https://www.instagram.com/p/Bs_jFnVgGdA/
Na een leuk feestje fiets je terug naar huis. De lichten in de huizen branden niet meer, alleen je voorlamp schijnt nog door de nacht. Je hoort dat er iemand achter je fietst, maar je durft niet achterom te kijken. Je begint steeds harder te trappen en kijkt of er iemand op dit tijdstip nog op straat loopt, iemand die er betrouwbaar uitziet. Maar er is niemand. Wat als er nu iets gebeurt?
Ik denk dat elke vrouw dit wel herkent. De angst als je ’s avonds alleen op straat loopt. De sleutels in je handen, voor het geval dat. De snelle passen. Je voelt je machteloos in dat soort situaties, het voelt alsof er niets is wat je ertegen kunt doen. Ik wilde van dat gevoel af, dus ben ik een cursus zelfverdediging (voor vrouwen) gaan doen.
Natuurlijk is het te debiel voor woorden dat je zoiets moet doen. Wij zijn niet probleem. Maar toch liever dat dan dat ik niet weet wat te doen. Al eerder had ik Krav Maga geprobeerd, maar dat vond ik behoorlijk heftig. Ook naar deze cursus ging ik met tegenzin. We werkten met stootkussens, waardoor het geen pijn doet als iemand je slaat, maar je voelt de impact wel. De laatste les deden we examen: we moesten oefenen op een man (in beschermend pak en met een helm op) die gewoon door zou gaan met op je aflopen of je optillen als je niet hard genoeg sloeg of trapte. Dat was heftig, want voorheen oefenden we op elkaar, maar wanneer krijg je nou de kans om dit te oefenen? Als het gebeurt, gebeurt het echt.
Het is fijn om te weten dat je niet per se sterk of groot hoeft te zijn om toch iets te kunnen doen. Zo heb ik geleerd dat je niet eerst een knietje moet geven (daarvoor moet iemand echt dichtbij je staan), maar moet slaan (palm strike heet dat). Als je je handen tegen iemands heupbotten zet, dan kunnen ze je niet meer optillen. Je kan harder slaan en schoppen dan je denkt.
Ik ben blij dat ik het gedaan heb en ik kan het iedereen aanraden. Maar laten we hopen dat er een tijd komt waarin we het niet meer hoeven te gebruiken.