Categorie: Bloggen

Het magische tijdstip van 23:45 uur

Op een dag besloot Laura weer te beginnen met bloggen. Na een paar maanden bedenktijd en proefblogjes schrijven die echter nooit op het wereldwijde web zouden verschijnen, kwam www.lauradenkt.nl (ja, inderdaad, dat is de site waar je nu op zit, wat een toeval!) online. Denk je misschien dat het grootste probleem van een beginnende ex-blogger (ik heb van mijn 12e tot mijn 16e ook een blog gehad) is: waar ga ik het over hebben? Of misschien wel: hoe vaak blog ik? Maar nee, mijn grootste dilemma was: hoe laat zal ik mijn blogjes online laten komen? Want het belangrijkste van de drie R’s is toch wel regelmaat.

Je hebt mensen die om 7:00 uur hun blogjes plaatsen of desnoods 18:00 uur. Maar waarom normaal doen als je ook raar kunt doen? Dus besloot ik om mijn blogjes standaard te laten verschijnen om 23:45 uur, een kwartier voordat er officieel weer een nieuwe dag begint.

Afgelopen borrel bij mijn studententoneelvereniging (KOM IN MEI NAAR DE VOORSTELLING) vroeg er iemand: ‘Laura, hoe kan jij nou blogs online plaatsen als jij hier bent?’
Het antwoord?
‘Magie.’
(de tovenaar die WordPress heet, geeft mij de mogelijkheid om blogjes in te plannen)

Ik zit dus niet elke avond met dichtvallende ogen te wachten tot het 23:45 uur is en ik eindelijk die verdomde blog online kan zetten.

Wat is er nou zo leuk aan dit tijdstip?
– Het is een reminder voor mensen op Twitter dat ze eens naar bed moeten gaan (die verzin ik niet zelf, dat is daadwerkelijk gezegd).
– Mensen die altijd laat naar bed gaan, hebben nog wat te doen op de late avond.
– Anderen lezen mijn blogs bij het ontbijt (wat ik echt een geweldig compliment vind trouwens :D).
– Als ik wakker word, kijk ik altijd uit naar de reacties die ik nog moet lezen.

Het is dus zowel voor de laatopblijvers als de vroegopstaanders een ideaal tijdstip! Oftewel: wederom een voorbeeld van wat voor genie ik ben.

(helaas gaat het ook wel eens mis en word ik wakker met allemaal OHMIJNGODERISGEENNIEUWEBLOGONLINELAURA-tweets, maar daar hebben we het maar niet over)

Je kan over alles schrijven

Ik weet eigenlijk niet eens hoe ik erop kom. Misschien omdat ik aan het afwassen ben. Of ergens een foto van heb gemaakt. Ik bedoel, welke debiel schrijft nou serieus een blogje over duizenddingendoekjes? Nou ja, ik dus. En jullie, stelletje gekkerds, lezen het nog ook. Wat zeg ik: sommigen vinden het zelfs leuk!

Of is het toch niet zo raar? Als je jezelf serieus wil nemen als blogger/schrijver, dan zou je overal over moeten kunnen schrijven. Half lege (‘Nee Laura, half volle.’) flesjes water, het schroefje bij je meubel van je Ikea dat nergens bij past of natuurlijk de zin van het leven.

Geen inspiratie? Kijk eens om je heen! Want waarom zou je over over moeten kunnen schrijven? Omdat overal een verhaal in zit. Stofzuigen an sich is niet interessant, maar het gaat erom wat jij ervan maakt(‘Als ik gestofzuigd heb, dan kan ik de week daarna niet meer lopen van de rugpijn.’ ‘Mijn stofzuiger is niet alleen dol op stof, maar ook op mijn sieraden die her en der verspreid liggen in mijn kamer en nee, dat is niet mijn schuld.’).

Daarnaast bezit je vast een scala aan anekdotes, al dan niet van jezelf. Er zijn boeken, films, televisieprogramma’s, beroemde mensen, niet zo beroemde mensen, (huis-)dieren, studies, baantjes waar je over kunt schrijven.

JE KAN OVER ALLES SCHRIJVEN.

Geeft dat niet een enorme vrijheid? Dus hup, niet meer zeuren dat je geen inspiratie hebt. Gewoon even goed om je heen kijken.

