Ik wil vaker fictie schrijven en daarom heb ik dit onderdeel in het leven geroepen. Verhaaltjes over – je raadt het al – liefde. Omdat liefde fijn is. En stom. En raar. En bijzonder. Allemaal tegelijk.
***
Tante Maartje reed in een gele auto, uit de jaren zestig kwam hij. Dat had papa gezegd. Thijs telde op vingers hoe lang dat wel niet geleden was. Hij kwam er niet uit. Later zou hij ook zo’n auto nemen inclusief tante Maartje met haar rode haren. Wanneer ze niet op hem paste, keek Thijs op straat of hij haar auto zag. Soms zag hij een gele auto, maar nooit zo geel als die van haar. Soms zag hij een oude auto, maar nooit zo – wacht, dat was hem! De gele auto van tante Maartje!
Hij stond aan de overkant op de stoep geparkeerd, terwijl dat eigenlijk niet mocht. Thijs nam het haar niet kwalijk, want hij deed ook wel eens dingen die verboden waren. Laatst had hij drie koekjes uit de trommel gepakt toen mama net niet keek.
Auto’s zoefden als een razende voorbij, maar hij kon de auto aan de overkant nog steeds zien.
‘Tante Maartje!’ riep hij, maar ze scheen hem niet te horen.
Naast haar zat een man met een grote bril. Hij streek over de rode haren van tante Maartje en fluisterde iets in haar oor. Plotseling gaf hij haar een kus, op de mond. Thijs was helaas net te laat om zijn ogen dicht te doen. Soms, als papa en mama in de keuken waren, gaven ze elkaar ook een kus, heel lang. Mama zei dat mensen kusjes op de mond geven als ze elkaar lief vinden, maar Thijs vond het maar vies.
‘Tante Maartje!’ probeerde hij nog een keer.
Ze bleef maar staren in de ogen van die man. Na drie keer roepen gaf Thijs het op. Gelukkig zag hij tante Maartje morgen weer. Misschien kwam ome Tom dan zelfs mee. Hij verheugde zich er nu al op.
10 februari 2014 at 01:37
Prachtige short story. Leuk geschreven ook. Dat van die drie koekjes lag iets te voor de hand, maar verder een mooi stukje fictie. En ohja! Thumbs up voor de twist aan het einde :)
10 februari 2014 at 09:57
Een beetje zielig dat zijn tante hem niet zag, maar wat een schattig jongetje lijkt me dat!
10 februari 2014 at 14:55
Is ze ’n een biologische tante? Of gewoon een oppas / goede kennis v/d ouders die ’tante’ wordt genoemd?
10 februari 2014 at 15:11
Wat een lief verhaaltje. Heerlijk die kinderwereld. Al gruwel ik nog steeds wanneer mijn ouders kussen, haha!
10 februari 2014 at 16:07
Die naïviteit op het einde maakt het echt een heerlijk stukje!
10 februari 2014 at 19:31
En dan vraagt hij ongetwijfeld naar die meneer met de bril. Toch?
10 februari 2014 at 21:58
Zo leuk en goed geschreven!
11 februari 2014 at 14:15
Leuk geschreven zeg! Erg mooi.
13 februari 2014 at 19:26
Haha geweldig weer! (misschien moet je een bundel maken? :) )
14 februari 2014 at 09:18
Dat zou leuk zijn :D