Tag: bloggen

Antwoorden: Laura en bloggen, part two

En we gaan verder met deel twee!

13. Ben je soms onzeker over een blogpost?
Ja, soms vraag ik me wel af hoe erop gereageerd wordt en of ik niet te overdreven/stom/moeilijk/raar heb gedaan, maar dat valt achteraf gelukkig altijd wel mee.

14. Waarom ben je begonnen met bloggen?
Met deze blog ben ik begonnen, omdat ik meer en regelmatiger wilde schrijven. Normaal schreef ik namelijk alleen als ik tijd had, dus bijna nooit :P

15. Waar haal jij je inspiratie voor jouw steeds leuke blogjes? ;-)
Dankjewel :D Ik denk dat inspiratie op te wekken is en dat je er niet op moet wachten. Dus dat doe je vooral door goed om je heen te kijken en al je ideeën op te schrijven. Daarnaast heb ik gewoon een teveel aan fantasie en dan is een blog een goede manier om daar vanaf te komen :P

16. Hoe ben je op de naam Laura Denkt gekomen? ;)
Ik wilde mijn naam erin hebben en een werkwoord. Eerst wilde ik Laura Schrijft doen, maar die was al bezet. Dus toen werd het Laura Denkt. Overigens vat ik ‘denken’ heel ruim op, dus niet alleen ‘diepzinnige’ blogjes hebben met denken te maken, maar bijvoorbeeld ook columns. Dus vandaar :) En eigenlijk ben ik er stiekem wel blij mee dat Laura Schrijft bezet was, want Laura Denkt bekt wel lekker eigenlijk.

17. Hoe kwam je erop om te gaan bloggen?
Bij deze blog staat het al bij een andere vraag, maar bij mijn eerste blog ging het zo: de zus van Manon had een blog bij web-log.nl en wij besloten er allebei ook eentje te nemen, terwijl we geen idee hadden wat het was :P Eerst plaatste ik alleen foto’s van acteurs die ik knap vond (ik was dertien he) en later werd het meer persoonlijk.

18. Hoe reageerden je ouders erop toen je voor het eerst vertelde dat je ging bloggen?
Ze vonden het leuk, zeker met het Nico Dijkshoorngedoe :)

19. Hoelang zou je willen doorgaan met bloggen (zie je jezelf nog bloggen als je bijvoorbeeld tegen de 40 bent)?/Ben je van plan ooit te gaan stoppen met bloggen? (Als je ja zegt ga ik huilen.)
Dat weet ik niet, ligt eraan hoe mijn toekomst zal gaan. Ik ben in ieder geval nog lang niet van plan om te stoppen, dus niet huilen!

20. Je hebt een serie over beroepen gemaakt. Welke van de beroepen waarover je hebt geschreven spreekt je zelf het meest aan?
Dit vind ik echt een goede vraag :) Wel lastig, want ik heb juist beroepen gekozen die ik zelf niet wil doen en waar ik niet zoveel van af weet. Maar als ik moest kiezen, dan copywriter, omdat je dan nog wel met schrijven bezig bent.

21. Wat moet een blog hebben zodat jij hem volgt?
Een leuke schrijfstijl, iets origineels, (een beetje) persoonlijk.

22. Zijn er onderwerpen waarover je nooit zal schrijven?
Zeg nooit nooit! Maar ik zal niet meer zo snel over hele persoonlijke dingen schrijven (problemen, ruzies of zoiets).

23. Wat is jouw favoriete stijl: column, recensie, …?
Ik vind columns het leukst om te lezen en te schrijven!

24. Wat vind je van mijn blog? ;-) (dit zei Madrina)
Haha leuk, anders zou ik hem niet volgen!

Zijn er onderwerpen waarover jullie nooit zullen bloggen?

(Denk je trouwens: nou, ik wil nog zoveel meer over Laura en bloggen weten! Kijk dan even naar het interview dat Harold met mij had)

Antwoorden: Laura en bloggen, part one

Oh mijn god, wat veel vragen hebben jullie gesteld!! De meeste vragen gaan over bloggen, maar omdat het er zoveel zijn zal ik het in meerdere delen doen.

1. Wat heeft je doen besluiten om elke dag te bloggen?
Ja, dat was wel raar eigenlijk. Het was niet mijn bedoeling, ik wilde eigenlijk drie keer in de week bloggen. Maar toen kwam dat gedoe met Nico Dijkshoorn en vond ik de reacties zo leuk dat ik dagelijks ging bloggen!

