Vijf mooie boekencovers

Ik houd van boeken. Moge dat duidelijk zijn. Nogal logisch als je Literatuurwetenschap studeert, maar oké, ik zeg het nog maar een keertje. Niet alleen de inhoud is leuk, soms mag de buitenkant van zo’n boek er ook wel zijn! Zo’n buitenkant heet ook wel cover (niet net zo uitspreken als model Yfke Sturm die tijdens Holland’s Next Top Model steevast ‘cuffur’ zei). Nu heb ik wel een aantal boeken (zelfs meer dan een aantal) en vandaag laat ik vijf mooie boekencovers zien.

Virginia Woolf – A room of one’s own.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: allereerst de eenvoud, iets wat ik sowieso waardeer bij de voorkanten van boeken. Maar vooral iets wat jullie helaas niet op de foto kunnen zien: de letters zijn er echt ingedrukt. Dus als je er met je vinger overheen gaat, dan kun je het voelen. Hetzelfde geldt voor de tekening. Het zijn de details die het hem doen!

Bernlef – De pianoman.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: wederom de eenvoud. En de kleuren, ik houd van blauw! (en nee, het maakt niet uit dat mijn achterneefje dit ook had kunnen schilderen)


Stefan Bollmann – Vrouwen die schrijven leven gevaarlijk.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: oude foto’s zijn sowieso leuk. Bovendien is de houding en blik van deze vrouw ook geweldig, zo van: kom maar op als je durft!


A. A. Milne – Het huis in het Poeh-hoekje. 
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: nou, hallo, dat hoef ik toch niet uit te leggen? Het is een speciale versie van het boek met hele mooie tekeningen.


Yoko Ogawa – De huishoudster en de professor.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: blaaaaaauw, bloeseeeeeeeem. Altijd goed, vooral in combinatie.

Naast de mooie covers zijn het ook gewoon mooie boeken om te lezen, twee vliegen in één klap dus. Ik zeg: kopen! (want je kunt nooit genoeg boeken hebben)