Hallo, ik ben Laura en ik houd van sarcasme (bittere, bijtende spot volgens het woordenboek). Ongeveer 75% van wat ik zeg, is sarcastisch en dat zorgt wel eens voor problemen.
U kunt het zich vast wel voorstellen: je hebt bijvoorbeeld een gesprek over Oh Oh Cherso (nee, dat soort gesprekken heb ik nooit, maar het zou zomaar kunnen). Dit gaat, zum Beispiel (dat is bijvoorbeeld in het Duits, zodat ik niet twee keer bijvoorbeeld zeg, maar nu heb ik het al drie keer gezegd) zo:
Piet: ‘Ik vind Oh Oh Cherso echt een verschrikkelijk programma.’
Harry: ‘Ja, het slaat echt nergens op. Het enige wat ze doen, is drinken en met mensen naar bed gaan.’
Ik: ‘Ik vind het anders een hoogst intellectueel programma, ik leer er buitengewoon veel van en die mensen zijn echt uitermate slim.’
*pijnlijke stilte*
Piet & Harry: ‘Eh… juist.’
Kijk, Piet en Harry kennen mij niet zo goed en weten dus niet dat ik 75% van de tijd sarcastisch ben. Het gevolg: ze nemen me serieus en vinden me een enorme debiel. Weg sociale contacten.
Goed, dat kan gebeuren. Maar dan is er nog iets anders. Vijfenzeventig procent is namelijk nogal veel. Maar dan is er nog die vijfentwintig procent dat ik niet sarcastisch ben. Dan zeg ik misschien dingen als:
‘Ja, het schijnt dat Berlusconi af gaat treden!’
‘J.K. Rowling wilde op een bepaald moment Ron dood laten gaan in Harry Potter, maar dat heeft ze toch niet gedaan!’
‘Ik vind dat liedje van Gers Pardoel leuk!’
En dan gaan mensen lachen.
‘Goede grap, Laura!’
Terwijl ik bloedserieus ben…
Dus ik moet er vanaf, van die bittere, bijtende spot. Ik ben niet meer geloofwaardig, sociale contacten zijn vanaf het begin al problematisch en ik kan geen gewoon leven meer leiden. Dus: wie heeft de oplossing?
(dat laatste was uiteraard wél sarcastisch bedoeld)