Het is zoals ik het zie

Pietje en Marietje zijn al jaren bij elkaar, niet altijd even gelukkig. Pietje vindt namelijk dat Marietje ontiegelijk lui is. Het is net alsof ze die sokken op de vloer niet ziet, ze stapt er gewoon overheen alsof ze er niet zijn. En de vuilniszak buiten zetten? Heeft ze al maanden niet gedaan.
Marietje vindt Pietje een zeurpiet. Na een lange dag werken (ze werkt in een lunchtent, waarbij ze dus heel lang op haar voeten moet staan en weinig pauze heeft) is ze helemaal kaputti. Ze vindt het al heel wat dat ze op woensdag, haar enige vrije dag, het hele huis schoonmaakt. Ze heeft Pietje nog nooit met een wcborstel in de hand gezien.
Het is een random dag en het was niet zo druk vandaag in de lunchtent. Marietje pakt een paar sokken op, gooit ze in de wasmand en brengt zelfs vuile borden en glazen naar de keuken. Stiekem is ze best een beetje trots op zichzelf en verwacht een compliment van Pietje. Maar het enige wat hij zegt, is: ‘Goh, dat werd eens tijd.’
De zoveelste ruzie is weer begonnen.

Het is zomaar een voorbeeld en niet eens uit het echte leven gegrepen. Allebei hebben ze verwachtingen en een bepaald beeld van wat er gedaan moet worden. Pietje snapt niet dat Marietje ZO lui kan zijn, maar Marietje denkt alleen maar aan hoe hard ze heeft gewerkt en hoe kaputti ze daarvan is, maar dat ziet Pietje weer niet.

Een tijdje geleden heb ik het boek Het romantisch misverstand van Jan Drost gelezen en ik ben van plan om er nog een aantal blogjes over te schrijven. Bovenstaande situatie heb ik bedacht naar aanleiding van dit citaat uit het boek:

Als wij naar de wereld en de mensen om ons heen kijken, als wij het ware vanuit de beslotenheid van ons innerlijk naar buiten blikken, dan nemen wij doorgaans aan dat wat wij zien is zoals wij het zien. Dat de mensen die wij zien, zijn zoals wij ze zien. Dit is misschien wel een van de voornaamste oorzaken van de misverstanden en problemen die zich tussen mensen voordoen: dat wij denken dat de wereld en de mensen zijn zoals wij ze waarnemen.’ Blz. 134

Je herkent het vast wel. Je kunt je gewoon níet voorstellen dat mensen vrijwillig plofkippen eten. En waarom zijn er in godsnaam mensen die ‘ik vindt’ schrijven? Of een voorbeeld van mezelf: hoe kun je niet snappen dat bepaalde vooroordelen racistisch zijn?

Wat kunnen we hier tegen doen? Zoveel mogelijk communiceren, niet alleen met ‘ons soort’ mensen, maar juist ook met mensen die verder van ons af staan. Lees goede boeken, kijk goede films. Verbreed je kennis. We komen nooit volledig van die blik af, maar hem bijschaven? Dat moet kunnen.

11 Comments to “Het is zoals ik het zie”

  1. Interessant! Ik kom dit ook wel geregeld tegen in het dagelijks leven. Sinds ik het heb gehad met maatschappijwetenschappen roep ik nu in zo’n situatie gewoon telkens ‘ander referentiekader!’ haha, dat is ook echt op heel veel van toepassing.

  2. Het is en blijft heel lastig om in de schoenen van een ander te gaan staan en daarbij je eigen beeld van de werkelijkheid loslatend. En dat laatste moet anders kan je net zo goed je eigen schoenen aan houden.

    Mooi blog Laura. Een doordenkertje op Paaszondag.

  3. Goede blog Laura! Iets om over na te denken.

  4. En ik begrijp dan juist weer niet dat er mensen zijn die niet begrijpen dat de mens niet perse zo hoeft te zijn zoals jij die persoon ziet. En met die gedachte maak ik mezelf er toch ook weer schuldig aan :-).

  5. Eigenlijk wel grappig. Dit stukje spreekt eigenlijk een ander stukje van de schrijfster tegen: “Vijf types die je tijdens het uitgaan tegen komt”

    In dat stukje wordt iedereen in categorieën verdeeld. Uiteraard gaat het over een ander onderwerp, maar toch is het een mooi voorbeeld. In dat stukje wordt bijvoorbeeld gesproken over het type dat alleen uitgaat en niet met een heel leger vrienden.

    En dan? Is dat zo erg in vergelijking met een zuiplap of een ego-tripper of een toch “zo” aantrekkelijke player of wat dan ook. Dat meestal deftige jongens en meisjes, aangenaam in de omgang, betouwbaar en enkel omdat ze heel veel hebbe moete opoffere voor hun studies en werk om er te gerake worde ze ervoor afgestraft omwille van het oppervlakkige beeld dat de moderne mens ervan heeft?

    Het wordt eens DRINGEND tijd dat men vandaag terug hun gezond verstand gebruikt en stopt met dat onnozel gedoe waarbij men meer belang hecht aan de meest oppervlakkige zaken en de belangrijke zaken die iemand te biede zou hebbe totaal uit het oog heeft verlore.

    • Ik zou zeggen: lees mijn reactie op jouw vorige reactie (waarin ik dus vertel dat het overdreven en grappig bedoeld is, niet serieus dus ;)

  6. Mooi stukje Laura! Je hebt helemaal gelijk. Helaas kijken mensen inderdaad vaak alleen vanuit hun eigen perspectief naar dingen, waardoor je ook gewoon niet begrijpt waarom iemand bepaalde dingen doet.

  7. ‘Lees goede boeken, kijk goede films. Verbreed je kennis.’
    Helemaal mee eens. Kennis is het meest belangrijke ter wereld. Kennis is macht, kennis is vooruitgang -kennis zorgt ervoor dat de geschiedenis zich niet kan herhalen (althans, dat is de consensus). En kennis is ook een wapen tegen de oprukkende domheid/onverschilligheid.

  8. Eén voordeel: het boeit me niet hoe mensen mij zien. :-)

  9. Wauwerdewauw, je hebt helemaal gelijk. Wat ontzettend goed geschreven! Ik ben best “trots” op mezelf dat ik dingen/mensen/zaken/problemen altijd van meerdere kanten bekijk en me probeer te verplaatsen in de ander. Scheelt zoveel! En er over communiceren ook.
    top stukje Laura!

Leave a Reply to anoniemo