Posts tagged ‘letterkundig museum’

mei 15th, 2014

Dit is de dag dat oude dingen terugkeren

Na meer dan een jaar keerde ik weer terug naar het Letterkundig Museum in Den Haag, mijn vorige stageplek. Ik was enigszins bevreesd. Bang voor de verandering, bang voor het oude, vertrouwde en met name bang voor die combinatie.

Ik werd gerustgesteld.

Men herkende me nog en wist zelfs mijn naam te onthouden, wat ik niet helemaal had verwacht, want ik was ‘maar’ een stagiaire. De veranderingen waren niet dusdanig dat ik geschokt was en het allerfijnste: de bovenste expositiezaal (toen over Jan Siebelink, nu over Sieb Posthuma) rook nog als vanouds.

Na de opening van de tentoonstelling over Heleen van Royens selfies (daarom was ik er namelijk, omdat het boek daarvan uitkomt bij mijn huidige stageplek, Dutch Media Books) fietste ik met een gouden licht naar huis en besloot: dit is de dag dat oude dingen terugkeren.

Eenmaal thuis trok ik mijn skeelers aan en begaf me op paden waar ik sinds mijn stage niet meer was geweest. Ik was vergeten hoeveel spierpijn ik altijd in mijn billen krijg van skeeleren en dat hobbels en heuvels vervelend zijn, maar dat kon niet op tegen het plezier van de beweging en het buiten zijn.

Het was een mooie dag.

maart 17th, 2013

En toen was mijn stage bij het Letterkundig Museum afgelopen

20130314_123953
Dit is hoe je je collega’s blij maakt.

Na een paar hele leuke maanden is mijn stage bij het Letterkundig Museum afgelopen. Meerdere keren heb ik de vraag gehad wat ik daar nou gedaan heb en daar ga ik nu antwoord op geven!

Samen met mijn stagebegeleider en een collega werkte ik aan de tentoonstelling over schrijver Jan Siebelink (bekend van Knielen op een bed violen). Daar hoorde ook een audiotour en een wandelapp die zich in Den Haag afspeelt bij.
Ik deed verschillende dingen, waaronder content zoeken voor de wandelapp (foto’s zoeken en de daarbij behorende rechten, citaten selecteren etc.), helpen met de Knielen-vitrine en gesprekken met Jan Siebelink uittypen. We zijn namelijk meerdere keren naar hem toe geweest om verhalen van hem te horen die we konden gebruiken voor de audiotour en de wandelapp.

Op mijn eerste dag, een donderdag, moest ik citaten uit Siebelinks boeken overtypen.
‘Daar ben je waarschijnlijk maandag mee klaar.’ zei mijn stagebegeleider.
Diezelfde dag was het af. Sindsdien stond ik bekend als Laura de razende typiste en kreeg ik dagelijks de vraag of ik wat kon typen en of het echt waar was dat ik sneller typte dan het licht (het antwoord is: ja).

colofonmuseum
Uiteraard staan er nog meer namen bij, maar die heb ik uit privacyredenen even eraf geknipt.

Eén van de hoogtepunten was toch ook wel (lekker egocentrisch) dat mijn naam (Als eerste! Nee joh, dat heeft er niets mee te maken dat mijn achternaam met een B begint) op het colofon bij de tentoonstelling is verschenen. Sowieso is het gewoon om de expositie waar je steeds mee bezig bent opeens helemaal opgebouwd te zien.

Niet alleen het werk en het museum bleken leuk te zijn, maar ook de collega’s. Er was er zelfs één die ook een (hele leuke!) blog heeft. Op mijn laatste dag heb ik haar en een paar anderen me laten beloven dat ze ‘So long, farewell’ van the Sound of Music voor me zouden zingen, maar dat hebben ze niet gedaan. Flauw he?

Ondanks dat heb ik toch een hele leuke stage gehad. Ik heb veel geleerd, niet alleen over hoe het is om (bij een museum) te werken, maar ook meer over wat ik wil. Ik vind het heel jammer dat het weer voorbij is, maar ik ben blij dat ik het sowieso heb mogen meemaken. Ik denk dat ik er echt geluk mee heb gehad, ook met mijn stagebegeleider en collega’s.

ikbekijkhiereenvitrineleukhe
Naar één van de vitrines kijken tijdens de (hele leuke!) opening.

De tentoonstelling is t/m 25 augustus te zien in het Letterkundig Museum in Den Haag (naast het Centraal Station). Ik kan jullie echt aanraden om er naar toe te gaan, want het is (zeg ik uiterst onbevoordeeld) een mooie tentoonstelling! Maak ook zeker gebruik van de audiotour, want daarin vertelt Jan Siebelink zelf meer over de exponaten. De wandelapp wordt gepresenteerd tijdens het museumweekend (7 april), waar ik ook bij ben. Ik zal er ter zijner tijd wat meer over vertellen. Zondag 24 maart komt Jan Siebelink in het kader van de Boekenweek naar het museum om meer te vertellen over zichzelf en, je raadt het al, daar ben ik ook bij. Dus mocht je interesse hebben, komen, komen, komen!