2. Wat vinden je familie en vrienden van je blog?
Leuk! Geen vervelende reacties op gekregen, ze vinden het allemaal leuk en soms komen ze met nieuwe ideeën voor mijn blog :)

3. Ooit gedacht dat je zou gaan bloggen? / Hoe heette je vorige blog, staat die nog online en waarover ging hij?
Ik had hiervoor ook een blog, van mijn 12e tot mijn 16e ongeveer, maar dat was meer persoonlijk. En die was van web-log.nl, ik weet niet of jullie daar wat vanaf weten, maar die hadden een hele verhuizing en nu staat hij niet meer online :( Maar die ging vooral over mezelf en school. Ik ben er zelfs mee in een boekje voor brugwuppen gekomen met mijn link en er stond zoiets van: ‘Laura is een brugger. Op *url* plaatst ze al haar avonturen!’ Heel grappig, want het was helemaal niet bedoeld voor andere brugwuppen ofzo, meer voor mezelf :P
Maar ik kreeg minder zin om te bloggen en mijn vrienden (die na mij ook een blog begonnen) blogden ook niet meer. Daarna dacht ik: ik neem nooit meer een blog. En vorig jaar ergens zei ik dat ook tegen het vriendje, omdat ik niet meer zo persoonlijk wilde bloggen (iedereen kan dat lezen, is niet handig, maar daar denk je niet over na als je twaalf bent). En toen zei hij: ‘Waarom niet?’ Waarop ik dacht: ‘Ja, waarom eigenlijk ook niet? Het hoeft toch niet altijd zo persoonlijk?’
Dus zo kwam deze blog en dat is ook de reden dat ik niet zo heel erg persoonlijk ben :)

4. Eigenlijk vraag ik mij af of je erover na had gedacht dat je met een post als dit héél véél positief commentaar zou krijgen. Complimentjes dus. Had je daarover nagedacht? (Sorry, ik ben nogal van de complottheorieën.)
Haha nee, daar heb ik niet over nagedacht en dat was ook niet mijn bedoeling :P Ik heb al eerder een poging gedaan om erachter te komen wat jullie nou graag lezen, maar dat mislukte, dus ik dacht: ik probeer het nog een keer. En ik heb niet alleen ruimte gegeven om goede dingen te zeggen, ook slechte!

5. Weet je nog op welke datum je bent begonnen met bloggen?
Op deze blog, ja. Namelijk 24 maart 2011. Op mijn vorige blog weet ik het niet, behalve dat het een paar dagen voor mijn dertiende verjaardag was, dus ergens in juli 2004.

6. Hoeveel blogs volg je?
Dat weet ik niet, niet alle blogs die ik lees, heb ik op Bloglovin. Maar op Bloglovin volg ik er 56. Overigens zijn er een aantal niet actief, dus die moet ik maar eens gaan verwijderen.

7. Reageer je op elke blog die je leest?
Nee. Ik lees ook een aantal beautyblogs, maar daar reageer ik eigenlijk bijna nooit op, omdat ik niet weet wat ik dan moet zeggen.

8. Wist je dat heel veel mensen hun mede-bloggers leren kennen dankzij jou?
Nee, maar dat is wel leuk :)

9. Reageer je wel eens op een blog met dat je het niet leuk vond?
Nee, dat vind ik niet zo aardig en als ik iets niet leuk vind, dan lees ik het gewoon niet.

10. Durf je kritiek te uiten?
In het algemeen, op blogs? In het algemeen niet zo snel, op blogs zeg ik het wel als ik het er niet mee eens ben (maar of dat kritiek is). Oh en ik lees wel eens verhalen of werkstukken voor school van mensen en dan durf ik het wel ja.

11. Zie je wel eens blogs langskomen die volledig over jou gaan en/of aan jou gericht zijn?
Laatst heeft Marijke iets over mijn brievenproject gezegd, maar dat gaat vooral over Bloglovin dus niet helemaal over mij.

12. Ben ik je lievelingslezer? (hihi, die hoef je ook niet te beantwoorden :p )
Vanzelfsprekend! (maar dat zeg ik tegen elke lezer)

Hoelang bloggen jullie eigenlijk al?

