen als: ‘Kijk je wel uit?’ (HALLO, IK BEN HELEMAAL INGEPAKT MET BESCHERMINGSDINGEN, WAT DENK JE ZELF?)
– Skeeleren is leuk.