En wat ik nu ga doen? Ik heb nog twee vakken en oh ja, ik moest geloof ik ook nog een scriptie schrijven…

januari 21st, 2013

Uw blogger is blij

Het was november en ik zocht een stage voor mijn minor Journalistiek en Nieuwe Media. Ik kan u vertellen: dat is zo makkelijk nog niet. Je wilt liever niet stage lopen bij het plaatselijke sufferdje. Het is niet zo handig als je stageplaats Zwolle is wanneer je in Oegstgeest woont. En als je dan iets hebt gevonden, moet je maar geluk hebben dat je uitgenodigd wordt naar aanleiding van je mailtje. En het is al helemaal een wonder als je op basis van dat gesprek aangenomen wordt.

In september was ik nog met een vriendin naar het Letterkundig en Kindermuseum in Den Haag geweest. Ik studeer Literatuurwetenschap. Het museum is awesome. Eén plus één is twee.

Ik belde. Ik kreeg iemand aan de lijn die zei dat ik moest mailen naar die en die.

Ik mailde naar die en die.

Het e-mailadres klopte niet.

Ik belde weer en kreeg het goede e-mailadres.

Ik mailde naar die en die.

Het e-mailadres klopte weer niet.

Dacht ik, want opeens kreeg ik een mailtje met een uitnodiging voor een gesprek. Het gesprek vond plaats en ik werd geschikt bevonden.

Dikke prima, denk je. Maar zoiets moet wel goedgekeurd worden door je stagedocent. Hmm ja, tja, ja, zei hij. Het is op de grens van wat we toestaan, maar vooruit, het mag wel.
Nu moet je weten, de universiteit is zo makkelijk nog niet. Want dan moet je een stageplan schrijven die goedgekeurd moet worden door diezelfde stagedocent. En dan moet het nog goedgekeurd worden door de examencommissie.

Inmiddels was het al januari en dat terwijl de stage in januari plaats zou vinden. Ik stond doodsangsten uit, want wat als het niet werd goedgekeurd door de examencommissie? Het was immers op het randje. Maar je raadt het al: het is goedgekeurd!!!!!!!!!!

Sinds donderdag loop ik stage, maar wat doe ik dan zoal? Nou, lief lezertje, vanaf 8 maart komt er een tentoonstelling over Jan Siebelink in het Letterkundig Museum. Daarbij wordt een wandelapp gemaakt, die zich richt op het centrum van Den Haag (een aantal van Siebelinks romans spelen zich daar af) en een audiotour. Ik ga daarmee helpen.

Wat ik daarvoor moet doen? Nou, ik moet bijvoorbeeld morgen naar Ede om Jan Siebelink te ontmoeten. Ik houd nu al van mijn stage.

Oftewel: mijn dag kan niet meer stuk. Zelfs de sneeuw en kou kunnen het niet meer verpesten.

(En oh ja, dan nog wat minder goed nieuws misschien: in januari loop ik fulltime stage en daarna drie dagen + 2 dagen college en ik moet ook nog een scriptie schrijven.  Daarnaast schijn ik ook nog vrienden, familie en een vriendje te hebben die met me af willen spreken. Druk druk druk, dus vanaf nu ga ik om de dag bloggen. Wellicht dat ik in maart, dan is mijn stage afgelopen, wel weer naar vijf dagen ga, maar dat zie ik dan wel weer. En nee, ik zal niet stoppen met bloggen, wees maar niet bang!)

oktober 13th, 2012

Ik ben heel volwassen

Een vriendin (Manon) en ik wilden weer eens cultureel doen, dus gingen we naar het Letterkundig Museum. We kwamen bij de balie aan, vroegen om een kaartje en kregen een… slurper.
‘Een slurper?’
‘Ja, voor het Kinderboekenmuseum.’
Ik was even in de war. Kijk, ik weet dat ik er eerder als 16 dan als 21 jaar uit zie, maar hoe jong dacht mevrouw de balie wel niet dat we waren? We lachten zo van hahadaargaanweechtnietnaartoe en stapten toen het Letterkundig Museum binnen.

We bekeken heeeeeel veel schilderijen van schrijvers en zagen toen een trap.
‘Ja, die vrouw zei dat we naar beneden moesten gaan voor uitleg over die slurper.’
‘Ja ja, dat zei ze.’

‘Gaan dan?’
‘Alleen even kijken dan.’

We keken.
‘Volgens mij is dit een spelletje.’ zei Manon.
‘Ik denk het ook.’ antwoordde ik.
Ze aarzelde even, voordat ze verder durfde te spreken.
‘Proberen?’
‘Alleen even proberen dan.’

We maakten een toverdrank. Luisterden naar een verhaal over meester Jaap. Verzonnen ons eigen verhaal. Gingen naar het datecafé (zie foto hierboven) om te testen wat voor persoon we in de liefde waren (allebei romantisch) en waar we werden gekoppeld aan een personage (Jonas uit de hoe overleef ik-serie, die homo is, dus ik vond het niet zo’n goede koppelpoging). Soms kwamen we een paar kinderen tegen, maar dan deden we net alsof we onze eigen kinderen net kwijt waren geraakt (‘Diederiiiiik, waar ben je nou? Kom eens naar mama!’), want we waren daar natuurlijk niet voor onszelf.

Daarna gingen we nog even terug naar het Letterkundig museum om te doen alsof we wel echt heus serieus volwassen waren, maar: stiekem vonden we het Kinderboekenmuseum leuker.

(en daar is heel erg stiekem helemaal niets mis mee)