Blok of bloch

Een blog. Ik heb er één en de kans is groot dat jij, lieve lezer, er ook één hebt (misschien wel twee!). Maar de hamvraag is: hoe spreek jij het woord ‘blog’ eigenlijk uit?

Zelf spreek ik het uit als ‘bloch’, met een zachte G dus (nee, niet een echte zachte G, want ik ben geen Brabander, maar je begrijpt me vast wel). Vroeger, in die goede oude tijd, toen ik mijn vorige blog nog had (van mijn twaalfde tot mijn zestiende ongeveer) sprak ik zelfs van ‘loggen’ (ook met een zachte G). Nu moet ik er een beetje om lachen, wat een bizar woord is dat!

Maar goed, er zijn ook mensen die het op zijn Engels uitspreken als ‘blok’ dus (maar dan niet het Nederlandse woord ‘blok’, maar gewoon op zijn Engels, maar zo goed ben ik niet fonetisch, dus vandaar dat ik het maar zo doe).

Ik vind ‘bloch’ gewoon lief, lekker zacht. Ik weet het niet. (Heb ik nou echt gezegd dat een woord gewoon lief, lekker zacht is?)

Maar goed, dan nu de hamvraag aan jullie: hoe spreek jij ‘blog’ uit, als ‘blok’ of ‘bloch’? (het woord met de meeste stemmen krijgt een magnetron)

Bloggen en de omgeving


Ik ben niet de enige die hierover blogt, maar toch wil ik het even aan de orde brengen. In het begin toen ik deze blog begon, had ik mijn ouders erover verteld, mijn vriend/het vriendje en een paar vrienden. Meer mensen niet, want ik wist niet zeker wat ze ervan zouden vinden. Toen kwam opeens het Nico Dijkshoorn-gedoe en dat vond ik zo leuk dat ik het aan iedereen vertelde. Sindsdien zijn er maar weinig mensen die het niet weten (ik zet mijn updates ook op Facebook en Hyves) en is mijn blog geen geheim (wat het sowieso al niet was).

Maar dat is niet bij iedere blogger zo. Sommige mensen vertellen het liever niet aan iedereen, omdat ze een persoonlijke blog hebben. En anderen schamen zich er misschien voor. Maar voor de andere bloggers: waarom vertel je het eigenlijk niet aan je vrienden? Waarschijnlijk vinden ze het heel leuk (mijn vrienden in ieder geval wel) en reageren ze er enthousiast op. En door die reacties krijg jij weer meer plezier in het bloggen.

Wie weten allemaal van jouw blog en wie niet (en waarom die specifieke personen dan niet)?

Zes maanden

Zes maanden geleden begon ik deze blog. Zes maanden heb ik dagelijks geblogd. Eerlijk gezegd ben ik wel een beetje trots op mezelf dat dat me gelukt is. En ik zal jullie wat verklappen: ik ga er gewoon mee door!

Ik ga proberen hier niet een al te sentimenteel stukje van te maken (dat bewaar ik wel voor als ik één jaar deze blog heb), maar: ik ben ontzettend blij dat ik ermee ben begonnen, het maakt me elke dag weer blij en vooral door jullie. Al die lieve reacties en überhaupt dat jullie het lezen (veel mensen ook dagelijks!), dat is echt heel erg tof. Dus heel erg bedankt daarvoor!

Overigens is dit ook de dag dat ik al twee maanden de bejaarde leeftijd van twintig jaar heb bereikt, maar dat is natuurlijk veel minder interessant.

Ik weet niet of jullie het leuk vinden, maar zo niet, dan hoef je het natuurlijk niet aan te klikken. In ieder geval, hier een selectie van vijf stukjes (in willekeurige volgorde) waarmee ik tevreden ben, waar veel reacties op zijn of die met Nico Dijkshoorn te maken hebben.

1. De baard van Nico
2. Ik wil een volkstuintje
3. Fictief interview: Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden a.ka. Heer Voldemort
4. Red me! Gespreksonderwerpen tijdens verjaardagen
5. Het sms-mysterie: arme Frans

Voor de rest wil ik in dit blogje ruimte geven voor jullie commentaar (hopelijk worden jullie niet al te bot haha). Wat vinden jullie leuk en wat minder leuk? Wat kan er verbeterd worden? Wat wil je vaker zien? En zijn er nog onderwerpen waar ik PER SE over moet bloggen? (ik kan wel wat inspiratie gebruiken)

In ieder geval dus HEEL ERG SUPERDUPERBEDANKT! :D

Waar ligt de grens?

