Je jas of je leven?

Afgelopen zaterdag was ik op het Lezersfeest in de bibliotheek van Rotterdam. Daar waren allerlei dingen georganiseerd, zoals lezingen (door Paulien Cornelisse!), signeersessies en optredens. Manon en ik wilden net op de foto gaan, toen er opeens een snerpend geluid klonk: het brandalarm.

Dit is wat je zou verwachten dat er gebeurde: iedereen kijkt paniekerig om zich heen, laat wat ze dan ook in hun handen hebben (jus d’orange, boeken, baby’s) vallen en rennen als gekken naar de deur, waarbij een aantal mensen onder de voet wordt gelopen. Er klinkt geschreeuw, gehuil en gevloek. Mensen proberen zo snel mogelijk naar beneden en naar buiten te komen en denken maar aan één ding: hun eigen leven redden.

Dit is wat er gebeurde: verbaasd kijkt iedereen om zich heen. Huh, waarom gaat het brandalarm nou af? Hmm nee, niets te ruiken of te zien. Zullen we naar beneden gaan of niet? Tja, andere mensen gaan ook niet naar beneden. Nou ja, weet je wat, laten we gewoon gaan. Op hun dooie gemakje lopen mensen naar beneden, na eerst getwijfeld te hebben of ze het boek waarmee ze in hun handen stonden toch hadden moeten kopen. Beneden is het dringen bij de garderobe, iedereen wil zijn of haar jas hebben, want tja, is toch koud buiten, zo zonder jas. Ze hebben absoluut geen haast om zich naar de uitgang te begeven, terwijl het loeiharde alarm ondertussen nog steeds afgaat.
‘Brrr koud.’ zeggen de mensen die zonder jas buiten staan. ‘Ik had toch beter mijn jas kunnen halen.’

Toegegeven, ik dacht ook: wat moet ik nou doen? En keek naar de anderen om te zien wat zij deden. Maar ik snap niet waarom mensen eerst hun jas gingen halen. Ik weet niet hoor (ook al zie of ruik je niets, toch kan er iets aan de hand zijn en misschien was er wel beneden brand), ik vind persoonlijk mijn leven belangrijker dan mijn jas, maar dat kan ook aan mij liggen.

Het belangrijkste is natuurlijk dat we allemaal nog leven en dat er geen brand of iets dergelijks was. Maar ik blijf het raar vinden.

32 Comments to “Je jas of je leven?”

  1. Nou, ik heb dit een keer gehad in een backpackersdinges in Londen, en ik kan je vertellen: daar was paniek. Holy fucking shit wat was dat eng.

    Midden in de nacht je bed uit ge-alarmd worden, en vervolgens met z’n allen buiten staan koukleumen. Maar die angst kwam wel vooral omdat ik helemaal bovenin het gebouw zat, en in de andere kamers mensen heel paniekerig zich aan zag kleden en de trap afrennen en alles. En ik was er samen met mijn zusjes en voelde me verantwoordelijk voor hen. En er was rook. Anders had ik denk ook zo sloom gereageerd.

  2. Maar je weet toch dat mensen domme wezens zijn? Je verwacht veel te veel van ze :P

    Soms kan het wel heel lullig zijn als je je precies aan de regels houdt. In 2008 fikte de bouwkundefaculteit van de TU Delft af door een domme loodgieter. Het begon die dag met een lekkage waardoor er een verdieping blank stond. Dus de loodgieter had alle watertoevoer dichtgedraaid om vervolgens rustig aan het lek te kunnen werken. Hij had er alleen niet aan gedacht ook de stroom af te sluiten, dus in de tussentijd sijpelde het water in een koffieautomaat, die veroorzaakte kortsluiting en poef toen was er fik en brandde het gebouw van 14 verdiepingen helemaal uit. Nu terug naar die regels: iedereen verliet netjes het gebouw, waaronder afstuderende studenten. Die was zo handig om z’n laptop binnen te laten staan, omdat het alarm op de TUD praat en loeit tegelijkertijd: je moet van het alarm al je spullen laten staan en rustig naar buiten. Goed, de brave student deed dat en was zo z’n hele afstudeerproject waar maanden aan gewerkt was kwijt. Soms is egoïsme en zelf nadenken nog niet zo slecht :)

