Documentaire: Over de streep

Misschien hebben jullie deze documentaire vorig jaar al gezien, maar als dat niet zo is: het is een aanrader.
In deze documentaire wordt er gefilmd op een middelbare school. Een aantal klassen van die school komt bijeen in de gymzaal, waar de leerlingen de Challenge Day-methode ondergaan (wat nog niet eerder gebeurd is in Nederland).
De Challenge Day-methode zorgt door middel van spelletjes en gesprekken dat mensen dichter tot elkaar komen. Er wordt over gevoelens gepraat die normaal gesproken niet aan de orde komen.

Wat ik een mooi stukje vond uit de documentaire is een pester die beseft hoeveel pijn hij zijn slachtoffers aan heeft gedaan. Hij biedt openlijk zijn excuses aan, die ook geaccepteerd worden.
Zo zijn er nog meer mooie verhalen en stukjes in de documentaire. Ik vind het heel inspirerend, eigenlijk zou zoiets op alle scholen moeten komen. Eén dag in het jaar even geen boeken en huiswerk, maar naar de mensen om je heen kijken, écht kijken. Ga hem zien en laat je inspireren.

Je kunt de documentaire hier bekijken.

 

Er is geen goed antwoord op ‘hoe gaat het?’

‘Hoi!’
‘Hey!’
‘Hoe gaat het?
‘Goed met jou?’
‘Ja, met mij ook goed.’
‘Mooi zo.’

Zo gaan die gesprekken meestal. Op straat, op msn, aan de telefoon. Je vraagt hoe het gaat met iemand, hoe iemand zich voelt. Maar waarom vraag je daar eigenlijk naar als je nooit het juiste antwoord zult ontvangen? Ja natuurlijk, iemand kan zich goed voelen en dat ook zeggen, maar dat maakt het nog geen juist antwoord. Hoe kun je ooit uitleggen hoe je je werkelijk voelt? Is dat überhaupt mogelijk? Schiet taal als medium op dat punt niet tekort?
Je weet nooit zeker of iemand van je houdt, totdat hij of zij het zegt. En zelfs dan is er nog geen zekerheid, want leugens worden vaak gemaakt. Stel dat jouw geliefde zegt van jou te houden. Weet je dan ook wat dat in houdt, hoe dat voelt? Je geliefde kan vertellen: ‘Als ik aan je denk, moet ik glimlachen. Ik krijg een warm gevoel van binnen wanneer ik je zie. Ik vind het fijn om je te liefkozen.’ Maar de kern van dat gevoel, het houden van, is niet uit te leggen. Het zit al in het woord zelf: gevoelens – voelen. Maar aangezien je gevoelens niet als voorwerpen door kunt geven aan andere personen, ben je niet in staan te ervaren wat een ander voelt.
Het klinkt misschien treurig, om nooit te kunnen achterhalen wat een ander werkelijk voelt. Maar het kan ook spannend, mysterieus of beter zijn. Er valt nog zoveel te ontdekken.