Laatst was ik met Manon naar het Museum van Communicatie in Den Haag gegaan. Hoewel het meer op kinderen is gericht, is het toch een aanrader om er naar toe te gaan (vooral als je het kind in jezelf nog niet verloren hebt ;)). Er waren verschillende tentoonstellingen, waaronder briefgeheimen en een tentoonstelling over de verschillende telefoons die in films werden gebruikt.
Maar er was ook iets anders, waar ik het nu over ga hebben. In het museum staat een soort van kleine hut en nieuwsgierig als we waren, liepen Manon en ik daar naar toe. Daarin kun je drie filmpjes zien over, jawel, bloggers. Wel bloggers van een andere categorie dan ik, namelijk mensen die over hun persoonlijke leven en dus ook gezin bloggen. En het heeft me aan het denken gezet.

In één van de filmpjes was er een vrouw die over haar gezin blogde. Haar zoon kwam ook aan het woord. De vraag kwam wat hij ervan vond en of hij er soms moeite mee had. Zijn antwoord was dat hij het wel leuk vond, maar die ene keer dat zijn moeder over zijn arrestatie door de politie schreef, vond hij niet zo leuk.
Goh, wat raar zeg. Ik zou het dolletjes vinden als mijn moeder zou schrijven over die ene keer dat ik ben aangehouden (grapje, ik ben nog *klopt op hout* nooit aangehouden).

Ik weet het niet zo goed met dat soort blogs. Aan de ene kant snap ik wel wat er leuk aan is (vooral voor bekenden, opa’s en oma’s en dergelijke), maar gaat het niet te ver? Zeker wat betreft het politie-verhaal, dat zet je toch niet op internet? En je zet foto’s van je snoezige kinderen op internet. Nu zijn ze nog klein, maar wat als ze daar later bezwaar tegen maken, wanneer ze ouder zijn? Dan is het te laat, dan staan die foto’s er al op en probeer ze er dan maar weer af te krijgen.

Waar ligt de grens? Voor mezelf is die wel redelijk duidelijk. Natuurlijk ben ik soms persoonlijk, maar ik ga niet bloggen over ruzies, grote problemen of zulk soort zaken. Hiermee wil ik niet zeggen dat andere mensen het niet mogen doen, maar dit is mijn grens.
Overigens is het een ander geval wanneer je anoniem blogt, dan snap ik wel dat je dat erop zet. Maar als je niet anoniem blogt en je schrijft bijvoorbeeld over je werkgever, besef dan wel dat je werkgever je zo kan vinden.

Waar ligt bij jou de grens? (ik weet trouwens dat deze discussie wel vaker op blogs genoemd is, maar ik wilde toch nog mijn eigen bijdrage eraan leveren!)

(morgen komt trouwens de onthulling van mijn ultrageheime blogproject haha) 

Mijn blogroutine

Elke blogger heeft wel een blogroutine. Ik ben daarop geen uitzondering en vandaag zal ik vertellen hoe ik blogjes schrijf. Ik weet niet of jullie het interessant vinden, maar dat merk ik vanzelf wel haha ;). Oh trouwens, mocht je dit een leuk idee vinden, schroom dan niet om zelf een blogje over jouw blogroutine te schrijven, ik zal je geen copycat noemen ;)

1. Het idee.
Ik neem één keer in de week een moment tijdens het reizen (wat ik nogal veel doe) waarop ik van mezelf minimaal vijf blogonderwerpen moet opschrijven in mijn Moleskine-boekje (Moleskine is hip, mensen, neem er ook één!). Wonder boven wonder is dat me tot nu toe altijd gelukt. Maar de inspiratie komt ook als ik in bed lig (snel licht aan en opschrijven!) of tijdens de afwas.

2. Schrijven.
Goed, dan hebben we dus het onderwerp. Bij mij is dit altijd vaag. Ik zal een aantal voorbeelden noemen (dit is dus echt letterlijk uit mijn notitieboekje) en jullie mogen zelf uitzoeken naar welke blogpost ze verwijzen (lijkt me niet zo moeilijk):
– Mijn perfecte huis omschrijven. Boekenzaal zoals in Belle en het Beest. Aan het water, roeibootje.
– In de rij staan voor het damestoilet. Waarom doen ze er zo lang over, zijn ze allemaal spontaan ongesteld geworden ofzo?
– Hoe ik blogjes schrijf. Vaag idee. De rest komt vanzelf.