Zotte en zalige zoektermen (5)

liefdesbrief wat kun je daar in zetten

Aller, aller, aller, aller, aller, aller, allerliefste schatjepatatjepetoetje van me,

Jij bent de sloop van mijn kussen, de legger van mijn boek, de chocolade van mijn pasta. Jij bent mijn alles, zonder jou ben ik niks, dus oh wee als je het gore lef hebt om mij te verlaten! Wanneer je niet thuis bent, achtervolg ik je, omdat ik je niet vertrouw en elke dag check ik je mailbox en je sms’jes. Ik weet dat ik al boos word als je de cassiere in de supermarkt aankijkt en je haar hand ‘per ongeluk’ (volgens jou dan) aanraakt wanneer je het geld geeft, maar dat is alleen omdat ik zo ongelooflijk veel van je houd, zoveel dat ik soms bijna stik van liefde.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Je beertje

ik begrijp er niks van

Ik ook niet.

sollicitatiebrief oma/opa

Naar mijn weten hoef je niet te solliciteren voor de functie van oma of opa.

zielig verhaal over laura

Er was een dag, toen Laura nog niet op kamers woonde, waarop Laura haar bestek en dingen voor het eerst moest afwassen. Het warme sop voelde prettig aan haar handen. Het was heet, maar niet té heet. Ze pakte een bord en de afwasborstel gleed er soepeltjes overheen.

En toen gebeurde het.

Ze graaide in de halfgevulde gootsteen om het volgende af te wassen, toen, plotseling: au! Een stekende pijn! Wat was dit in godsnaam? Laura trok haar hand snel uit het water, waardoor het bloed gutste over het aanrecht. Ze voelde haar benen slap worden en voor ze het wist, lag ze op de grond. Waar ze pas vele dagen later werd gevonden…

(Het verhaal van hoe ik afwaste en een aardappelmesje beet pakte bij de verkeerde kant en er zo een sneetje in mijn vinger ontstond en ja, dit was nog voor het paprika-incident)

met wie whats appen mannen midden in de nacht?

Met hun moeder.

wanneer witte legging fout?

Altijd.

Wanneer ben je volslank en wanneer dik

Als mensen vragen naar je figuur: altijd volslank. Over de waarheid zullen we maar niet spreken.

gefeliciteerd met je 21ste verjaardag

Ja, daar ben je dus ruim twee maanden te laat mee. Bedankt hoor.

liedjes die laura mooi vindt

Ach wat lief dat je geïnteresseerd bent in mijn muzieksmaak.

hoe kom je bij 16 and pregnant

Ik geloof dat de eisen daarvoor al in de naam van het programma zitten, maar ik zou het natuurlijk zomaar mis kunnen hebben.

billenkoek na gym

Wow, op wat voor school zit jij?

hoe denkt een hippie

Een hippie kan niet denken, daarvoor heeft hij teveel geblowd.

wat als onbekend meisje goedendag zegt

Op je voorhoofd tikken zo van ‘Jij bent gek.’ en daarna keihard wegrennen.

Anderhalf jaar lang dagelijks het gezever van een gek meisje

Jongens, waar zijn die slingers, die ballonnen en die taart? Mijn blog bestaat vandaag anderhalf jaar! Ja ja, al anderhalf jaar is mijn gezever (mooi woord is dat) dagelijks te lezen op de Grote, Boze Wereld van het Internet (oké goed, voor de mensen die dit om 23:45 lezen: pas over een kwartiertje for real)

Een korte samenvatting:
– Eén van de eerste dagen heb ik een blogje over Nico Dijkshoorn geschreven, die hij tweette en tadaaaa, ik kreeg op één dag meer dan 2500 bezoekers. Nee, die zijn niet allemaal blijven hangen. En ja, dit verhaal heb ik al tachtigduizend keer verteld, nou en.
– Ik heb veel gekke dingen gedaan. Onder andere bloemen uitgedeeld in Amsterdam, mensen uitgezwaaid op het station van Leiden, warme chocolademelk uitgedeeld op station Delft en complimenten uitgedeeld in Utrecht. En dat soort dingen gaan hopelijk nog vaker gebeuren. Wie is er in voor nog een gekke/leuke/lieve actie? Mail me! (laura@lauradenkt.nl)
– Ik heb mensen geïnterviewd. Eerst ‘Laura beroept zich’ over verschillende beroepen en daarna ‘Wie schrijft die blijft’ over mensen die voor hun beroep schrijven en dat op uiteenlopende manieren. En geloof het of niet: het waren stuk voor stuk leuke en aardige mensen en dus ook fijne gesprekken!
– Ik heb een stuk of vijftien (geloof ik_) bloggers ontmoet en nou ja, het is werkelijk waar, je zou het bijna niet geloven, maar ook die waren allemaal leuk en aardig.
– Ik heb veel nagedacht.
– Er is een column over mij geschreven door Marjan van den Berg voor de Margriet (ja, die krijgen jullie ook tot in de eeuwigheid te horen, want jeetje, hoe tof is dat?) En ik ben met mijn haar in de krant gekomen, ook indrukwekkend natuurlijk.
– Ik heb heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel leuke reacties gehad en dat is logisch, want ik heb de allerleukste en grappigste bezoekers van de hele wereld (wij zijn ntb, wil jullie nooit meer kwijt, hvvj, Sg@tjUhhS fAnN MuhH).

