laura's brieven Archieven - Pagina 2 van 4

Laura’s brieven: Rosalie en Robin

Negenenveertig mensen wilden graag een brief van mij ontvangen. Die brieven schrijven is dan ook wat ik de komende tijd ga doen! Het zijn niet alleen bloggers, maar ook onbekenden of familie. Ik stel vragen (nieuwsgierig als ik ben) en zij geven antwoord!

Rosalie

Klikkerdeklik om het groter te maken.

Rosalie heb ik een paar weken geleden ontmoet met de stoepkrijthappening. Een ontzettend lief meisje dat erg van muziek houdt.

En ze heeft een goede muzieksmaak! De quote die ze noemt, hebben we ook nog heel groot op het schouwburgplein in Rotterdam gestoepkrijt. Overigens zat de brief in een mooie envelop, maar ik weet niet meer waar die is haha.

Robin

Ook hier kunt u op klikken.

Ook Robin deed mee met het stoepkrijten! Naast blogs maakt hij ook filmpjes en podcasts.

De brief is opgevrolijkt met leuke tekeningetjes en echt, het moet gezegd worden: wat een mooi handschrift! Wel een beetje jammer dat hij me een watje noemt, vinden jullie niet?

Laura’s brieven: Museum voor Communicatie

De afgelopen weken heb ik enorm veel brieven (twintig om precies te zijn) geschreven naar verschillende bedrijven en instanties. Daar stonden vragen in en soms ook suggesties (niet allemaal even serieus). Waarom? Omdat brieven schrijven leuk is. Omdat het kan en omdat ik benieuwd ben wie er (überhaupt) terugschrijven en wat dan precies! (Nogmaals: let niet op mijn handschrift, daar gaat het niet om!)

Vorige week had ik de schandpaal op mijn blog gezet, waartoe ook het Museum voor Communicatie behoorde. Totdat ik een reactie kreeg op datzelfde blogje:

Hoi Laura,

Dank voor je brief, we hebben ‘m zeker ontvangen en gelezen en we gingen er absoluut op reageren. Helaas kwam je brief ongeveer gelijk bij ons binnen met 560 sollicitatiebrieven die we allemaal gelezen en beantwoord hebben, daardoor zijn we helaas vergeten om te reageren op jouw brief….

We zullen het met je goedmaken! ;)

Hartelijke groet,

Vera Bartels
Museum voor Communicatie

Een week later kreeg ik dit antwoord in mijn brievenbus:

Een handgeschreven brief terug! Ik wist niet dat het museum al zo lang bestond. Interessant om te lezen allemaal :)
De kwestie wat betreft privacy is een goede. Ik heb het uitgezocht, voordat ik met dit project begon. Je mag brieven online publiceren, zolang je de naam van de afzender er niet bij zet (je hoeft dus geen toestemming te vragen). Dat is ook de reden waarom ik (zoals sommigen al voorstellen voor een vervolgserie) geen beroemde mensen kan schrijven, omdat ik hun brieven niet online kan zetten. Ja, ik kan in de brief om toestemming vragen, maar dan is de helft van de pret er al af natuurlijk!

Naast de brief kreeg ik ook twee kaartjes voor het museum, erg leuk! Dus, degene die op mijn brief heeft geantwoord: het lijkt me gezellig om koffie te drinken. Ik zal het laten weten wanneer ik langs kom!

Laura’s brieven: de schandpaal deel 2

Stiekem is dit een foto van de stapel brieven van vorige keer (kan de foto’s van deze keer niet vinden), maar niemand die het merkt. Toch?

(Klik overigens hier voor het eerste deel van de schandpaal)

Een paar maanden geleden schreef ik welgeteld twintig brieven. Soms kreeg ik een suf standaardantwoord terug, maar vaak ook juist hele leuke brieven.

Maar nu moeten jullie niet denken dat elk(e) bedrijf/instantie terug geschreven heeft. En dat kan natuurlijk niet. Klantenservice noemen wij dat. Vandaar de schandpaal.

Goed, wie heeft mij niet teruggeschreven:
– Venz (hagelslag).
– Museum voor Communicatie (in Den Haag).
– Eazie (waar het eten na het stoepkrijtincident plaats vond).
– Droste (chocolade).
– Van Dale (woordenboek).
– Bol.com (die kennen jullie vast wel).
-EF(organisatie voor taalcursussen in het buitenland, ik ben zelf naar Bournemouth geweest).
– Men’s Health (tijdschrift voor mannen).

Ik zal een aantal brieven eruit lichten.

