Laura denkt

View this post on Instagram

A post shared by Laura Bosua (@lauradenkt)

Waar gingen jullie naar toe: Schotland, om precies te zijn Edinburgh en Glasgow
Waarom Schotland: omdat we daar allebei nog niet geweest waren
Hoe lang: een week
Hoe heb je je voorbereid: Outlander kijken
Het was zeker kloteweer: nee zeker niet, het heeft maar één keer geregend en voor de rest was het rond de 18 graden
Wtf…: ja, dat is altijd als ik het Verenigd Koninkrijk ben
Wat viel als eerste op toen jullie in Edinburgh waren: dat er binnen vijf minuten twee mensen random vielen en dat Mathijs een uur later ook viel en dat ik zelf ook een paar keer gestruikeld ben en allemaal vanuit het niets, dus gevaarlijke stad
Wat viel nog meer op in Schotland: dat het de buschauffeur geen fuck boeit of je incheckt of niet
En viel er nog iets anders op: dit wist ik op zich al, maar er zijn heel veel tweedehandswinkels die gekoppeld zijn aan een speciaal doel (bijvoorbeeld pet care)
Wat is het leukste dat jullie hebben gekocht: een eend met een paraplu die een jasje aan heeft met kikkers op
Omg, hoe kitsch: I know binnenkort te zien op de Insta #nospon
Hebben jullie haggis op: ja, Mathijs heeft het besteld en ik heb een hapje genomen. Ik vond het niet te vreten, Mathijs wel. Daarnaast hebben we ook de klassiekers Irn Bru (megazoet), Buckfast wine (wijn met cafeïne, smaakt net zo heftig als het smaakt) en Tunnocks Tea Cake op (geef mij maar een chocoladezoen).
Wat kun je aanraden in Edinburgh: The Stand Comedy Club (zit trouwens ook in Glasgow) en op woensdagavond naar Captains Bar voor live folkmuziek (iedereen mag een liedje spelen, dus jij ook als je dat wil)
Wat kun je aanraden in Glasgow: de vintage winkel Mr Ben Retro Clothing en Inn Deep om te drinken (waar je ook 1/3 pint kunt bestellen wat heel handig is als je klein en snel droeloe bent)
Hoe is het om weer terug in Nederland te zijn: warm
Is de volgende vakantie al gepland: alleen in ons hoofd
Waar gaat die waarschijnlijk plaatsvinden: Italia (tips welkom)!

View this post on Instagram

A post shared by Laura Bosua (@lauradenkt)

• Het is grappig hoe snel je eraan went dat je in een ander huis woont. Niet dat je je er meteen thuis voelt, tenminste, ik niet, maar wel dat ik bijna niet meer terugdenk aan het oude huis.
• Ik ga nog een keer een blog aan Molly wijden, maar ik kan alvast vertellen dat het nieuwe huis haar heel goed doet. Zo achtervolgt ze ons van kamer tot kamer, wat in het oude huis niet echt kon (omdat er daar maar twee kamers waren).
• Nu er zoveel meer muren zijn, voelt het ook nog wat leeg. Maar dat betekent ook dat er van alles te bedenken is om aan de muur te hangen. Zo wil ik in de gang (de muur is daar lichtgroen aan de bovenkant en wit aan de onderkant) allemaal soorten bloemenschilderijtjes hangen. Maar dan moet je die wel eerst vinden…
• Na twee weken hadden we al de eerste borrel met buren, dus niet alle gezichten zijn onbekend en er is zelfs al een appgroepje met katteneigenaars ontstaan.
• Sommige dingen (of nou ja, vooral vrienden) wonen opeens veel verder, maar andere delen van de stad zijn soms heel dichtbij of zelfs op loopafstand. Zo is mijn werk nu tien minuten fietsen in plaats van vijftien en kan ik kruipend naar sommige horeca.
• Het belangrijkste hebben we al ontdekt in de buurt: de ijssalon.
• Natuurlijk volgde er een housewarming. Een uur voordat het begint, denk je: WAAROM hebben we dit gedaan? Maar tijdens en daarna denk je: dit was heel leuk! Het was ook de eerste keer (door corona) dat onze vrienden elkaar ontmoeten en dat mixte erg goed.
• Het verven van de voegen in de wc kost heeeeeeel veel tijd. Ik heb eindeloze afleveringen van Marc-Marie en Aaf vinden iets geluisterd, terwijl ik dat deed. Nu de badkamer en de keuken nog…
• Met lichtgroene muren en oudroze rolgordijnen in de woonkamer is vintage/cottagecore duidelijk de stijl waar we voor gaan.
• Conclusie: het bevalt me hier wel!

Laatst had ik een timemanagementcursus op werk. Focus was natuurlijk een van de onderdelen die we bespraken.
‘Hoe zit het met muziek tijdens het werken?’ vroeg ik.
De timemanagementguru antwoordde dat muziek daar heel goed bij kan helpen, maar wel alleen instrumentale muziek.

