Aangenaam, ik ben Kleumpie. Misschien ken je me niet, maar ik ben de bibberende alterego van Laura. Niet het hele jaar hoor, nee, ik verschijn meestal in oktober en verdwijn zodra het eerste lentezonnetje komt.
Het zit namelijk zo: ik denk dat ik allergisch ben voor kou. Zodra de temperatuur onder de vijftien graden komt, krijg ik last van een aantal symptomen: bibberen, kippenvel en de herhaling van zinnen als ‘Ik heb het koud!’ en ‘Oh mijn god, het is zó koud, niet normaal gewoon!’. Helaas is er nog geen medicijn voor gevonden (emigreren naar Spanje kost me teveel geld).
Ik heb een probleem, een tamelijk levensbedreigend probleem, namelijk: hoe ga ik in hemelsnaam aanstaande winter overleven? Ze hebben mij verteld dat het een zogeheten ‘horrorwinter’ wordt. Ik weet niet precies wat het inhoudt, maar het klinkt nogal eng. Elk jaar ben ik weer trots op mezelf dat ik die barre maanden heb overwonnen, maar eerlijk gezegd, ik weet ook niet hoe ik het doe. Het is meestal net aan. En ik betwijfel of ik het deze keer ga overleven…
Ik weet dat er nog meer mensen zijn zoals ik, maar helaas kom ik die niet zo vaak tegen: ze zitten meestal binnen. Maar mocht jij, dierbare lotgenoot, dit lezen, vertel het me dan. Misschien kunnen we iets voor elkaar betekenen. Samen een kop warme chocolademelk (met slagroom uiteraard) drinken, lekker warm in een cafeetje, terwijl het buiten sneeuwt. Of een sjaal voor elkaar breien.
En als je hier dan geen last van hebt (lucky bastard!), begrijp dan hoeveel leed dit veroorzaakt. Minstens drie maanden kou is lang, mensen, heel erg lang. U kunt mij steunen door geld op mijn rekening te storten. Alvast hartelijk bedankt.