Venz

Ik had een brief van de Ruijter gekregen met onduidelijke antwoorden, dus toen heb ik het (met dezelfde vragen) bij Venz geprobeerd. Geen respons. Ik denk dat ik maar geen hagelslag meer ga eten.

Museum voor Communicatie

Van een museum die VOOR communicatie is, zou je toch wel verwachten dat ze terugschrijven. Blijkbaar niet :( Het is één van mijn lievelingsmusea, maar dit is toch wel een minpuntje…

Droste

Het Droste-effect staat hier uitgelegd. Mise en abyme houdt in dat een bepaalde scene in een boek iets zegt over het gehele boek. Maar helaas, geen antwoord op mijn vragen :(

Men’s Health

Zoveel vragen over mannen en nog steeds heb ik het antwoord niet. Ik zal misschien wel voor eeuwig in onwetendheid verkeren…

Als jullie nog bedrijven/instanties weten, die ik echt MOET schrijven, laat het me weten!

UPDATE:

Een reactie van het Museum voor Communicatie op mijn blog:

Hoi Laura,

We zullen het met je goedmaken! ;)

Hartelijke groet,

Vera Bartels
Museum voor Communicatie

Binnenkort komt de brief dus :)

Laura’s brieven: Wikimedia

Ja, ik ben dus echt een debiel. Ik had nog een brief van Wikimedia die ik was vergeten op mijn blog te zetten.

Niet alleen dat was dom, ook dacht ik dat Wikimedia hetzelfde als Wikipedia was (tenminste, ik kwam daar terecht toen ik een adres zocht), maar dat blijkt dus niet zo te zijn.

Gelukkig kreeg ik ondanks dat toch antwoord op mijn vragen! Ook altijd fijn als een handgeschreven brief gewaardeerd wordt. Dus ja, ik ben er wel positief over eigenlijk :) Jullie?

(Volgende week dus écht de schandpaal!)

Laura’s brieven: Loesje

Loesje

Loesje kennen jullie wel toch? Van de posters met grappige/bijzondere/opvallende/kritische opmerkingen. Ik vind Loesje echt een geweldig initiatief en daarom moest er zeker wel een brief geschreven worden. Dit kreeg ik terug:

Dat wordt dus verhuizen naar Berlijn!
Nee, ik vind het een leuk antwoord en ook leuk met dat kasteel op wolken enzo. Wel jammer hoor, dat Loesje niet in Rotterdam zit. Overigens is mijn vraag over het liedje niet beantwoord. Ik weet niet of jullie het kennen, maar dat is een oud liedje waar later een remix van gemaakt is, die kun je hier luisteren.

Dat was alweer de laatste brief! Volgende week komt de altijd spannende schandpaal met bedrijven die niet teruggeschreven hebben.

UPDATE: Ik kreeg een mailtje van Loesje met het antwoord op de vraag over het liedje:

Wel, eigenlijk hebben we een hekel aan het lied. We worden er vaak mee geassocieerd, maar Loesje is niet het meisje van de drummer van de band. En als ze het wel zou zijn geweest (in die tijd dat het liedje geschreven is), is het vast nu uit met die drummer ;-)
Nee, we luisteren dus nooit naar.

Laura’s brieven: oproep

Hier zit het nieuwe briefpapier in. Spannend he?

Ik heb nieuw briefpapier.
‘Dus?’
Dat is goed nieuws. Want briefpapier betekent brieven schrijven. Naar wie? Naar jullie!

Voor de mensen die nog niet lang genoeg mijn blog lezen om het te weten: ik ben begonnen met een versie van Laura’s brieven waarin ik brieven met vragen aan bedrijven stuurde. De eerste serie was een succes, dus wilde ik een tweede serie (die nu dus bezig is, er komt nog één brief en daarna de altijd spannende schandpaal van bedrijven die niet geantwoord hebben!). Maar het schrijven van brieven naar bedrijven kost veel tijd en het wachten op antwoord nog meer.

Toen kreeg ik een idee.

In de tussentijd een ander brievenproject, namelijk met mensen in plaats van bedrijven. Ja ja. Als je ze wil lezen, moet je hier klikken en en een beetje naar beneden scrollen (en als je een paar keer op older entries klikt, kun je ook de vorige serie van brieven naar bedrijven lezen). Zo heb ik naar bloggers geschreven, maar ook naar een studiegenootje, mensen van twitter, een ex-bijleskindje en een oude bekende van de middelbare school.

