Tag: toon hermans

Nederland, oh Nederland

httpv://www.youtube.com/watch?v=tryI72ExYaI

Vandaag weer een paar mooie, Nederlandse liedjes. Gewoon, omdat het kan.

1. Boudewijn de Groot – De vondeling van Ameland.
Ik houd niet zo van Boudewijn de Groot. Hij is me te moody en ik weet niet of hij wel in staat is om te lachen. Maar dit vind ik wel een mooi en bijzonder liedje van hem. Als je naar de tekst luistert, dan merk je dat het droevig is, maar toch zit er ook iets moois aan. Goed, luisteren dus!

2. Toon Hermans – Als de liefde niet bestond.
Toon Hermans is een held. Lieve man met lieve liedjes. Zoals deze. Want wat zou de wereld zonder liefde zijn? (Als de liefde niet bestond/Zou de maan niet langer lichten/Geen dichter zou nog dichten/Als de liefde niet bestond etc.)

3. Spinvis – Bagagedrager.
Ja, Gers Pardoel is gewoon een na-aper met zijn ‘Bagagedrager’, want dit liedje bestond al langer. Zoals al vaker gezegd: je houdt van Spinvis of niet.

4. Acda en de Munnik – Kom nog even niet naar hier.
Mijn favoriete Nederlandse duo. Vooral goed in de rustige, ietwat melancholische liedjes zoals deze.

5. Peter de Koning – Het is altijd lente (in de ogen van de tandartsassistente).
Oké, het verdient niet een *vulhiereenawardvoorNederlandsemuziekin*, maar dat maakt niet uit. Want dit liedje maakt me vrolijk. En jullie gaan me vast heel irritant vinden, omdat het de rest van de dag in je hoofd zal zitten haha.

Weten jullie nog leuke, Nederlandse liedjes?

Er moeten mensen zijn

httpv://www.youtube.com/watch?v=Zr5wjOJ0cjs

Toon Hermans heeft veel mooie liedjes geschreven, maar ook gedichten. Dit is er één van (zoooo ontzettend mooi!).

Jullie weten inmiddels wel dat ik een beetje gek ben. Ik heb bloemen uitgedeeld met lieve briefjes eraan, post-its met quotes in boeken geplakt, warme chocolademelk uitgedeeld op het station. En ik ben niet van plan om daarmee te stoppen. Het leven is soms al zwaar genoeg.

Jullie hoeven van mij geen Winnie de Poeh voor te lezen in de trein, maar zoek het in het kleine: zeg de buschauffeur gedag met een stralende lach, stuur zomaar een kaartje naar een vriendin, knuffel je geliefden. Huilen, schreeuwen, vloeken: het mag. Maar vergeet niet om ook voor kleine geluksmomentjes te zorgen. Niet voor jezelf, maar voor anderen. Geven is zoveel fijner dan nemen. De Beatles zeiden het al: and in the end, the love you take is equal to the love you make.

Dus probeer minder te zeuren, minder te fronsen (zorg dat het lachrimpels zijn die je krijgt, geen fronsrimpels), minder na te denken, maar gewoon doen. Ja, er zal nog steeds oorlog zijn, mensen zullen dood gaan, de pijn is niet weg. Maar het gaat om de kleine momenten. Kijk een keer uit het raam (thuis, in de auto of in het openbaar vervoer) en probeer zoveel mogelijk mooie dingen op te noemen die je ziet. Vergeet je geliefden niet te vertellen hoeveel je van ze houdt. Glimlach. Luister. Heb lief. Want zulke mensen moeten er zijn.

(Ik beweer overigens niet de wijsheid in pacht te hebben ofzo of dat ik alles van het leven weet, maar ik denk dat dit soort dingen wel belangrijk zijn)