https://www.instagram.com/p/BuRaQGilRPi/
Ik weet nog de eerste paar dagen in dit huis. Er stond een bank (alleen geschikt voor kleine mensen), een krabpaal en in het slaapgedeelte een luchtbedje met allemaal dozen. Op het raam had ik vuilniszakken geplakt, die er ’s nachts vanaf vielen. Die week kwamen er allemaal mannetjes in huis. Ikeamannetjes, gordijnmannetjes en internetmannetjes. Ze lieten een vieze geur achter, alsof dat bij hun takenpakket hoorden.
Dit is waar ik al die maanden zo naar toe had geleefd. Weer mijn eigen plek in een stad waar ik op mijn gemak was en mijn vrienden woonden. Maar waarom was ik dan niet blij?
Nou, dat kan ik mezelf inmiddels wel vertellen na vijf verhuizingen in zeven jaar: het kost tijd om je thuis te voelen. In mijn geval betekent dat mijn boeken in de kast zetten, mijn accessoires op orde hebben (je hebt misschien al door dat blauw mijn lievelingskleur is door de foto) en de buurt verkennen. Ik weet nu dat er veel katten slapen in de volkshuisjes om me heen, dat de automatische deuren niet zo automatisch zijn bij de plaatselijke supermarkt en hoe de postbode eruit ziet.
Ik fiets door de straten van Utrecht en bedenk naar welke cafeetjes ik nog wil. Ik loop door de buurt en zie dat het huis dat te koop stond nu eindelijk bewoond is. Ik kom thuis en blijf veel te lang praten met mijn buurmeisje.
Ja, ik kom thuis en het is goed zo. Eindelijk.
Mooi dat je nu een goede plek hebt gevonden om thuis te kunnen komen! (Zeker na vijf verhuizingen in zeven verhuizingen ;) )
Jaaaa liefde voor blauw! Mooi dat je je weer thuis voelt :)
Fijn dat je er nu een plek van hebt gemaakt waar je fijn thuiskomt. Mijn huis stond laatst te koop en op die dagen van de bezichtigingen werd ik ook niet heel blij van de geur in huis. En waarom moet de monteur die om 08.30 voor de deur staat ook altijd al meteen naar de wc :p
Wat fijn dat je weer een eigen stekkie hebt waar je je weer “thuis” kunt voelen en waar je weer thuis bent..
Fijn!
Mooi geschreven!!
Super fijn dat je je er nu thuis voelt!
En sommige huizen worden nooit thuis. Ooit in een prachtig tip top verbouwde boerderij uit 1896 gewoond. Monumentaal pand. Prachtg. Echt prachtig. Graag gewoond, en toch nooit helemaal thuis gevoeld. Ondanks een hele kamer vol boeken (ja, we hadden onze eigen bibliotheek/leeskamer).
Later wist ik: het was te groots allemaal. Zo ben ik niet.
Mijn huidige huis klopt voor geen meter. Inrichting is een zooitje. Veel schuiven zit er niet in. Toch ben ik hier thuis. Hetr huis past bij mij.
Allemaal mannetjes, ik werk met chauffeurmannetjes die doen dat ook al! Het ziet er heel leuk uit, mooi ladekastje zeg.