  3. Hm, ligt eraan welke jas ik aan had…

  4. Zo gebeurt het bij ons op ’t werk ook als het brandalarm afgaat: och, dat zal toch maar weer een oefening zijn – ze beschouwen het meer als een last dan wat anders en iedereen wil eigenlijk gewoon doorwerken dus wordt er zolang mogelijk getreuzeld. Echt idioot.

  5. Haha, ik zou het nog wel begrijpen als het aangekondigd was… bij ons roepen ze altijd zo leuk om: over 5 minuten gaat het brandalarm af, raakt u alle niet in paniek ;) Of de docenten weten het al, en vertellen het van tevoren. Dan heb ik echt geen haast! Anders zou ik misschien mijn tas of laptop meegrissen (als die voor me staan), maar dan ook echt maken dat ik wegkom!

  6. Haha dit is echt, zo herkenbaar! Tijdens tentamenperiodes, wanneer iedereen hard zit te blokken op welke plek in de universiteit of bilbiotheek dan ook, vinden ze het hier een goed moment om het brandalarm te testen. Niemand zit er op te wachten dus wanneer het afgaat denkt het gros (blijkbaar) dat het een test is en wacht vervolgens tot de rest gaat lopen om ook naar buiten te gaan. Hoezo, levensgevaar?

  7. Hmm… Ik denk toch dat zo lang mensen niks ruiken of zien dat het dan minder echt lijkt of zo? Toch wel gek.

  8. Ja, dat is eigenlijk wel gek, hoe men op zo’n alarm reageert. Ik onderneem eerlijk gezegd ook pas actie als ik de directe paniek of oorzaak daarvan zie. Anders zou ik ook rustig maar wel zo snel mogelijk al mijn spullen proberen mee te nemen. Maar ja, als je het dan achteraf bekijkt, tja, zonder leven heb je ook niks aan die spullen…

  9. Ach, bij ons in het flat gaat het brandalarm haast dagelijks af. Niemand meer die daar om geeft. Altijd vals alarm door iemand die iets aan heeft laten branden ofzo. Rustig even uit het raam staren en kijken hoe de brandweer reageert.

  10. Wanneer het brandalarm afgaat veroorzaakt dat inderdaad rare situaties.
    Ik weet nog dat bij ons op de middelbare school ook een keer het brandalarm afging en iedereen doodleuk in de aula bleef zitten, dat ding ging immers zo vaak. Toen bleek er die keer echt brand te zijn. Gelukkig stelde het niet veel voor, maar als het wel een grote brand was, was het toch wel even anders afgelopen denk ik…

  11. Toen ik nog op InHolland zat in Rotterdam, hebben we een periode gehad dat het brandalarm continu af ging. Op een gegeven moment zaten we in een hoorcollege en ging het brandalarm weer. Dus wij pakten onze tassen, jassen en wilden richting de verzamelplaats buiten lopen. Maar van de docent mocht dat niet, want: “dat ding ging de hele tijd al af en er is toch niks aan de hand”. Oké, hoe kan hij dat nou weten. Het was een gebouw met aardig wat verdiepingen. Wie zegt dat op de bovenste verdieping niet al iets in lichte laaien staat?

  12. haha, als er brandalarm op school was moesten we ook naar buiten zonder onze spullen mee te nemen, maar die nam ik lekker áltijd mee naar buiten :p Hoiiii, ik laat mijn ipod niet verbranden in dat neppe vuur ;)

  13. Was er uiteindelijk nog iets aan de hand of was dit een random oefening? :’)

    • Nee, was wel iets aan de hand, maar geen brand. Maar sowieso, er was gewoon een feest, dus dan gaan ze echt geen oefening doen hoor, dus daarom snap ik het al helemaal niet.

