Misschien weten jullie het al, maar zo niet: ik schrijf voor Hiepr.nl, een website voor de stoere vrouw tussen de 20 en 30 jaar. Ik schrijf voornamelijk fictieve interviews en naar aanleiding van mijn duizenddingendoekjeblogje interviewde ik mijn eigen duizenddingendoekje! Hieronder kun je hem lezen.
***
Zeldzaam zijn ze niet, de duizenddingendoekjes, maar vindt er maar eens één die met je wil praten! Vol trots moet ik zeggen dat het me gelukt is. We spraken af in een keuken, mijn keuken welteverstaan. Hij lag al op me te wachten, op het aanrecht.
‘Hallo duizenddingendoekje!’ zei ik.
’Zeg maar DDD.’ was zijn antwoord.
Uit automatisme stak ik mijn hand uit, maar die trok ik snel terug toen ik besefte dat duizenddingendoekjes helemaal geen handen hebben.
‘Goed, wat ik me als eerste afvraag.’ begon ik. ‘Waarom heet je eigen duizenddingendoekje?’
Oei, dat was niet zo slim van mij.
’Pfff, kon je geen betere vragen bedenken?’ verzuchtte DDD. ‘Die vraag krijg ik echt élke dag te horen. Wat denk je zelf?’
‘Ehm, omdat je duizend dingen kan?’
DDD keek een beetje boos, maar gaf toch antwoord.
‘Jaren geleden was er eens een huisvrouw die wilde dat het schoonmaken wat makkelijker zou zijn. Daarom heeft ze met behulp van haar man een doekje uitgevonden. Ze moesten een naam hebben die fijn was om uit te spreken en die niemand zou vergeten. Eigenlijk kan ik maar honderd dingen, maar honderddingendoekje vonden ze niet zo mooi. Daarom is het duizenddingendoekje geworden, ook vanwege de alliteratie binnen het woord.’
Ik stond perplex. Ik heb al die jaren gebruik gemaakt van DDD en zijn voorouders in de veronderstelling dat ik er duizend dingen mee kon doen en dan blijken het er maar honderd te zijn? Ik voelde de tranen in mijn ogen branden.
’Moet ik ze voor je afvegen? Dat is één van de honderd functies.’ zei DDD.
Vol afschuw keek ik naar hem.
‘Nee bah, ik heb het aanrecht al schoongemaakt met je. Ik gebruik wel een zakdoekje.’
Zwaar beledigd verdween DDD in een kastje.
Ik heb hem nooit meer teruggezien.
8 december 2011 at 23:48
Haha, grappig! Wel een beetje een kort interview.. ;)
9 december 2011 at 01:18
DDD … doet me denken aan DWD .. :-)
9 december 2011 at 01:24
Dan heb ik als journalist in opleiding nog één vraag:
Voelt het doekje zich niet schuldig dat het claimt 1000 dingen te kunnen, maar in de praktijk slechts 100 kan? In hoeverre vindt hij dat onder fraude vallen, en is hij van plan iets aan die attitude te veranderen?
9 december 2011 at 08:42
Hij voelt zich niet schuldig, aangezien hij daar zelf niets aan kan doen, dat is de schuld van zijn uitvinder!
9 december 2011 at 07:59
Haha, ik noem die dingen altijd gewoon “doekje”. Zou ik hem daarmee ook beledigen? ;)
9 december 2011 at 08:42
Zeker wel! :P
9 december 2011 at 19:37
Dan denk ik dat ik ook mijn excuses moet aanbieden aan het duizendingendoekje ;)
9 december 2011 at 10:09
Haha, Ik vind het schokkend nieuws (al is dat haha dan weer tegenstrijdig)…. Het meest schokkende van dit alles is nog wel dat de reguliere nieuwsrubrieken dit links laten liggen. Goed dat jij er dan wel aandacht aan besteed.
9 december 2011 at 12:00
Ja, ik vind het ook echt belachelijk dat de meest saaie dingen in krant komen en zulk ernstig nieuws als dit niet… Maar goed, wat wel fijn is: ik heb de primeur!
9 december 2011 at 10:22
Leuk verhaal/interview! Wel wat kort, maar goed bedacht!
9 december 2011 at 11:12
Geweldig geschreven, misschien moet je maar met een roze duizenddingendoekje tevoorschijn komen, misschien toont het gele duizenddingendoekje daar wel interesse in en krijgen ze tig duizenddingendoekjeskindertjes. ;D
9 december 2011 at 11:59
Hé, dat is nou eens een goed idee :D
9 december 2011 at 11:23
Geweldig geschreven! :’)
9 december 2011 at 11:24
Aaawh :( Wel een beetje zielig voor het doekje…
9 december 2011 at 11:31
Redelijk zielig voor het DDD, je zou eigenlijk je excuses moeten aanbieden.
9 december 2011 at 11:59
Ja, dat is waar, maar ik kan hem niet meer vinden :(
9 december 2011 at 11:34
Arme DDD! Maar wel echt geweldig geschreven. Wat een fantasie! Van dit soort schrijfsels word ik echt blij.
9 december 2011 at 12:41
Heel erg leuk geschreven!
Wel sneu dat de uitvinder hem niet gewoon de juiste naam heeft gegeven. Dat zou het DDD vast een hoop verdriet schelen!
9 december 2011 at 13:02
hahahah leuk!
9 december 2011 at 16:21
Ah, arme DDD! En arme jij, geheel getraumatiseerd natuurlijk, nu..
9 december 2011 at 16:31
Achgossie. Ik noem een DDD altijd een ‘doekje’ of een ‘ doekje’.
9 december 2011 at 16:47
Leuk gedaan!
9 december 2011 at 17:11
Wat een levendige fantasie heb je toch weer :P Leuk geschreven, zoals altijd ;D
9 december 2011 at 20:07
Zou wat wezen als DDD daadwerkelijk kon praten, zou men volgens mij heeeeeeeel wat commentaar krijgen XD
Maar weer leuk geschreven. De volgende keer een fictief intervieuw met een toiletborstel? Of de wcbril? ;) (Aanvraag!)
11 december 2011 at 11:09
Haha, ik zal kijken of ik daar wat mee kan!
9 december 2011 at 20:32
Ik had hem al gelezen, omdat je het tweette. Ik vond het wel heel grappig en leuk geschreven.
10 december 2011 at 10:51
Super leuk geschreven weer ! haha
10 december 2011 at 21:01
Het doet me een beetje denken aan de fabels van Toon Tellegen. De manier waarop je het beschrijft. Heel goed!
11 december 2011 at 00:31
Oooh dankje :D
11 december 2011 at 19:49
Haha, leuk geschreven :)
16 december 2011 at 11:12
Had ‘m al gelezen op Hiepr, maar erg leuk!
Trackbacks
6 december 2012 at 17:01