Zo en nu mogen jullie mij allemaal feliciteren en cadeautjes geven.

Reageren op reacties

Stel, je begint een blog. Eerst zul je misschien wel helemaal geen reacties krijgen, maar na een tijdje stromen ze steeds vaker binnen. Reacties van je vrienden, je oma (als je een hippe oma hebt) en later ook van andere bloggers. En dan is de vraag: wat doe je daar dan mee?

Er zijn bloggers die op elke reactie reageren. Er zijn bloggers die op geen enkele reactie reageren. Ik zal eerst vertellen wat ik daarvan vind (en voel je niet persoonlijk aangevallen, je moet vooral doen wat je zelf wil).

Bloggers die op elke reactie reageren: ik vind het heel aardig dat mensen dat doen, maar op een gegeven moment houdt dat wel op. Ten eerste, omdat het teveel wordt. Niet arrogant bedoeld, maar als ik op elke reactie van jullie moet reageren, dan ben ik wel even bezig. En ten tweede hóef je ook niet op alles te reageren. Als iemand zegt ‘Daar ben ik het mee eens.’, dan heeft het toch geen zin voor mij om iets als ‘Oh mooi!’ te zeggen? Het voegt niets toe en die persoon heeft er ook niet zoveel aan.

Bloggers die op geen enkele reactie reageren: eigenlijk vind ik dit niet zo goed. Ik heb wel eens dat ik op een blog een vraag stel of een opmerking plaats waar ik graag antwoord op zou willen hebben en dat gewoon niet krijg (in het geval dat ik onthouden heb dat ik iets vroeg op een andere blog, want dat gebeurt ook niet altijd, maar ja, ik ben dan ook al 21). Het is eigenlijk, als je het heel zakelijk wil zien, een stukje klantvriendelijkheid. Het laat ook zien dat jij luistert naar je lezer en die waardeert. Goed, retorische vragen en soms niet-serieuze vragen hoef je niet te beantwoorden, maar voor de rest is het toch wel zo fijn.

En wat doe ik zelf? Ik reageer niet op alles, want dat is niet te doen. Maar vragen beantwoord ik wel (en mocht ik dat ooit niet gedaan hebben, dan mag je me slaan) en op andere reacties die ik boeiend of iets dergelijks vind, reageer ik ook.

Waarom ik dit blogje schrijf? Eerlijk gezegd uit ergernis. Er zijn blogs waar gewoon niet gereageerd wordt op reacties en dat vind ik vervelend! Dus lieve bloggers: reageer!

(Oh en voor mensen die zeggen: ja, maar ik doe het niet voor de bezoekers. Dan kun je net zo goed de mogelijkheid tot reageren sluiten!)

Zotte en zalige zoektermen (4)

volgend jaar ben ik een brugwup

Sterkte. Heel veel sterkte.

Ik ben niet de persoon die je denkt dat ik ben

Eh ja, maar ik heb geen idee wie je bent, dus ik denk eigenlijk helemaal niet zoveel over jou.

kijk hier niet naar, ander word je verliefd

Oei, dat moeten we niet hebben. Ik zal niet kijken.

rozen blaadjes vallen af wat is dit

De natuur.

in engeland dragen ze veel leggings

Ok.

ik wil dat iemand mij niet ziet op whats app
Ja, ik wil ook zoveel niet, maar ja. That’s life.

je word oma

OH MIJN GOD, IK WORD OMA. Wacht… Ik heb geen kinderen. (Oh en ‘je WORD oma’, serieus?)