Zoals ik al in het voorbeeld noem (juist, die laatste gaat over deze, wat knap dat je dat hebt geraden!), gaat het daarna eigenlijk vanzelf. Wanneer ik ‘tien tips om…’ of iets dergelijks doe, moet ik er natuurlijk wel over nadenken wat die tips zijn. Maar meestal, als ik een onderwerp, schrijf ik het stukje in één keer. Ik ga niet heel lang nadenken over hoe ik het precies moet zeggen.

3. Afwerking
Oké, het stukje is geschreven, maar we zijn er nog niet. Allereerst moet er een titel bij (maar dat is niet zo moeilijk) en daarna een plaatje. Zoals veel bloggers komen die van mij vrijwel altijd van www.weheartit.com Leuke plaatjes en zolang je de bron erbij zet, geen gezeur. Een plaatje zoeken duurt bij mij trouwens altijd echt heel lang, vaak langer dan het stukje schrijven. Het is best moeilijk om het juiste plaatje te vinden!
Uiteindelijk, na jaren en jaren, heb ik het juiste plaatje gevonden. Maar daar ben ik nog niet klaar mee. Plaatjes nemen veel ruimte in op je blog en voor je het weet, is je webruimte op. Dat is mij dus overkomen en dat is geen pretje. Daarom verander ik de ruimte die mijn plaatje inneemt (of hoe je dat ook noemt) nog op ImageOptimizer. Dit is trouwens een aanrader voor iedereen met een eigen domein.
Daarna lees ik het stukje na (en voor publicatie nog een keer) en plan ik het in.
En klaar is Kees!

Verschilt jouw blogroutine van die van jou of lijken ze juist erg op elkaar?

Waarom ik iedere dag een stukje plaats

Vanaf 24 maart blog ik elke dag. Eigenlijk was het geeneens zo bedoeld (het originele plan was om ongeveer drie keer per week wat te plaatsen), maar ik ben er zo ingerold. Het is niet heel erg makkelijk (maar ook niet superdupermoeilijk, moet ik toegeven), want ik moet veel schrijven, elke week nieuwe onderwerpen bedenken en soms (héééél soms) heb ik ook gewoon geen zin. De vraag die jij nu wil stellen, is natuurlijk: maar dat hoeft toch niet? Je hoeft toch niet per se elke dag te bloggen? Dat klopt, in principe hoeft het niet, maar ik ben nu eenmaal perfectionistisch ingesteld en van mezelf moet het wel. Ik heb hiervoor drie redenen (die wel een beetje met elkaar samenhangen).

1. Oefening.
Het allerliefste zou ik mijn geld met schrijven willen verdienen. Dat gaat echter niet zomaar, want daar moet je toch echt wel heel goed voor zijn. Nu houd ik van schrijven en ik ben er niet slecht in (niet arrogant bedoeld!), maar een talent ontwikkelt zich niet vanzelf. Daar moet je veel voor oefenen. En als er iets een goede oefening is, dan is het dagelijks bloggen wel!

2. Discipline.
Dit is naast een oefening met schrijven, ook een oefening met discipline. Als ik het beroep van mijn dromen wil beoefenen, dan moet ik zoveel mogelijk produceren in zo min mogelijk tijd. Discipline krijg je niet door één keer in de maand te bloggen, maar met elke dag bloggen is het een uitdaging (en van uitdagingen leer je).

3. Ritme
Daarnaast is het ook gewoon zo dat ik nu eenmaal in het ritme van dagelijks bloggen zit na vier maanden. Dit is zowel een ritme voor mij als mijn lezers, want jullie weten dat jullie elke dag een stukje kunnen verwachten.

Nu moeten jullie niet denken dat ik iedereen die ‘slechts’ twee keer in de week blogt veracht of dat ik me beter voel dan andere bloggers. Helemaal niet juist!  Bloggen is leuk, hoe vaak je het ook doet, maar voor mij steekt er dus nog iets achter deze hobby.
Hopelijk begrijpen jullie het!

Hoe vaak blog jij in de week?