Hmm. Daar was ik het niet mee eens. Goed, het ligt eraan wat voor werk het is. Zelf schrijf ik namelijk het lekkerst, zowel voor werk als privé, met muziek op. Maar wel mijn eigen muziek (en vooral geen radio) en dan muziek die ik heel goed ken. Ik heb een afspeellijst op Spotify die bestaat uit 795 nummers (en 52 uur en 38 minuten duurt) die ‘Relax’ heet. Mathijs noemt het vooral mijn depri liedjes-lijst, maar voor mij zijn het langzamere nummers waar ik heel goed op kan schrijven. Overigens heb ik ook een lijst die ‘Random’ heet met iets meer uptempo-nummers die ik gebruik als ik hard moet fietsen, omdat ik anders te laat kom…

Maar goed, muziek dus. Naast mijn depri liedjes ga ik ook goed op pianomuziek. Want de piano is het mooiste instrument. Bij Nederlandse muziek ga ik te veel op de tekst letten, techno trek ik niet en ambient is zeg maar niet echt mijn ding. In stilte schrijven is theoretisch zeker een optie, maar doe mij maar muziek. Met mijn noise cancelling headphone op. Precies zoals ik deze blog nu aan het typen ben dus.

Het dekentje op mijn benen zie je niet op de camera. Ook de kat die naast me slaapt op het tapijt ligt daar ongezien. Af en toe zie je een man met een snor verschijnen op de achtergrond. Als hij vertrekt, doe ik snel ook mijn video uit, zodat ik hem gedag kan kussen.

Straks, tijdens de lunch, ga ik wandelen, met een voice message van een vriendin op, langs het water. Misschien ligt er weer een leuk boek in de minibibliotheek. En even kijken of die lieve kat in dat huis op de hoek voor het raam ligt.

Daarna zet ik mijn favoriete muziek op en begin ik te schrijven aan een artikel. Af en toe beantwoord ik een binnenkomend berichtje via Slack. En aan het einde van de dag bel ik met mijn favoriete collega, zodat we kunnen bijpraten.

Als de werkdag echt voorbij is, klap ik mijn laptop dicht en pak ik een boek. De man met de snor is aan het koken en de kat ligt in de vensterbank naar vogeltjes in de tuin te kijken.

Misschien is dat thuiswerken toch zo slecht niet.

Afgelopen zomer heb ik op veel katten gepast om aan mijn kattentaks te komen. Lieve katten, stomme katten, huis-, tuin- en keukenkatten, raskatten, 4 katten tegelijkertijd. En zo maak je nog eens wat mee. Zoals:

– Een kat die normaal naar buiten mag en nu niet en daar heel erg niet blij mee is. Mijn tactiek om te voorkomen dat hij ontsnapte? Eten geven, voordat ik wegging en dan snel wegspurten.
– Een telefoontje met ‘De buren belden dat er een lekkage is, kan NU langsgaan?’ Gelukkig was er geen kat verdronken en dreven de meubels niet, maar het was toch even schrikken.
– Deuren die niet dichtgaan. Deuren die niet opengaan.
– Werken, terwijl er een kat om je heen draalt, is heel gezellig.
– Kots opruimen. Heel veel kots.
– Katten die maar blijven miauwen.
– Een huis op de 24e verdieping waar je uitkijkt over heel Utrecht is behoorlijk cool.
– Heel erg opgeruimde huizen of juist huizen waar de borden niet afgewassen zijn.
– Katten die aan je vastgeplakt zitten.
– Een kat die je niet kan vinden, je wil bijna het baasje bellen volledig in paniek, maar de kat blijkt gewoon lekker onder de lakens te liggen (het was niet zo’n grote kat).
– Katten die al beginnen met eten als jij nog niet klaar bent met het bakje vullen.
– Een kat op schoot is het beste gevoel dat er is.

Oftewel: ik kan het iedereen aanraden, want katten en je hebt weer een onderwerp voor je blog!

En waar jullie misschien het antwoord op hebben.

• Waarom is het ZO ENORM koud?
• En hoe moet ik in godsnaam de winter overleven? Het is nog niet eens winter.
• Waarom liggen chocoladekruidnoten niet het hele jaar door in de winkel?
• Hoe leer ik Molly apporteren?
• En hoe leer ik haar om niet alles te slopen?
• Waarom moeten buren verbouwen?
• En waarom moet bouwmensen altijd harde muziek opzetten en sigaretten roken?
• Waarom wordt het zo vroeg donker?
• Hoe kan ik tien series tegelijkertijd kijken?
• Bij welke aflevering van Expeditie Robinson zijn we inmiddels, aflevering 100 ofzo?
• Vindt Molly me leuk?
• Waarom zijn katten zo dol op schoenen en slippers?
• Ben ik dit jaar braaf geweest of krijg ik niets met kerst?
• Is het al lente?
• Hoe win ik de loterij (zonder mee te doen)?
• Wanneer komt er een nieuw seizoen van The Crown?