Laura zwanger

Eh, dan weet jij meer dan ik. Wel raar, ik word dan oma en moeder tegelijkertijd. Beetje teveel 16 and pregnant voor mij (daarin kwam dat namelijk een keer voor of nou ja, zelfs twee keer. Eigenlijk is het heel normaal in Amerika en juist heel gek als je níet tegelijkertijd zwanger bent met je moeder).

hoeveel cm groter ben je met hakken hoogte 13 cm

Ik hoop heel erg dat dit een grapje is.

mijn vriend en ik hebben dezelfde telefoon en hij is online op whatsapp maar zegt van niet

Oei, dat wordt ruzie wanneer hij thuis komt.

wat is er aan de hand als je steeds aan 1 jongen denkt

Dat betekent dat je ziek bent en die ziekte heet ‘verliefdheid’. Sterkte, meid.

waar koop je een snoepring

Bij de juwelier.

kan ik merken dat iemand aan mij denkt

Als je jeuk hebt aan de kleine teen van je linkervoet, dan denkt er iemand aan je.

laura, stiekem hoop ik nu dat ik bij zotte en zalige zoektermen kom mag dat?

Hahaha ja natuurlijk! Dit is echt de geweldigste zoekterm ooit! Degene die dit gedaan heeft: onthul u astublieft :D

Regelmaat, regelmaat en natuurlijk… regelmaat

Er zijn mensen die dagelijks bloggen (rare mensen zijn dat, ken jij ze?), sommigen bloggen drie keer in de week en anderen de ene maand dagelijks om de volgende maand niks te plaatsen.

Even voor de duidelijkheid: je moet het vooral allemaal zelf weten. Ik wil niemand bekritiseren die dit laatste doet, ik geef enkel een paar redenen om wel regelmatig te bloggen. Als je er zelf geen problemen mee hebt, dan is dat natuurlijk oké!

Maar misschien ben jij wel zo’n iemand die de ene keer heel veel plaatst en dan weer niet en denkt: dat wil ik anders hebben. Want eerlijk is eerlijk: ik lees liever een blog die steeds één keer in de week geupdate wordt dan een blog waarvan ik niet weet wanneer er nu weer een blogje online komt (dan moet ik ook vaak de neiging onderdrukken om te mailen met de vraag wanneer er weer iets online komt, omdat ik het zo’n leuke blog vind!).

Regelmaat is niet alleen fijn voor je bezoekers (het is bovendien ook een middel om bezoekers te trekken en te houden: ze weten wat ze kunnen verwachten en hoewel verandering goed is, blijven gewoontes erg fijn), maar ook voor jou. Natuurlijk hoef je niet dagelijks te bloggen (dat doen alleen gekkerds zoals ik), maar stel dat je het houdt op drie keer in de week. In het begin is dat misschien nog lastig: waar moet je in hemelsnaam over bloggen? Maar na een tijdje merk je dat het makkelijker wordt, het wordt een ritme en bovendien kom je erachter dat overal inspiratie in zit.

Wat hier ook een voordeel van is, is dat de kans minder groot is dat je (tijdelijk) stopt met bloggen, omdat je eerst heel veel geblogd hebt en nu niet meer weet waar je in godsnaam over moet vertellen.

Nu zijn er misschien mensen die zeggen: maar ik blog alleen als ik inspiratie heb. Ik denk dat inspiratie geen goddelijke ingeving is waar je op moet wachten, je kunt ook actief naar inspiratie zoeken. Bijvoorbeeld door andere blogs te lezen of gewoon door om je heen te kijken.

En lukt het een keertje niet? Als je een keer heel veel inspiratie hebt en vijf blogjes achter elkaar schrijft, dan hoef je die vijf blogjes niet meteen op je blog te zetten wat je eerst misschien wel deed, maar dan bewaar je die als voorraad voor als het echt echt echt niet meer lukt.

Blog jij regelmatig?

Zotte en zalige zoektermen (3)

laura ik zie ik zie wat je niet kan zien

Hallo, jij kent het spelletje duidelijk niet goed. Je moet nog zeggen welke kleur het is.

dragen jongens treggings

Ik mag hopen van niet. Hetzelfde geldt voor meisjes trouwens.

wanneer moet je goedemiddag zeggen

Als je ’s middags iemand tegen komt die je kent. Pas op: niet zeggen als het ochtend of avond is!

hebben ze bij de hunkemoller pashokjes

Nee helaas. Je zult de lingerie gewoon midden in de zaak moeten aanpassen.