De strijd van de bloggers

Jij hebt er last van en ik ook. En we zijn niet de enigen. Nee, de hele bloggerwereld heeft er helaas wel eens mee te maken: inspiratieloosheid. Je ziet het streepje in Word flikkeren en het blad blijft maar leeg. Hier een aantal manieren om inspiratie te krijgen (al is het soms echt onmogelijk):

1. Ik heb een Moleskine-boekje gekocht en daardoor behoor ik nu officieel tot de hippe Moleskine-mensen. Ik kies elke week als ik in de trein zit één dag uit waarop ik tijdens de treinreis niet ga lezen (wat ik normaal doe, ik moet veel lezen voor mijn studie), maar een stuk of vijf onderwerpen voor mijn blog op moet schrijven in mijn boekje. Wonderbaarlijk genoeg is het me tot nu toe altijd gelukt.

2. Neem even rust. Ik krijg meestal inspiratie tijdens het afwassen, of vlak voordat ik in slaap val (wel opschrijven, anders vergeet ik het!). Dat komt, omdat ik meestal met meerdere dingen tegelijk bezig ben en de tijd niet neem om rustig na te denken. Dus ga op bed liggen en laat de inspiratie maar komen.

3. Maak op een moment dat je wel inspiratie hebt een lijst met onderwerpen. Die kun je dan gebruiken voor latere inspiratieloze momenten.

4. Inspiratie zit overal. De opmerkingen van je nichtje, het nieuws, films, muziek, noem maar op. Overal zit een verhaal in.

5. Of het makkelijkste: vraag aan iemand anders of hij/zij een gastblog wil schrijven! ;)

Gelukkig gaat ook de periode van inspiratieloosheid voorbij. Geef niet op, maar ga samen met mij de strijd aan tegen dit kwaad! ;)

Blogkermis: succesvol bloggen

Mijn blogpost van ongeveer een week geleden was een deelname aan de blogkermis, georganiseerd door Ben. Een blogkermis wordt georganiseerd rondom een bepaald onderwerp. Mensen schrijven daar blogs over die uiteindelijk verzameld worden door de organisator. Bij deze blogkermis stonden een aantal vragen centraal. In mijn deelname heb ik me een beetje afweken van het onderwerp, maar ik zal hieronder mijn antwoorden geven op een selectie van de vragen.

Kan je het als blogger echt over alles hebben?

In principe kan het wel, maar ik zou het zelf niet doen. Zo ga ik jullie niet vertellen wat ik vandaag allemaal gegeten heb of over hele persoonlijke zaken zoals ruzies of dergelijke. Sommige mensen gaan daar heel ver in, maar zelf doe ik dat dus niet.

Wat maakt je blog boeiend, of omgekeerd waaraan herken je een saaie blog?

Een saaie blog vind ik zelf als er geblogd wordt over zaken die je al heel veel op andere blogs ziet. Wat een blog boeiend maakt, is denk ik de onderwerpen en schrijfstijl.

Vraag je toestemming aan de eigenaar wanneer je diens blog wil toevoegen aan je blogroll?

Nee, dat heb ik eigenlijk nog nooit gedaan. Ik weet eigenlijk ook niet of dat hoort. Het is toch leuk als iemand je linkt, dat hoef je niet te vragen. Of denken jullie daar anders over?

Wat is voor jou een reden om een lezerscommentaar niet te publiceren?

Ik heb een keer een reactie gekregen op mijn column over de Marlies Dekkers-BH. Ik vind die BH’s niet mooi en toen kreeg ik deze reactie: ik vind dit dus onzin! mensen die geen andere bh’s aan kunnen moeten deze wel aan, jongûh ga niet zeiken over die BH’s!!!!
Die heb ik dus verwijderd. Natuurlijk hoef je het niet met me eens te zijn, maar dan moet je dat wel op een normale manier verwoorden en niet zeggen dat ik niet moet zeiken ;)

Wat was de leukste reactie die je ooit kreeg op een stukje?

Lees het andere stukje voor het antwoord op deze vraag (hint: Nico Dijkshoorn) ;). Nee, dat is natuurlijk heel leuk, maar ik ben blij met alle reacties. Ik word er echt heel blij van, dus heel erg bedankt iedereen!

De andere blogs die meedoen aan de blogkermis zijn:

– Alice Karen
– Project Cafe
– Schopper
– Ben

Nu ben ik benieuwd naar wat jullie vinden. Zijn jullie het eens met mij of juist helemaal niet? Laat het me weten!