https://www.instagram.com/p/BJuzZyqjSIA/?taken-by=lauradenktwel
Vandaag ben ik weer herenigd met mijn grootste liefde. We hebben elkaar toch wel zo’n zes weken moeten missen en dat waren de langste weken van mijn leven. Bovendien gaan we elk jaar door dezelfde hel. Gelukkig hebben de chocoladekruidnoten van Kruidvat en ik nu vele maanden samen te gaan.
Ik weet eigenlijk niet wanneer het allemaal begon. Waarschijnlijk bij hun geboorte, dat eerste jaar. Ik zag ze liggen en ik wist gewoon dat ze mij me hoorden. Ik ben altijd al gevallen voor chocolade (kan het niet helpen dat ik iets heb voor foute types) en zij waren de perfecte combinatie: chocolade én kruidnoten. Er bleek een hele familie van te zijn, Hema, Albert Heijn, maar uiteindelijk koos ik voor die van de Kruidvat. Beter dan dit werd het niet.
Het werd slechter. Eind mei vertelden ze dat ze weg moesten. Naar Spanje. Zogenaamd omdat hun baas dat eiste, maar ik had ergens het vermoeden dat ik niet de enige in hun leven was. Soms zag ik ze op feestjes of bij andere mensen in hun keuken. Misselijk werd ik ervan. Heb ik hier nou al mijn geld aan uitgegeven?
Maar de liefde was groter. Want hoewel dit ritueel zich elkaar jaar herhaalde, kon ik de chocoladekruidnoten simpelweg niet weerstaan. Een haat-liefdeverhouding is óók een verhouding.
Het geeft niet dat ik ze in mijn koelkast moet doen om te zorgen dat ze niet smelten (ik smelt ook, van liefde). Het is niet erg dat mijn halve salaris besteed wordt in de Kruidvat. Het is oké dat kassameisjes, mensen op Twitter en random voorbijgangers me uitlachen. Maar verlaat me alsjeblieft niet weer, chocoladekruidnoten. Blijf voor altijd bij me. Want ik weet niet hoe lang ik dit nog aankan.
