Er moeten mensen zijn

httpv://www.youtube.com/watch?v=Zr5wjOJ0cjs

Toon Hermans heeft veel mooie liedjes geschreven, maar ook gedichten. Dit is er één van (zoooo ontzettend mooi!).

Jullie weten inmiddels wel dat ik een beetje gek ben. Ik heb bloemen uitgedeeld met lieve briefjes eraan, post-its met quotes in boeken geplakt, warme chocolademelk uitgedeeld op het station. En ik ben niet van plan om daarmee te stoppen. Het leven is soms al zwaar genoeg.

Jullie hoeven van mij geen Winnie de Poeh voor te lezen in de trein, maar zoek het in het kleine: zeg de buschauffeur gedag met een stralende lach, stuur zomaar een kaartje naar een vriendin, knuffel je geliefden. Huilen, schreeuwen, vloeken: het mag. Maar vergeet niet om ook voor kleine geluksmomentjes te zorgen. Niet voor jezelf, maar voor anderen. Geven is zoveel fijner dan nemen. De Beatles zeiden het al: and in the end, the love you take is equal to the love you make.

Dus probeer minder te zeuren, minder te fronsen (zorg dat het lachrimpels zijn die je krijgt, geen fronsrimpels), minder na te denken, maar gewoon doen. Ja, er zal nog steeds oorlog zijn, mensen zullen dood gaan, de pijn is niet weg. Maar het gaat om de kleine momenten. Kijk een keer uit het raam (thuis, in de auto of in het openbaar vervoer) en probeer zoveel mogelijk mooie dingen op te noemen die je ziet. Vergeet je geliefden niet te vertellen hoeveel je van ze houdt. Glimlach. Luister. Heb lief. Want zulke mensen moeten er zijn.

(Ik beweer overigens niet de wijsheid in pacht te hebben ofzo of dat ik alles van het leven weet, maar ik denk dat dit soort dingen wel belangrijk zijn)

42 gedachtes over “Er moeten mensen zijn”

  1. Ja, ik lach ook veel naar de mensen die op t gemeentehuis komen als ik achter de receptie zit. En ik vertel soms te weinig dat ik van mijn vriend houd en soms zeg ik het heel veel achter elkaar. Mooi gedicht trouwens.

  2. Toon Hermans is echt geweldig! Ooit (vijf jaar geleden) heb ik een ansichtkaart in het Engels gestuurd naar de Noorse jongen die bovenop een berg in een restaurant werkte en zichtbaar blij was dat er überhaupt mensen langskwamen – laat staan iemand van zijn leeftijd.

    Ik had geen adres en geen naam, wilde gok genomen en gewoon naar het restaurant gestuurd met beschrijving. Ik spreek hem nog steeds af en toe. Dat soort dingen zijn zó leuk!

  3. Positief en lief, daar houd ik van. Zeker nu met die donkere, grauwe dagen… Dan moet je er soms even aan herinnerd worden dat een glimlach al zoveel kan doen.

  4. Dank voor deze wijze woorden.
    Ik vertoef regelmatig op een webside voor alleenstaande ouders. Een lotgenotenclubje. Daar las ik de verzuchting over de verharding, verruwing maar bovenal het egoïsme en asociaal zijn van de jeugd. Ik herkende het niet en dat heb ik gezegd. Dit blogje, de reacties van je lezers, bevestigen mijn beeld dat het allemaal wel mee valt met de jeugd.
    Dankzij jouw blog zit ik nu te glimlachen achter mijn laptop (maar misschien ben ik wel een beetje gek, dat kan ook)

    1. Wat vervelend dat die mensen zo’n beeld hebben van de jeugd. Ik ben blij dat ik die van jou in ieder geval kan bijstellen en ook dat je moest glimlachen!

      (En ja, je bent een beetje gek, op een leuke manier en daar is helemaal niets mis mee! Ik ben het namelijk ook :P)

    1. Lieeef :) Haha, dat had zomaar gekund, want ik moest donderdag ook naar Leiden! Maar we kunnen anders ook gewoon een keer meeten? :)

  5. Toen ik gisteren uit de bus stapte zei ik enthousiast gedag tegen de buschauffeur, ik dacht dat ik de laatste in de bus was, maar toevallig stapten er ook net mensen in en die riepen toen heel blij hoi terug, haha ;) En ik probeer soms ook te oefenen op mijn “neutrale” gezicht, in de hoop dat ik dan wat vriendelijker kijk en niet automatisch zo fronsend :p

  6. Je slaat de spijker op zijn kop, mijn beste Laura. Je moest eens weten hoe trots ik ben om zo’n naamgenoot te hebben. Ik ben ook een beetje gek (nee, laat dat ‘beetje’ maar weg), en dit is echt iets wat mijn leven mooi maakt, die kleine dingetjes. Dit houdt de maatschappij leefbaar!

  7. Heel fijn!

    Een fragment uit dit gedicht staat nu op de lijst van mogelijkheden voor mijn Woord in beeld project. Als ik die tot uitvoer breng, zou het zomaar eens mijn favoriet kunnen worden.

    Dankjewel voor dit mooie blogje. :)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.