Archive for juli, 2015

juli 31st, 2015

In het Rotterdamse: een eigen huis?

Leiden is een mooie stad. Daar kunnen we het wel over eens zijn. Maar er zijn een paar problemen met Leiden (en omgeving) voor mij:
– Ik heb er wel vrienden, maar de meeste dinnies (ieuw) zijn verspreid over de gehele Randstad.
– Dus ik heb er feitelijk niet meer zoveel te zoeken.
– Want ik studeer in Utrecht.
– En mijn familie en een paar vrienden zitten in de omgeving Rotterdam.
– Maar stel dat ik toch in Leiden en omgeving zou willen blijven, dan kan ik niet eens een huis vinden. Want niet te vinden en duur.

Oftewel: ik ga naar Rotterdam, Roffa, 010, de gekste.

Het liefst met Dikkie, maar als dat niet kan, gaat ze naar mijn ouders toe. Jullie moeten niet denken dat ik in een kamer van acht vierkante meter op Zuid ga zitten (voor de mensen die het niet kennen: je wil het ook niet kennen). Ik woon nu drie jaar op mezelf, waarvan twee jaar op kamers met één huisgenootje en één jaar met een ex-lover en een kat. Ik ben dus een verwend rotkind en bovendien niet echt de ideale huisgenoot (chaotisch, rommel, altijd muziek luisteren, een kat, heel veel spullen, kan niet koken, lui, onhandig etc.).

Dat wil ik andere mensen, maar vooral mezelf, niet aandoen en daarom wil ik voor het eerst in mijn leven helemaal in mijn eentje, all by myself Bridget Jones-stijl, gaan wonen. In Rotterdam. Maar niet overal in Rotterdam, want ik heb twee dagen in de week college tot tien uur ’s avonds (kut deeltijders) en het is dan wel de bedoeling dat ik nog thuis kom, levend en al. In principe.

Kortom: ik zoek iets in Rotterdam-Noord/Centrum/Blijdorp. En jullie mogen mij helpen, want zo ben ik ook wel weer. Dus, zie je toevallig een studio/appartement voorbij komen? TELL ME. Okbye.

(En voor de mensen die me al sinds ‘Terug naar Oegstgeest’ volgen, ja, ‘In het Rotterdamse’ wordt een terugkerend thema. Deal with it.)

juli 27th, 2015

Nu officieel: Laura de pre-filosoof

Er is gelukkig ook goed nieuws! Na een jaar van zwoegen, huilen, maar ook plezier en zelfs vrienden (‘I’m not here to make friends.’) heb ik de pre-master wijsbegeerte aan de Universiteit Utrecht gehaald.

Was het makkelijk? Nou, nee. Dat was ook een reden om in de jaren daarvoor er niet aan te beginnen, want kon ik het wel? Maar ja, dan blijkt je master (die plan c was, dat hielp ook niet mee) echt niet leuk en je cijfers daarvoor dan ook echt niet goed. Een posi persoon zou nu zeggen: het was meant to be, een teken van het universum, je moet gewoon je hart volgen. Maar ik zeg: OKÉ OKÉ, DAN GA IK WEL FILOSOFIE DOEN, DOE RUSTIG.

Ik ging er niet als een volledige n00b in en er al helemaal niet uit, maar toch heb ik het idee dat ik veel mis. In een ideale wereld had ik gewoon ook de bachelor wijsbegeerte gedaan (na literatuurwetenschap), maar dan zonder 85 te zijn als ik eindelijk was afgestudeerd. Maar perfectie bestaat niet, zegt de Cosmopolitan, ik moet mijn flaws gewoon accepteren en dan is een pre-master een goede tweede keus.

In dit jaar heb ik er zes nieuwe vrienden bijgekregen. Ik ben wekenlang elke maandag om half twaalf ’s nachts (of twaalf uur, als ik de trein miste) thuisgekomen (en dat mag ik straks weer doen, joepie). Ik heb gelachen. Ik heb gehuild. En ook af en toe een beetje gestudeerd. Utrecht heeft een stukje van mijn hart en de boekenwinkel vlakbij de Drift het meeste van mijn salaris.

En nu dus de pre-master gehaald. Maar daar krijg je dus geen titel voor. Daar heb ik uiteraard schijt aan, ik noem mezelf vanaf nu gewoon pre-filosoof. En over een jaar? Dan mogen jullie me allemaal Master noemen (maar dat mag nu ook wel hoor).

juli 24th, 2015

24 op 24 juli

Vandaag is mijn verjaardag en mijn tweede dag als kersverse vrijgezel. Huh? Ja.