HELP shirtje staat me niet

Meid, het is een ramp.

hoe heet dat liedje uit twilight als ze in de bomen klimmen

Ik zou me heel erg zorgen maken als ik dat zou weten.

Mannen doen niks in het huishouden

Alleen als je ze niet goed opvoedt.

jij bent mijn alles

Ik weet niet wie je bent, maar dit vind ik een beetje creepy. Want jij bent dus niet mijn alles.

mijn haar staat

Mijn haar ligt.

legging als broek

Nee, nee, NEEEEEEEEE.

moet ik hem whatsappen of niet?

Denk jij dat ik dat zo al kan zeggen? Wie is ‘hij’? Waar kennen jullie elkaar van en hoe lang al? Whatsappt hij jou wel eens uit zichzelf? ZOVEEL VRAGEN.

waar moet je je handen houden bij drie kussen

In de lucht alsof iemand net tegen je heeft gezegd: ‘Je geld of je leven!’

ik vind achtbanen wel leuk, maar niet meer eng

Oké. Bedankt voor deze nuttige informatie.

lauradenkt de enige echt

Dat je dat maar even onthoudt.

En toen werd de 500 bereikt

Na bijna anderhalf jaar (24 september for real!) heb ik al aardig wat blogjes geschreven. Om precies te zijn 500, dit blogje meegerekend. Soms lees ik eerdere blogjes terug (dat geeft me net zo’n gevoel als wanneer ik fotoboeken van vroeger bekijk). En kijk, ik wil absoluut niet arrogant overkomen (serieus niet), maar ik zou niet bloggen als ik zo slecht zou schrijven dat ik ervan moest huilen. Dus dan lees ik zo’n blogje terug en dan denk ik: goh, dat is best wel leuk geschreven.

Er zijn mensen die mij al vanaf het begin volgen, maar de meesten zijn zo met de tijd gekomen. En omdat die oude blogjes nog steeds leuk zijn (niet allemaal overigens), ga ik ze eens recyclen! Ik durf niet te zeggen wat mijn beste blogjes zijn (the best is yet to come, je weet toch), maar deze vind ik in ieder geval geslaagd (ze zijn op volgorde van oud naar nieuw):

1. De baard van Nico.
Ja, ik heb het er al tachtigduizend keer over gehad, maar het blijft gaaf. Eén van mijn eerste blogjes ging over Nico Dijkshoorn. Dat twitterde ik naar hem en hij retweette het, waardoor er op één dag meer dan 2500 bezoekers op mijn blog kwamen.

2. Ik wil een volkstuintje.
Ach ja, wat een romantische ziel ben (heb) ik toch.

3. Fictief interview: Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden a.ka. Heer Voldemort
Het allereerste fictieve interview. Ja, ik heb een exclusief interview met Voldemort gehad. Lees zelf maar hoe dat ging.

4. Het sms-mysterie: arme Frans.
Helaas is het mysterie tot op de dag van vandaag nog niet opgelost.

5. Zoenen op verjaardagen: was ik maar een man.
Volgens mij één van de meest gelezen blogjes. Helaas zijn de drie zoenen op verjaardagen nog steeds de wereld niet uit geholpen.

6. Flirten: een taal die ik niet machtig ben.

Inmiddels wel weer vrijgezel en nog steeds hetzelfde probleem!

7. Drie veelvoorkomende gedachten bij een meisje.
Alle meisjes vermoorden me waarschijnlijk, omdat ik verteld heb wat ze denken. Nu is het nog wachten op de drie veel voorkomende gedachten van jongens! (en nee, die ga ik niet schrijven, want dat weet ik niet, hoewel ik het misschien wel kan raden…)

8. De brugwup.
We zijn het allemaal geweest. Maar we hebben het ook allemaal overleefd. Gelukkig maar.

9. Laura beroept zich: Wijnand de machinist.
Het allereerste (niet fictieve) interview op mijn blog!

10. Het buikje.
Een veelvoorkomend fenomeen. Helaas.

11. In de maneschijn.
Belachelijk wat voor liedjes we onze kinderen laten zingen.

12. Maar één kusje?!
Het leven van een verliefd tienermeisje is zwaar.

13. Ik en Joseph.
De liefdesgeschiedenis van Joseph Gordon-Levitt en mij.

14. M, S, N.
Ik ben heel blij dat ik al jaren niet meer op MSN zit.

15. Het zijn de kaboutertjes.
We hebben er nog steeds last van.

16. Stapel op Sander!!!
Ik heb een alterego, Ria Romer genaamd. Ze gaat heel beroemd worden, dat kan ik je nu al vertellen.