  14. Volgens mij is iedereen zo gewend aan de oefeningen hier in Nederland, dat als er echt iets zou gebeuren, niemand het meer gelooft. Toch ben ik bang dat ik ook mijn jas wel even zou pakken, als ik er langs kwam.

  15. Als ik mijn jas of tas makkelijk kan pakken in het voorbijgaan neem ik ‘m mee. Maar ik merk, als ontruimer zijnde, dat mijn collega’s bij het afgaan van het brandalarm gerust nog even naar het toilet gaan, hun tas inpakken of weigeren naar buiten te gaan omdat hun jas nog in de auto ligt. Ikke niet begrijpen.

  16. haha, we hebben een tijd gehad dat op het werk regelmatig het brandalarm af ging, minstens iedere week een keer. Voor de vorm moesten we echt naar buiten, maar iedereen nam uiteindelijk rustig de dtijd :P

  17. Zelf ben ik altijd vrij kalm als zoiets gebeurt – tenminste, ik weet niet hoe ik zou reageren als er echt brand was en ik het ook echt zou zien. Maar ik zou ook mijn spullen pakken, zeker als het op school was. Misschien wel iets om over na te denken, want dat je het niet ziet betekent niet dat het er niet is.

  18. Zou het misschien niet gewoon komen omdat men tegenwoordig iets teveel brandoefeningen houd en mensen het dus niet zo serieus meer nemen.

    • Kijk, dan zou ik me het op een school of bedrijf nog wel kunnen voorstellen, maar hierbij weet je zeker dat het geen brandoefening is.

  19. Ja, inderdaad wel apart, maar bij ons op school is er ook nooit paniek als het brandalarm afgaat omdat het altijd een oefening of een foutje is. Op zich best handig, als er dan écht en keer wat is is niet iedereen gelijk heel erg paniekerig ofzo, maar ja je moet ook weer niet té langzaam lopen.

  20. Ik heb het nog nooit meegemaakt ( ja op school dan ), maar ik zie ook inderdaad ook zo scene voor me. Iedereen rent gillend enz. naar buiten. Maar er gebeurde juist het tegenovergestelde -.-

  21. Ren je zonder jas naar buiten, blijft je buitenkant onbeschadigd, sta je een uur te blauwbekken overlijd je aan de gevolgen van een longontsteking..

  22. Op mijn eerste stage ging ook vrij vaak het brandalarm af. De eerste keer snapte ik er geen kloot van. Het brandalarm ging af en iedereen bleef rustig zitten.

  23. Zoals Anne Frank ooit zei ‘Mijn dagboek niet, mijn dagboek alleen samen met mij!’
    Zo zou ik ook reageren als er brand was, denk ik. Ik zou liever bij mijn muziek blijven dan dat ik veilig buiten sta en weet dat ondertussen alles vernietigd wordt.

  24. Haha, apart hè? Typisch kuddedierengedrag en ”wat ik niet zie, hoor of ruik is er ook niet” ;)

  25. Zo zaten wij laatst zeven hoog in een cafeetje in het gebouw waar wij college hadden. We dronken wat en wachtten op onze bittergarnituur toen het brandalarm afging (onze bittergarnituur bleek de aanleiding).
    Zeven hoog: als er brand was hadden we een probleem.

    Iedereen bleef gewoon rustig zitten alsof er niets aan de hand was. De barman zette de muziek nog wat harder.

  26. Dat komt omdat wij diep in ons hart allemaal nuchtere boeren zijn. :P

  27. Als mijn jas en tas binnen handbereik liggen, neem ik het wel mee, maar anders niet. Geen vlammen zien, wil niet zeggen dat er niets aan de hand is…

Leave a Reply to Melle