Het tragische liefdesverhaal van mijn broertje

Zoals jullie allemaal niet gemerkt hebben (lang leve wifi), was ik twee weken op vakantie naar Engeland met mijn familie. We hebben daar verschillende plaatsen bezocht, waaronder Brighton, Bath en jawel: Windsor. Misschien zegt het je niets, maar in dit plaatsje staat toch iets indrukwekkends: Windsor Castle, waar Queen Elizabeth haar weekenden doorbrengt. Dit kasteel vormt de achtergrond van mijn verhaal.

Natuurlijk gingen we het kasteel binnen (na onze portemonnees helemaal leeggemaakt te hebben voor de entree), waar we onder andere een heel groot poppenhuis zagen en de slaapkamer van the king (welke weet ik eigenlijk niet meer, in ieder geval niet Elvis).
Het gebeurde toen we bij een collectie schilderingen en foto’s waren. Mijn geliefde broertje van zestien jaar en ik gingen op het bankje zitten, zonder te weten wat er in de volgende uren zou gebeuren. Opeens kwam er een meisje (van een jaar of vijf/zes) langs ons lopen, aan de hand van haar moeder. Mijn broertje, charmeur die hij is, glimlachte naar haar. Vrijwel direct verscheen er een lach op haar gezicht. Terwijl haar moeder aandachtig alle schilderijen bekeek, bleef het meisje naar mijn broertje kijken. Verlegen glimlachte ze, wanneer haar blik beantwoord werd. Daarna keek ze snel naar de grond.
We gingen de volgende zaal in en ook daar was zij aanwezig. Aangemoedigd door het glimlachen van mijn broertje zwaaide ze deze keer zelfs naar hem, met een blos op haar wangen. Na een paar keer heen en weer geflirt te hebben, wendde ze zelfs het woord aan hem: ‘Hi!’ zei ze.
Haar moeder trok haar mee.
Mijn broertje probeerde nog een keer contact met haar te leggen, maar ditmaal werd ze weggetrokken door haar broer.
In het kerkje bij het kasteel zag hij haar voor het laatst. Ze wilde nog wat tegen hem zeggen, maar wat, dat zullen we nooit weten. Vol afschuw zag mijn broertje hoe zijn geliefde werd weggetrokken door haar vader.
Hij zou haar nooit meer zien.

En ik vind het verschrikkelijk. De week erna heeft hij liggen huilen op zijn bed. Hij at en dronk niet meer. Hij kon alleen maar denken aan het meisje.
De liefde van zijn leven. Het is net Romeo en Julia: het heeft nooit zo mogen zijn.

(Even voor de goede orde, dit is gedeeltelijk verzonnen. In werkelijkheid kwam de liefde alleen maar van haar kant. Mijn broertje is nog vrijgezel, als je een date met hem wil, dan kun je me mailen :P).

20 gedachten over “Het tragische liefdesverhaal van mijn broertje”

  1. Aww schattig van die kleine meisjes. Wij hadden er vandaag zo een bij de schildpadden op de dierenafdeling van het tuincentrum. Ze was juist even weg van haar moeder en stak een heel verhaal tegen ons af over haar hamstertjes die haar moeder op dat moment aan het afrekenen was.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.