Je bent pas echt famous als er college over je blog wordt gegeven in het buitenland

college1

college2

 

college3

Dus jouw blog staat in een tijdschrift? Schattig. En wat aandoenlijk dat je bij De Wereld Draait Door mocht aanschuiven. Je moet toch ergens beginnen hè? Tja, je hebt famous en je hebt famous. Het is wel duidelijk welke ik ben ;)

Kijk, het zit zo. Na mijn eindexamenjaar deed ik een paar weken een Engelse taalcursus in Bournemouth. Niet, omdat mijn Engels zo slecht was, maar voor de leuk en het avontuur. Daar ontmoette ik verschillende mensen in de klas, waaronder Sophie uit Zwitserland. Je weet wel hoe dat gaat: je voegt elkaar toe op Facebook, maar daarna spreek je elkaar nooit meer.

Groot was mijn verbazing dan ook toen ze me een Facebookbericht stuurde en mijn mond viel al helemaal open, nadat ik had gelezen wat ze vertelde:

Hey Laura! My linguistics prof in Zurich showed your blog yesterday at the lecture! It was about the polite form of talking to family members. (…) He brought up your blog, showed a few slides with some of your texts. He said he recommended that blog to everyone, because it is very good. So you see, even in Switzerland, you are known!

Ten eerste: hoe ONTZETTEND AWESOME is het dat mijn blog wordt besproken op de universiteit. In Zwitserland. Ik bedoel, hoe is dat mogelijk? En oké, dan is het mogelijk, maar hoe toevallig is het dan dat een klasgenoot van die Engelse cursus dat college bijwoonde (en wist dat het mijn blog was)?

Eén woord: flabbergasted.

Uiteraard heb ik meteen naar de desbetreffende docent gemaild, want hier wilde ik wel meer van weten en ik wilde bovendien de sheets zien om te kijken wat er gezegd werd. En wat blijkt? In augustus komt hij naar Leiden, of all places.

Het lijkt me wel duidelijk: toeval bestaat niet en geen enkele Nederlandse blogger is zo famous als ik.

De nadelen van twee dagen college in de week

Keer op keer zijn mensen verbaasd en jaloers wanneer ik het vertel.
‘Ik? Oh, ik heb maar twee dagen college in de week. Ja, twee dagen. Acht uur in totaal.’
Hun mond valt open en ze kunnen het simpelweg niet geloven.
‘Twee dagen? Maar- is dat überhaupt mogelijk?’
Ja, mensen, dat is mogelijk. Wil jij het ook? Ga dan Literatuurwetenschap in Leiden studeren.

Maar hoewel het erg fijn kan zijn om maar twee dagen college te hebben (vooral als je er twee uur over doet om naar Leiden te komen), zijn er ook nadelen.
‘Niet!’
Oh jawel.

Twee dagen college betekent namelijk niet dat je niets hoeft te doen. Elke week moet ik een boek lezen en een film kijken (oké, er zijn ergere dingen in de wereld, maar het zijn helaas niet altijd de leukste boeken en films) en vooral veel, heel veel artikelen lezen. En nee, die zijn niet in Jip en Janneke-taal geschreven. Of in het Nederlands, op een paar uitzonderingen na. (‘In welke taal dan wel?’ ‘In het Perzisch. Wat denk je zelf?’) We hebben weinig opdrachten, maar je moet wel veel begrijpen en veel lezen. En dus: zelf-discipline hebben. Anders gaat het je niet lukken.

Dan nog iets: op vrijdag rond een uur of vijf is iedereen in extase. Het is weekend! Maar mijn weekend begint al om donderdag drie uur (vorig jaar zelfs op woensdagmiddag) en duurt tot en met maandag. Bovendien heb ik op woensdag vrij. Waarschijnlijk vinden jullie dat ik niet moet zeuren, maar: ik mis het weekendgevoel. Ik heb meer vrij dan college. En het ritme is moeilijk te vinden (tenzij je die zelf creëert, wat ik wel probeer, maar dat is nog best lastig).

Dus ja, ik moet heel blij zijn met twee dagen college, later zou ik willen dat ik terug kon et cetera, maar bedenk wel, lieve mensen: het is niet alleen maar leuk.

(haha oké, zo erg is het niet)