Een reizen

Eindeloze ritten. Altijd rechts achterin, kijkend uit het raam. Als je ’s avonds je ogen een beetje dichtknijpt, lijken de lantaarnpalen op de snelweg zachter. De dj op de radio kondigt een nieuw liedje aan en de auto zweeft over het asfalt. Ik zak langzaam weg en word wakker in mijn eigen bed.

Elke dag dezelfde route. Langs de dijk, het parkje, de wijk in. Een cd van Marco Borsato op repeat, de andere ouders langs de weg en de lipstickafdruk op mijn wang. Op de terugweg altijd dezelfde vraag: ‘Hoe was het op school?’

Mijn broertje en ik tellen de vogelnesten in de bomen. In december zoeken we de kerstbomen in de ramen. Soms is er ruzie.

Met zijn vieren op de achterbank. De stoelen zijn net iets te klein, wij zijn net iets te groot. Heup tegen heup. Op de borden staan woorden die ik niet begrijp. Ik lees een eindeloze stapel boeken, we zingen mee met Shaffy Cantate ‘Lalala lala la’, we zingen ‘Ze komen niet, ze komen wel’ en zeggen ‘Ik zie, ik zie wat jij niet ziet’. Bij de wegrestaurants is het druk en de auto’s rijden zo snel dat het slechts kleuren zijn. Onze benen zijn opgelucht door het strekken. Het huis voelt raar bij thuiskomst. Vertrouwd en toch anders. Stil. Niet geleefd. Stapeltjes post op de piano wachten geduldig om geopend te worden.

Zijn hand in de mijne als het verkeerslicht op rood staat. Ik geef de mensen op straat een stem, maar ze horen het niet. De carwash voelt als een achtbaan. De metalige geur blijft achter op mijn lichaam.

De terugreis duurt altijd korter dan de heenreis.

7 Comments to “Een reizen”

  1. Mooi geschreven! Ik zat altijd achterin links haha

  2. Heel mooi stuk! Team Rechts achterin!

  3. Mijn zus en ik keken ’s avonds op de achterbank altijd ‘foto’s’. Daarmee bedoelden we de projecties van buiten aan de binnenkant van de ramen. Ik zat rechts en zag de links van de auto weerspiegeld en mijn zus andersom. Vonden we magisch.

  4. Als kind zijnde gingen we nog weleens op visite bij mijn opa en oma aan de andere kant van het land. Ik kan me de oranje lantaarns herinneren langs de snelweg die een voor een langskwamen in de lucht als ik onderuit op de achterbank naar buiten lag te kijken :)

  5. Je blogt nog?
    Ik dicht nog steeds

    Opnieuw contact….

    Dit schreef ik over corona

    Kun je het leven vergeten
    omdat je gewoontes afleert
    omdat het gevaarlijk bleek?
    Krijg je een kleur
    bij het toesteken van een hand
    Onthand stel je je voor
    hoe dan tegemoet te treden?
    Niet weg te lopen
    voor een oplossing van samen
    Beschermt buiten
    samen te leven
    Passeren en dragen
    ondergaan en weten
    Dat het zo
    beter gaat worden

Leave a Reply to Daan