Nagellakreview: rode nagellak van Miss Sporty

bestenagellakevah

Blogonderwerp bedacht door: James.

Nagels lakken is een skill die niet iedereen onder de knie heeft. Gelukkig ben ik er, dertienjarig beautybloggertje L@uRaLiiCi0uSsSssS, voor al uw tutorials en reviews en looks of the day. Vandaag een tutorial, review en naillook of the day in één.

Allereerst is het handig als je nagellak koopt. Niet van een ordinair merk als OPI, maar liever een exclusief nagellakje van de Etos (wel het huismerk pakken dan he). Koop GEEN basic- of topcoat, want we willen er niet teveel geld aan uitgeven en het is ook nergens voor nodig. Niets mooiers dan gele en broze nagels als je je nagellak eraf gehaald hebt, toch?

Goed, voor deze review haalde ik de ene nagellak die ik nog had uit een stoffig hoekje bekeek ik kritisch mijn stash en besloot uiteindelijk voor dit speciale rode lakje van Miss Sporty te gaan.

Ik begon met lakken. Ik had pas twee vingers gedaan, toen ik merkte dat ik moest plassen. Mijn linkerhand was klaar toen ik het niet meer op kon houden. Ik ging naar de wc. Nu zit mijn gouden legging onder de rode nagellak, maar gelukkig gaat dat er heel makkelijk af. Ik bekeek mijn linkerhand en zag dat het er alleen maar mooier op was geworden.

ohwatbenikgoedinnagellakken

Goed, waar je op moet letten bij het nagellakken is dat je, net zoals op de basisschool, buiten de lijntjes kleurt. Je moet buiten je nagels lakken, want zo lijken ze langer. Dit kun je goed op bovenstaande foto zien. Daarna lakte ik mijn rechterhand met mijn linkerhand en hoewel ik rechts ben, is het toch mooi geworden (maar dat kunnen jullie niet zien, want stiekem was ik te lui om mijn rechterhand ook te doen).

Goed, wat vind ik van deze nagellak:
Geur: heerlijk.
Smaak: zou het zo bij de yoghurt gooien.
Kleur: jammer dat het geen roze met glitters is.

Het is dus een lekkere nagellak, maar ja, niets kan op tegen roze met glitters (behalve dan vampier Edward hihihi, maar die glinstert zelf dan ook, al ziet hij wel een beetje witjes). Daarom krijgt dit nagellakje van mij drie van de vijf hartjes: ♥♥♥

Zeg Roodkapje, waar ga je heen?

liefjasje

Ik heb een rode jas. Het is de perfecte jas, ook al is hij niet blauw, wat ik oorspronkelijk wilde. Het is namelijk een wat langere trenchcoat (trenchcoats zijn duizend keer toffer dan vuilniszakjassen), maar niet zo lang dat ze heel mijn benen bedekken en ik dus nóg kleiner lijk. En hij heeft een capuchon, mijn eerste vereiste. Ik moet namelijk elke dag een halfuur fietsen.

Ik houd van mijn jas.

Maar ik heb een enorm groot dilemma. Als ik mijn capuchon niet op doe, dan wordt mijn haar nat. Als mijn haar nat wordt, ziet het er niet uit totdat ik het weer ga wassen en ik was het niet dagelijks, want dat is sssssslecht. Ik kan me dus echt niet vertonen met natgeregend haar, dat snappen jullie ook wel.
Maar als ik mijn capuchon op doe, zie ik niets meer. Deze capuchon is namelijk te groot (en nee, ik had geen kleinere maat jas kunnen kopen, want die bestaat niet)c. Dit is op zich best wel gevaarlijk als je aan het fietsen bent.

‘Maar Laura, je zou een paraplu kunnen gebruiken.’
Duidelijk dat jij er niets van begrijpt, beste lezer. Fietsen met een paraplu is al een gave, maar volstrekt onmogelijk als er wind staat. Mijn vorige paraplu heeft dit niet overleefd en mijn huidige is me erg lief (hij is paars met witte stipjes, dus je begrijpt waarom), dus dat gaan we mooi niet doen.

Wat is belangrijker, mijn haar of mijn veiligheid? Mijn haar natuurlijk. Dus doe ik toch maar die capuchon op, die ik met mijn ene hand vast houd, zodat ik toch nog wat kan zien.

U voelt het volgende probleem al opkomen: dat vindt je arm een kwartier lang niet leuk om te doen en het is ook niet praktisch als je je hand moet uitsteken, omdat je linksaf gaat (oh en ik kan niet zonder handen fietsen).

Een zwaar leven heb ik, maar dat wisten jullie al. Wanneer is het weer lente?

Onafscheidelijk

Mijn huidige Moleskine-notitieboekje (rood) met de vorige. Ik vind het wel jammer dat het paarse notitieboekje erg droevig kijkt op deze foto.

Wij zijn onafscheidelijk. Als ik achter mijn laptop zit, ligt hij op mijn bureau. Wanneer ik weg ga, laat ik hem niet alleen achter, maar stop ik hem in mijn tas: mijn lieve notitieboekje.

Naast het feit dat hij een notitieboekje is en dat dat al heel fijn is (toch vervelend als een notitieboekje geen notitieboekje blijkt te zijn), zijn er nog twee voordelen aan hem:

1. Hij is van Moleskine.
Moleskine is hip. Moleskine is ook nog eens aardig, want ze hebben me een handgeschreven brief ín een Moleskine-agenda gestuurd.

2. Hij is rood.
Jawel, rood, de kleur van jouw lippen. Kijk, een Moleskine-notitieboekje is sowieso al leuk, maar rood valt lekker op. Bovendien past hij bij mijn agenda, die ook rood is. Matchen als een baas noemen ze dat.

Mijn notitieboekje is er altijd voor me. Wanneer ik geen inspiratie heb, wanneer ik wel inspiratie heb. En daarom verdient hij wel een ere-blogje. Zonder hem waren namelijk de meeste van mijn blogjes niet geschreven, omdat ik ze alweer vergeten was.

Dus, lief notitieboekje: ik houd van je. Mogen we altijd samen blijven. Totdat je vol bent, bedoel ik dan.

Heb jij een notitieboekje/notitieboekjes?