Een kaartje uit Rotterdam (1922): Lieve Maarti

Afgelopen zondag stuitte ik samen met het vriendje op een kraampje met allerlei kaartjes tijdens de boekenmarkt in Dordrecht. En toen ging het lampje boven het hoofd aan (net zoals in een tekenfilm) en kwam daar een idee: want wat is het verhaal achter deze kaartjes? Wie heeft dit geschreven en waarom? We hebben vijftien kaartjes gekocht, sommige komen uit 1970, andere uit 1918. Hoe bijzonder is het dat ik nu in mijn handen een kaartje van bijna honderd jaar oud heb? Welke reis heeft dit kaartje ondernomen? Bijna honderd jaar geleden heeft iemand dit geschreven en in de brievenbus gedaan. En dan die mooie handschriften van toen. Hoe bijzonder is dat!
De verhalen zijn waarschijnlijk niet meer te achterhalen en daarom verzin ik ze zelf. Dus vanaf nu een nieuwe serie op lauradenkt.nl, vijftien weken lang elke week een verhaal bij een kaartje: een kaartje uit Rotterdam.

***
‘Kom, we gaan een kaartje schrijven aan je neef Maarten!’ zei Lena tegen het kind, dat haar aankeek met grote ogen.
Een uur geleden hadden ze de kaart uitgezocht. Lena had lang getreuzeld, want ze wilde graag de mooiste uitzoeken. Uiteindelijk kocht ze het kaartje met een tekening van de Schiedamscheweg. Dat zou haar broer vast mooi vinden.
Het puntje van haar tong stak uit haar mond, terwijl ze zo netjes mogelijk probeerde te schrijven.
‘Wat zal ik eens vertellen, Wimmetje?’
Ze keek naar het kind, dat onafscheidelijk was met zijn beker. Wat leek hij toch op zijn vader. Ze dacht dat ze nooit meer verliefd zou zijn, maar dat had ze mis. De verliefdheidsgevoelens voor haar man waren al jaren verdwenen, maar als ze naar Wim keek, kreeg ze vlinders in haar buik. Ze aaide hem even over zijn hoofdje en schreef toen verder.
Nog een week en dan zouden de kinderen met elkaar kunnen kennis maken. Maarten was natuurlijk een jaar ouder dan zijn neefje, maar ze wist zeker dat het goed zou komen. En ze kon niet wachten om met haar schoonzus alle verhalen te delen. Aan haar man kon ze het niet kwijt, die was druk bezig met zijn werk.

Lieve Maarti.

Zie je die brug wel? Daar loopt onze Opa elke dag over. Leuk hè! Ik heb van Opa en Oma een bekertje gehad en kan nu al goed er uit drinken. Ook speel ik graag met mijn bekertje. Het glimt zoo mooi en dat van jou? Van tante Dit van Vliet heb ik een mooi eendje gehad, waar ik veel van houd. Tante Dit is lief, vindt je niet? Zeg Pappa, Mamma, Dina gedag van mij en van mijn Papa en Mama.

Je neef Wim Dijkshoorn

‘Kom, dan gaan we samen met opa wandelen over de brug.’
Er scheen een heldere lentezon. De oude man droeg het kind in zijn armen en wierp er steeds een bezorgde blik op.
‘Heeft hij wel genoeg gegeten vandaag?’
‘Ja, pa.’ zuchtte Lena. Dat was al de derde keer dat hij het vroeg.
Ze stonden op de brug. In de verte lagen de bootjes te schitteren in de zon. Ze keken er stilzwijgend naar.
‘Kom, we moeten verder.’ zei ze na tien minuten.
Het gebeurde, voordat ze er erg in had. Een steen op de weg, gestruikel, haar vader op de grond, een schreeuw, een plons, opspattend water. Toen ze naar beneden keek, zag ze iets donkers steeds verder naar de bodem zakken.

Een week later ontving Maarten het kaartje van zijn neef.

21 Comments to “Een kaartje uit Rotterdam (1922): Lieve Maarti”

  1. Wat leuk zulke oude kaarten! Mooi geschreven ;)

  2. Wat een ontzettend leuk idee! Je hebt er een mooi verhaal achter bedacht met een onverwacht einde (: Ik ben fan van deze nieuwe rubriek!

  3. Dit is zo cool! Heerlijk om na te denken over het verhaal erachter.

  4. Ahh gossie wat zielig!!!

    Wel een erg leuk idee, dit Laura! Ben nu al fan ;)

  5. Wow, superleuk die kaartjes en jouw idee! :D

  6. Super leuk die kaartjes. En jouw idee is ook origineel en leuk!

  7. Hm, volgens mij ging er iets mis toen ik net wilde reageren, want zie mijn reactie niet meer.

    Maar die oude kaartjes zijn zo cool! En leuk idee om er een rubriekje van te maken :)

  8. Ik hou echt van die oude spulletjes van vroeger. Hier thuis liggen ook nog een aantal kaartjes van mijn opa en oma van vroeger, echt zonde om ze weg te doen! Wat een origineel idee om er een verhaal van te maken :)

  9. super! echt heel leuk!

  10. Een prachtig idee. Hopelijk kun je alle kaartjes nog duidelijk lezen.

  11. Wat gaaf, zulke kaartjes! En wat een leuk verhaal bedacht erachter :)

  12. Leuk verhaaltje, ik ben toch wel benieuwd naar de volgende stukjes.
    x

  13. Oooeh, superleuk geschreven en het idee met zulke kaartjes ook – me is in love ;D

  14. Ken je R’dam?
    Is deze plek gespaard gebleven?
    Of heb je iets unieks in handen?
    Je kunt nooitweten…
    wie weet willen ze er wat voor geven bij het historisch archief aldaar.
    Zo kocht ik in 2004 een kaart in Zeeland (NL)
    Daarop staat de straat van
    Mijn opa en oma zaliger. Mijn vaders 2e huisje (1950)

  15. Wauw, super mooi zo’n kaart, zeker bewaren!

  16. Wat een leuk idee om daar een rubriekje over te maken!
    Me likes. Dit ga ik volgen ^^.

  17. haha die ideeën waar jij over schrijft zijn echt goed haha

  18. Wow! Mooi! Wat eenn goed idee.

    X

Leave a Reply to Lia