17. De Nederlander op vakantie.
In dit soort gevallen weiger ik mezelf een Nederlander te noemen.

18. Duckface? BANG!
Als je een belachelijke foto van mij wil zien, moet je hierop klikken.

19. Ik ben niet emo, ik ben mezelf.
Hier nog een debiele foto. Die overigens niet emo is. Ik ben juist heel erg mezelf op die foto.

20. Wie schrijft die blijft: columniste Marjan van den Berg.
Wat gaaf is: Marjan van den Berg interviewen. Wat nog gaver is: Marjan van den Berg die een column over je schrijft in de Margriet. Eén van de hoogtepunten!

21. Niet schrikken van mijn superdupergrote make-upstash!
Mijn allereerste blogje over beauty. Sindsdien is dit een beautyblog, zoals jullie allemaal ongetwijfeld weten.

22. Goedemiddag, u spreekt met Linda van Veen.
Het eerste geluidsfragment op mijn blog. Voor de mensen die nieuwsgierig zijn naar mijn stem.

23. Gedicht: de liefde van mijn leven.
Weer een tragisch liefdesvoorval. Ik schreef er een prachtig gedicht over.

24. Hij is er eindelijk: de FAQ van Laura.
Wil je iets vragen? Eerst dit lezen.

25. Dit is zeer ernstig: één van de meest voorkomende problemen op het station.
Argh, argh en nog eens argh.

En nu? Op naar de 1000 natuurlijk!

Bezoekers van Lauradenkt.nl naar zaal 5 alstublieft

Inmiddels blog ik bijna anderhalf jaar. Het is nooit voorgekomen dat er niemand op een blogje heeft gereageerd, mede doordat het Nico Dijkshoorn-gebeuren al snel kwam. Met de maanden stegen ook de bezoekersaantallen.

Ik hoor jullie al denken: ‘Oeeeeh, zou ze vertellen hoeveel bezoekers ze per dag heeft?’
Helaas. Ik hoop dat jullie nog wel doorlezen nu. Ik kan wel verklappen dat het er sowieso meer dan 100 unieke bezoekers zijn per dag en sowieso minder dan 1000 per dag (dat dacht iemand namelijk, maar dat haal ik echt niet haha).

Soms denk ik wel eens na (heel soms maar). Dan kijk ik naar de bezoekersaantallen en dan denk ik: hoe is het mogelijk? Wie zijn al die mensen? Natuurlijk, van een groot deel weet ik het. Familie, vrienden, (vage) kennissen, bloggers. Maar hoe zit het met de rest? Wie zijn die onbekenden die toch mijn blog volgen, hoe zijn ze op mijn blog gekomen en waarom lezen ze het? Natuurlijk zijn er ook veel mensen die via Google of dergelijke komen, maar ik weet zeker dat er ook een aantal lurkers (zo heten mensen die wel op je blog kijken, maar nooit reageren, maar dat is niet erg, jullie zijn sowieso lief dat jullie op mijn blog kijken!) tussen zitten. Wie zijn die mensen? Hoe oud zijn ze? Wat zijn hun dromen?

Stel je voor dat je al die mensen die jouw blog bezoeken in een zaal zou zetten en voor je zou zien. Hoe raar is dat? Natuurlijk is het een heel gaaf gevoel dat zoveel mensen je blog lezen, maar aan de andere kant: het maakt je ook kwetsbaar. Nu blog ik niet zo heel persoonlijk, maar wat als je dat wel doet? Wie leest er allemaal over jouw problemen, liefdes en kinderen?

En als ik dan zo nadenk, denk ik op een gegeven moment ook: stop maar even met denken, Laura. Anders word ik misschien nog gekker dan ik al ben haha.

(en natuurlijk iedereen heel erg bedankt die ooit mijn blog heeft bezocht, heeeeeel lief :D Love you, smak, smak, ntb, wil jullie nooit meer kwijt, wij zijn forevah)