Nou, eerst het vervelende dan. Ik ben niet zo van het superpersoonlijk bloggen, maar aangezien Jeroen voor de nodige inspiratie zorgde, is het toch misschien wel handig om te vermelden dat het uit is. De details gaan jullie niet aan, maar het kwam onverwacht en niet van mijn kant. Maar er is niemand geslagen en er is zelfs geen ruzie gemaakt. Ik ben natuurlijk wel verdrietig en niet alleen omdat ik mijn muze, slaaf en persoonlijke kok kwijt ben (shit, nu moet ik zelf gaan koken). Het is echter niet de eerste keer dat ik met liefdesverdriet te maken heb gehad (helaas), dus ik weet ook dat het uiteindelijk over gaat. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten (ongeduldig typje).

Goed, dan nu het leuke, want ik ben jarig! Wel een beetje met een dubbel gevoel nu, maar ik vind verjaardagen nooit echt geweldig (op taart eten en cadeautjes na dan), dus dat komt dan weer goed uit.

Ik ben nu dus 24. Ik zal het maar niet hebben over hoe oud dat wel niet is, want dan krijg ik boze 25-plussers op mijn dak. Het is geen kwart eeuw. Het is een mooier getal dan 23. En het past bij de datum waarop ik jarig ben.

Maar het wordt wel het levensjaar met voorlopig liefdesverdriet en verhuizen en een master en eng, eng eng.

En nu ga ik het vieren! Kattenplaatjes, felicitaties, cadeautjes en taart neem ik graag in ontvangst. (Liedjes niet.)

Tags:
juli 20th, 2015

Waren alle reisverslagen maar zo kort: Dublin in een paar minuten

20150718_122538

Waar ging je naar toe: Dublin, dat staat ook in de titel, dombo.
Hoe lang: vier dagen.
Waarom: Jozefien opzoeken, want die studeert daar.
Wie de f is Jozefien: vriendin die ik ken van Literatuurwetenschap.
Met wie ging je: Met Dionne en Marit.
Wie de f zijn Dionne en Marit: vriendinnen die ik ken van Literatuurwetenschap.
Wat hebben jullie gedaan: gelopen, gegeten en cultureel gedaan.
Ben je ook naar die supermooie bibliotheek geweest: ja, duh.
Hoe lang moest je in de rij staan: 0 minuten, we mochten doorlopen, omdat Jozefien er studeert.
Voelde je je niet schuldig: nee.
You have no soul: I don’t care.
Hoeveel boeken heb je gekocht in Dublin: twee.
Is dat niet een beetje weinig: ja, maar ik had alleen handbagage mee.
Hoe vaak hebben jullie ruzie gemaakt: geen een keer.
Ik geloof het niet: wonderen bestaan.
Vertel dan nog een wonder: ik ben verbrand. In Ierland.
Onzin: we hebben niet eens Guinness gedronken, want we waren te moe en dan komt alcohol extra hard aan.
Oké, nu moet je kappen: oké, maar ik wil ook nog even vertellen dat ik minstens vijf locals de ogen heb uitgestoken met mijn paraplu (lang leve klein zijn).
Dat klinkt dan weer wel geloofwaardig: fuck jou.

juli 7th, 2015

Alle tijd

Ik heb nu alle tijd om te bloggen. Maar ik doe het niet, want ik weet niet waarover. Ik weet echter wel waarover ik NIET wil bloggen:

– Wat er leuk is aan de zomer.
– Het weer.
– Dankbaarheidslijstjes #blessed.
– Mijn outfit of the day dat bestaat uit een broek van de H&M, schoenen van de Primark en een top van Vero Moda en een statementketting van Boohoo (of verkopen ze daar geen kettingen?). Uiteraard wel nét de verkeerde kleur en maat, maar inclusief poses die er er ‘naturel’ uitzien.
– Vijf tips voor series die iedereen al kent en iedereen al noemt.
– Een recept voor banaanei-pannenkoekjes.
– Iets positiefs over havermout.
– Tien tips om gelukkig te worden (kijk naar de kleine dingen, maak dankbaarheidslijstjes!).
– Hoe mijn week eruit zag (dat kan ik je nu alvast zeggen: warm).
– Een DIY over hoe je een poster op moet hangen.
– Maandverband, een foto op canvas of auto-onderdelen, omdat ik ervoor betaald kreeg.
– Een recept voor pasta pesto.
– Een shoplog over wat ik bij de Action heb gekocht.
– Dat ik wanderlust heb, want ik houd zoveeeeeeel van traveling en locals ontmoeten(en dan stiekem een weekendje naar de plaatselijke camping gaan, waar de locals je opa en oma zijn).
– Een tag over iets wat niemand boeit, maar ik hou ervan om over mezelf te praten.
– Mijn essentials voor het bloggen (en dan onder andere de goedkoopste camera van Canon noemen).

Shit, heb ik het toch gedaan.