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan…

Ik ben niet heel hip. Dat kun je al aflezen aan mijn gebruik van het woord ‘hip’. Maar ook daarnaast: ik weet wel een beetje wat de modetrends zijn, maar ga daar compleet aan voorbij. Het enige waar ik naar kijk in de kledingwinkel is: is het mijn kleur en is het geschikt voor mijn lengte? (Het antwoord hierop is vaak nee)

Bloggen is ook niet hip. Zelfs met vloggen kun je niet aankomen tegenwoordig, je moet op zijn minst een succesvol TikTok-account hebben.

Ik loop hopeloos achter met de straattaal. Ik weet niet precies wat ‘yeet’ betekent en dat is vast ook alweer niet meer hip.

Nooit ben ik eens een early adaptor, eerder behoor ik tot de late majority en af en toe zelfs de laggards.

Soms ben ik per ongeluk hip. Ik heb Squid Game gekeken en nou ja, ik zie er in ieder geval uit alsof ik Gen Z ben. Maar daar houdt het ook wel een beetje bij op.

Maar dat geeft niet. Want diep van binnen ben ik een oude oma die houdt van lezen en ongevraagd advies geven. Verhip.

View this post on Instagram

A post shared by Laura Bosua (@lauradenkt)

Waar ging je heen? Valencia
Met wie? Mathijs jwt
Voor hoe lang? Een week
Was je wel eens in Spanje geweest? No, nunca
Wat hebben jullie allemaal gedaan? Eten, strand, musea, the usual dus
Hadden jullie nog een terugkerend woord? Ja, het ironisch gebruik van het verschrikkelijke ‘muy chill’ wat een bepaalde vlogger heel vaak zei in een bepaalde realityserie op een bepaalde zender
Wat viel je het meeste op? Dat er heel veel honden zijn in Valencia en nul katten
Nog meer dingen? Mondkapjes zijn binnen verplicht, maar veel Spanjaarden dragen ze ook buiten (???)
Nog meer dingen? De huizen hebben van dat felle, witte licht in plaats van warm sfeerlicht en dat snappen Mathijs en ik niet
Wat moet je weten als je naar Spanje gaat? Dat de winkels ’s middags dicht zijn en je ’s avonds pas vanaf acht uur kan eten, het is goed om wat Spaans te leren (lang leve Duolingo en Mathijs die Spaans heeft gehad op de middelbare school), je kan fietsen in Valencia, maar ik vond het niet zo fijn (dat het kan, betekent niet dat je het moet doen, want auto’s zijn er niet per se aan gewend en het is nogal druk en vermoeiend), auto’s rijden gewoon door rood als jij niet kordaat oversteekt als je groen licht hebt, tapas is tha best, wc-papier mag je niet altijd doorspoelen vanwege slechte leidingen…
Waar moet ik eten in Valencia? Bij Swagat (Indiaas eten, maar echt een van de lekkerste keren dat ik Indiaas heb gegeten in mijn leven) en bij Malafama (good old tapas). Die zijn allebei wel buiten het centrum.
Hoe is de overgang van zon naar de Nederlandse herfst? Terrible

Zeg het niet tegen mijn vrienden, maar ik heb nieuwe. Ze zijn bij me als in de zon lig in de tuin of als ik fiets naar het huis waar ik op een kat pas. Tijdens wandelingen lopen ze naast me, maar ze laten geen schaduw achter.

Ze heten Marc-Marie en Aaf en ik hoor hun stemmen in mijn hoofd.

Het is ook wel een gekke vriendschap. Ik zeg eigenlijk nooit iets terug. Altijd maar babbelen zij. Ze vertellen me eerst hoe hun week was, maar vragen niet naar de mijne. Daarna praten ze over één onderwerp, iets heel randoms. Fietsen. Beleg. Kapitalisme. Ze geven sterren, maar willen niet weten dat ik vind dat ze veel te veel sterren geven voor honden. Ze bladeren door een roddelblad, ook al schamen ze zich daar een beetje voor. Ze zijn altijd heel eerlijk, zelfs over Bekende Mensen die stom tegen hen doen. Soms hebben ze een suikeroom- of tante, want dat klinkt beter dan #spon. Daarna bespreken ze een probleem van iemand die hen ook in zijn of haar hoofd heeft. Ze bespreken nooit mijn problemen.

Het komt vaak voor dat ik hardop moet lachen en de toevallige voorbijganger op straat me raar aankijkt. Alsof ik alleen ben. Alsof ik gek ben.

Mijn vrienden praten niet alleen tegen mij. Ik wil niet weten hoeveel andere vrienden ze hebben. Soms denk ik zelfs dat we niet echt vrienden zijn, maar dan komen ze weer met een nieuwe update en ben ik verkocht. Ik denk dat ik een beetje verliefd op ze ben, maar ik wil niets op het spel zetten.

Misschien kan ik ze inspiratie bieden voor onderwerpen om over te praten. Zakdoekjes. Cadeaus. Verwarring. Het concept concept.

Ik draag ze dicht bij me, in mijn hand, in mijn hoofd, in mijn broekzak. Ooit zal ik tegen hen praten. En zij zullen luisteren.