Het tragische liefdesverhaal van mijn broertje

Zoals jullie allemaal niet gemerkt hebben (lang leve wifi), was ik twee weken op vakantie naar Engeland met mijn familie. We hebben daar verschillende plaatsen bezocht, waaronder Brighton, Bath en jawel: Windsor. Misschien zegt het je niets, maar in dit plaatsje staat toch iets indrukwekkends: Windsor Castle, waar Queen Elizabeth haar weekenden doorbrengt. Dit kasteel vormt de achtergrond van mijn verhaal.

Natuurlijk gingen we het kasteel binnen (na onze portemonnees helemaal leeggemaakt te hebben voor de entree), waar we onder andere een heel groot poppenhuis zagen en de slaapkamer van the king (welke weet ik eigenlijk niet meer, in ieder geval niet Elvis).
Het gebeurde toen we bij een collectie schilderingen en foto’s waren. Mijn geliefde broertje van zestien jaar en ik gingen op het bankje zitten, zonder te weten wat er in de volgende uren zou gebeuren. Opeens kwam er een meisje (van een jaar of vijf/zes) langs ons lopen, aan de hand van haar moeder. Mijn broertje, charmeur die hij is, glimlachte naar haar. Vrijwel direct verscheen er een lach op haar gezicht. Terwijl haar moeder aandachtig alle schilderijen bekeek, bleef het meisje naar mijn broertje kijken. Verlegen glimlachte ze, wanneer haar blik beantwoord werd. Daarna keek ze snel naar de grond.
We gingen de volgende zaal in en ook daar was zij aanwezig. Aangemoedigd door het glimlachen van mijn broertje zwaaide ze deze keer zelfs naar hem, met een blos op haar wangen. Na een paar keer heen en weer geflirt te hebben, wendde ze zelfs het woord aan hem: ‘Hi!’ zei ze.
Haar moeder trok haar mee.
Mijn broertje probeerde nog een keer contact met haar te leggen, maar ditmaal werd ze weggetrokken door haar broer.
In het kerkje bij het kasteel zag hij haar voor het laatst. Ze wilde nog wat tegen hem zeggen, maar wat, dat zullen we nooit weten. Vol afschuw zag mijn broertje hoe zijn geliefde werd weggetrokken door haar vader.
Hij zou haar nooit meer zien.

En ik vind het verschrikkelijk. De week erna heeft hij liggen huilen op zijn bed. Hij at en dronk niet meer. Hij kon alleen maar denken aan het meisje.
De liefde van zijn leven. Het is net Romeo en Julia: het heeft nooit zo mogen zijn.

(Even voor de goede orde, dit is gedeeltelijk verzonnen. In werkelijkheid kwam de liefde alleen maar van haar kant. Mijn broertje is nog vrijgezel, als je een date met hem wil, dan kun je me mailen :P).

20 Comments to “Het tragische liefdesverhaal van mijn broertje”

  1. Hahaha, leuk geschreven! :)

  2. Aww schattig van die kleine meisjes. Wij hadden er vandaag zo een bij de schildpadden op de dierenafdeling van het tuincentrum. Ze was juist even weg van haar moeder en stak een heel verhaal tegen ons af over haar hamstertjes die haar moeder op dat moment aan het afrekenen was.

  3. Ik zat te lachen tijdens het lezen. Wel schattig zo een meisje. Ik hoef geen date. :p

  4. Whahhaaha, dat einde. :)
    Supergrappig. :)

  5. Ah wat lief haha!
    Leuk geschreven!

  6. Dat is echt schattig! Haha, dat einde ook :P

  7. Oh, wat lief! ♥ En fijn dat je terug bent ^^.
    x

  8. Haha, superschattig!

    p.s. ik dacht dat ik je al bij mijn links had gezet, maar zag inderdaad dat het niet zo was, nu sta je er wel tussen!

  9. Hahha aahw wat lief :) Kleine meisjes kunnen zo schattig zijn.

  10. Haha, geweldig geschreven. Je arme broertje toch :)

  11. Wat een lief verhaaltje. Ik zag het helemaal voor me.

  12. Ah, super lief verhaaltje!

  13. haha grappig verhaaltje :P

  14. Leuk geschreven! Ik weet nog wel toen ik zo klein was, en ook met jongens van 16 probeerde te flirten, hihi x3

  15. Aagh, wat superschattig! Leuk geschreven!

  16. hahahaha hoe grappig is dat! :P

  17. Super schattig verhaaltje! Hihi.

  18. Haha ocherm, en wat zal dat meisje ook een liefdesverdriet hebben gehad..

Leave a Reply to Osina