De tweede serie brieven naar bedrijven is bijna afgelopen, maar het leek me leuk om in de tussentijd (er komt wel een derde serie hoor) weer te schrijven naar mensen (dat klinkt zo raar, maar je snapt wel wat ik bedoel). Dus nu komen er twee vragen.

1. Naar welke bedrijven/instanties/merken moet ik écht een brief sturen?
2. Wie wil er meedoen en een brief van mij ontvangen? Het maakt niet uit of je een blogger bent of niet, zolang je maar een mens bent (en geen robot bijvoorbeeld)! Je mag alleen niet meedoen als je vorige keer al een brief hebt gekregen (sorry). Maar let wel: als je denkt dat je niet zal antwoorden, doe dan niet mee. Straks kom je nog aan de schandpaal!
Het werkt hetzelfde als bij de brieven aan bedrijven. Ik zal dus zowel mijn brief naar jou als jouw antwoord naar mij op mijn blog zetten. Je achternaam en adres komen er uiteraard niet op te staan, maar je voornaam (tenzij je een pseudoniem wil gebruiken, ik vind het best) en eventueel je blog (promotie!) wel. Dat is dus wel de voorwaarde om mee te doen, dat je toestemming geeft om de brieven online te zetten. Ik zal overigens geen superpersoonlijke vragen stellen als: wanneer heb je voor het laatst gehuild? en dergelijke.

Overigens: het is niet de bedoeling dat het een penvriendenproject wordt (ik denk niet dat ik met zoveel mensen tegelijk penvrienden kan zijn :P). Maar het is eigenlijk net zoals bij de bedrijven, alleen weet je al dat je de brief krijgt. Ik stuur je een brief met allerlei vragen en jij antwoordt (hopelijk!).

Nou, hopelijk is dat duidelijk. Als je mee wil doen, reageer of mail naar laura@lauradenkt.nl en dan heb je binnenkort een (hopelijk leuke) brief van mij in de bus! :)

Laura’s brieven: LantarenVenster

LantarenVenster

Waarschijnlijk kennen jullie het niet, maar LantarenVenster is de leukste bioscoop in Rotterdam! Ik ga liever naar dit soort bioscopen dan naar Pathé, omdat het meer sfeer heeft (en goedkoper is, bovendien). Je kunt hier niet de standaardfilms zien, maar de wat meer apartere, arthousefilms. Ook zijn er veel films uit andere landen dan Amerika, bijvoorbeeld uit Frankrijk. Je kunt er niet alleen naar de bioscoop, maar er zijn elke week ook jazzoptredens (waar ik nog nooit naar toe ben gegaan, shame on me, wie wil mee?). Het bevindt zich overigens in de Kop van Zuid, ook wel bekend van Hotel New York. Goed, genoeg lof over LantarenVenster, op naar het antwoord!

De achterkant van de brief. Het is dus dat gebouw aan de linkerkant, niet die hoge toren haha.

Jeej, antwoord terug! Allereerst: mooie achterkant. Dan de brief. Ik vind het erg enthousiast klinken. Ik moet bekennen dat ik Intouchables nog niet gezien heb, maar dat is inderdaad zo’n soort film dat bij LantarenVenster wordt gedraaid.

Ik ben wel positief over de brief eigenlijk. Nu vond ik LantarenVenster sowieso al leuk, maar hier hebben ze nog meer credits door gekregen!

Laura’s brieven: de Kindertelefoon

De Kindertelefoon

De Kindertelefoon kennen we allemaal wel, toch? Een nummer dat kinderen kunnen bellen (volgens mij is chatten ook mogelijk) als ze problemen hebben en er met iemand over praten die anoniem is. Ik geloof trouwens dat ik één van mijn eerste werkstukken op de basisschool erover heb gemaakt, nu ik eraan terug denk haha (inclusief titels met dat foute word art, weten jullie nog?)

En ik kreeg een brief terug! Volgens mij denken ze wel (zoals velen) dat ik een kindje ben haha: ‘Aan alle vragen die je stelt, kan ik zien dat je erg geïnteresseerd bent in de Kindertelefoon.’ Maar dat maakt niet uit. Mijn vragen zijn beantwoord, behalve de vraag aan welke eisen je moet voldoen als je bij de Kindertelefoon wil werken.

Het lijkt me overigens heel interessant om bij de Kindertelefoon te werken, mooi werk, maar ook zwaar! Heeft iemand er toevallig ervaring mee?

Conclusie: het antwoord is goed, alleen jammer dat niet alle vragen zijn beantwoord.

Laura’s Brieven: Douwe Egberts en Uitgeverij Snor

Douwe Egberts

Ach ja, Douwe Egberts. Wie kent het niet? Vanwege de koffie of misschien wel vanwege de koffiepunten (zouden er mensen zijn die alleen vanwege de koffiepunten Douwe Egberts-koffie kopen?). Eén van de bedrijven die ik uit koos om een brief naar toe te schrijven. U bent vast wel benieuwd naar het antwoord, dus kijk maar hieronder!

Hmm, beetje een tegenvaller. Ik vind het raar dat ze wel op mijn vraag over het spaarpuntenprogramma kunnen antwoorden en niet op de rest. Oh en wat betreft de laatste zin: ik drink helemaal geen koffie haha.

Uitgeverij Snor

Ik weet eigenlijk niet meer hoe ik bij uitgeverij Snor kwam (misschien via die who to follow van Twitter ofzo), maar op een gegeven moment kwam ik op de website ervan terecht en dacht ik: die ga ik schrijven! Sowieso is de naam al geweldig en ze geven leuke boeken uit, dus ik was wel nieuwsgierig.

Waarom de naam Snor? Omdat het wel Snor zit. En als je een boek aan het lezen bent, en je legt hem ‘open’ neer, dan ziet het eruit als een Snor. En dat treft, want wij maken boeken die gelezen worden en die je open neerlegt om aan iedereen te laten zien. Soms vinden we het zelf een stomme naam, maar meestal niet. Dan vinden we hem stiekem briljant.

Het meest succesvolle boek (als het gaat om de verkoopcijfers) is de Soepkalender. Op onze website kun in de boekwinkel een overzicht zien van al onze titels.

En we werken niet bij een uitgeverij, we zijn een uitgeverij! Dat wil zeggen Annemarieke Piers en Claudette Halkes. Zij zijn begonnen met het maken van boeken voor andere uitgeverijen. In sommige van onze ideeën waren ze niet geïnteresseerd en dat vonden ze jammer. Die boeken zijn ze toen zelf maar gaan uitgeven. En dat beviel zo goed dat ze er niet meer mee zijn opgehouden.

Laatst kreeg ik bovenstaand mailtje van uitgeverij Snor in mijn mailbox. Dit betekent dus dat ze me gegoogled hebben, op mijn blog hebben gekeken (die ze leuk vinden, jeej! :)) en mijn e-mailadres opgezocht hebben. Het is jammer dat ik geen brief terug heb gekregen, maar dat opzoeken kost ook moeite, dus vind ik wel iets positiefs eigenlijk. De antwoorden zijn leuk (ik vind Snor trouwens een geniale naam), maar helaas is niet alles beantwoord. Overigens dat een opengeslagen boek op een snor lijkt, was mij nog niet opgevallen! Jullie?

Laura’s brieven: nog een keer Flow Magazine

Ook hierop kunt u klikken om het groter te maken.

Een paar dagen geleden had ik geschreven over het antwoord dat ik van Flow Magazine gekregen had. Blijkbaar heeft het tijdschrift dat gelezen, want gisteren zat er iets bij de post!

Hierboven kunnen jullie het kaartje zien waarin Flow Magazine excuses maakt voor het standaard antwoord. Daarnaast heb ik een flink aantal leuke spulletjes gekregen! Een notitieboekje, een knipkunstposter, een ikweetniet (dat zwarte, weet iemand waar het voor dient?), cadeaustickers en de laatste Flow Magazine. Enorm veel dus!

Ik vind het heel erg leuk om te krijgen, maar ik moet ook kritisch zijn. Want ik heb alsnog geen antwoord op mijn vragen gekregen.

Dus mijn mening is als volgt: wat ik goed vind, is dat Flow Magazine goed in de gaten houdt waar en wat er over hen geschreven wordt. Ik heb meerdere antwoorden van bedrijven online gezet die niet zo leuk waren, maar daar heeft nog nooit iemand op gereageerd. Máár: het antwoord hoort natuurlijk in eerste instantie al gewoon goed te zijn. Bovendien is hij in tweede instantie ook niet helemaal goed, omdat ik alsnog geen antwoorden krijg.
Maar dat gezegd: ze hadden het ook zo kunnen laten. Ze hadden al die dingen niet op hoeven sturen. En ze hebben excuses gemaakt.

Ik ben dus geneigd om het door de vingers te zien, maar wel met het eerste antwoord en het niet beantwoorden van de vragen in mijn achterhoofd houdend.

Wat vinden jullie ervan?

Update: inmiddels heeft Flow Magazine zelf gereageerd op mijn blog en daarbij antwoord op mijn vragen gegeven (zie de reactie van Jocelyn) :)