Die Diederik


Zo’n koffertje heeft Diederik, maar dan in het bruin.

Op een dag was ik mijn notitieboekje aan het doorlezen op zoek naar inspiratie. Opeens zag ik iets staan. Wanneer en waarom ik het opgeschreven had, wist ik niet meer en daarom verzon ik onderstaand verhaal erbij:

Diederik had het allemaal volgens het boekje gedaan. Zijn havo afgerond, een hbo-studie communicatie gedaan en nu eindelijk zijn droombaan (en dat in tijden als deze!) gevonden: junior-adviseur bij een niet nader te noemen reclamebureau (waarschijnlijk met een naam als Koetjes en Kalfjes of Reclame Radar).
Dit is wat Diederik aan had op zijn eerste dag: nette bruine schoenen (met zelfs een kleine hak) en een donkerblauw pak met een lichtblauw overhemd. Hij had een lekker luchtje op en zijn gezicht was voorzien van een laagje dure dagcrème. Je kon een liniaal recht langs de scheiding in zijn haar leggen. In zijn bruin-leren koffertje (je moet je tas altijd matchen met je schoenen was hem geleerd) zaten de door zijn vriendin gesmeerde boterhammetjes. Kortom: hij was er klaar voor.

Hij werd voorgesteld aan Pieter-Jan, Jan-Peter en Hendrik-Jan, zijn collega’s.
‘Haha, je zal je naam moeten veranderen, kerel!’ bulderden ze.
Diederik vond het niet zo grappig.
De dag begon met een kop koffie (van Nespresso, what else?) en een paar grappen over vrouwen, die ik hier niet zal herhalen. Daarna moest Diederik een stapel papieren doorwerken, die voor zijn gevoel niet echt nuttig waren.
‘Voor de vergadering natuurlijk!’ was het antwoord toen hij vroeg waarom.
Misschien was dat de uitgelezen mogelijkheid voor Diederik om zijn kwaliteiten te laten zien. Als praeses van zijn studentenvereniging had hij altijd het hoogste woord gehad en hier verwachtte hij niets anders.

Na een paar uur werd hij door Pieter-Jan (of was het toch Jan-Peter?) opgehaald om naar de vergaderzaal te gaan.
‘Wat voor broodje wil jij?’ vroeg Pieter-Jan/Jan-Peter.
‘Oh, ik heb mijn eigen lunch bij me.’ antwoordde Diederik.
Pieter-Jan/Jan-Peter keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
‘Maar het is op kosten van de zaak!’
Diederik wees op de boterhamzakjes die hij uit zijn koffertje had gehaald. Er zat een briefje bij: ‘Veel succes op je eerste dag, kroelbeertje. Hou van je. X tijger.’
Hij wilde het in zijn zak stoppen, maar Hendrik-Jan kreeg het te pakken. Hij las het hardop vol en allen bulderden ze van het lachen. Behalve Diederik.
Blozend griste hij het papiertje uit de handen van Hendrik-Jan en stopte het in de zak van zijn nieuwe pak.
Nadat de opmerking ‘Eet jij maar lekker de bammetjes van Tijger op hoor, Died!’ was gemaakt, ging de vergadering dan toch echt van start.
‘We moeten meer feeling krijgen bij de klant.’ begon Jan-Peter.
‘Ik denk dat we voor het communicatieplan light moeten gaan.’ zei Pieter-Jan. ‘En dan even Jan-Jaap contacteren.’
‘Ik zal het in de reminder zetten.’ was Hendrik-Jans antwoord daarop.
De ogen waren op Diederik gericht. Het was zijn beurt om een belachelijke uitspraak te doen.
‘Eh, ehm, ik eh moet even naar de wc.’ zei hij en rende naar het herentoilet.
Eenmaal daar barstte hij in tranen uit. Hoe ging hij deze onzin in godsnaam overleven?
Uit de verte hoorde hij nog Jan-Peters stem (‘Maar doe je dan niet mee met de borrel?’) en toen werd alles donker…

Goed, dat was het verhaal van de arme Diederik. Ik weet niet hoe het er precies op reclamebureau’s aan toe gaat, maar ik heb wel zo’n idee (vol met vooroordelen :P). Nu willen jullie natuurlijk weten wat er in mijn notitieboekje stond. Inmiddels weet ik trouwens weer hoe ik hierbij ben gekomen. Ik zat in de trein en daar zaten nou ja, twee mannen die waarschijnlijk Hendrik-Jan of Jan-Peter heten en ze maakten gebruik van deze uitspraken, die ik dus opgeschreven heb: ‘in de reminder zetten’ en ‘communicatieplan light’.

Het is echt, tja, verbazingwekkend dat mensen zulke dingen kunnen verzinnen. Ik weet in ieder geval één ding zeker: ik ga niet bij een reclamebureau werken.

Kennen jullie nog meer van dit soort uitspraken?

30 Comments to “Die Diederik”

  1. ‘Even een request indienen’ hoorde ik op mijn vakantiewerk twee jaar terug heel veel (administratieve dingetjes). Ze spraken het uit als ‘riekwest’, ik ergerde me groen en geel :’)

    [wat ben ik eigenlijk vaak laat op, dat ik altijd zo snel reageer op jouw blogjes. Haha!]

  2. Haha ik zie het helemaal voor me.

  3. Sinds ons project geleidt wordt door een enthousiaste meneer van een groot adviesbureau hebben wij requests, issues, en blijken wij het meest enthousiaste team te zijn wat deze meneer ooit meegemaakt heeft en luister ik steeds slechter naar die meneer. Dat is vragen om ongelukken natuurlijk. IK verwacht binnenkort een kleine infobreak

  4. Whaha ik zit zelf niet in die wereld maar ik snap het helemaal. Bij vacatures zoeken ze tegenwoordig pro-actieve medewerkers met een flexibele instelling – pardon, géén negen-tot-vijf-mentaliteit (terwijl werkuren tussen negen-tot-vijf liggen??) om allerlei issues te tackelen. Vooral op de afdelingen sales (verkoop), human resource management (personeelszaken), marketing en communication (pr – wat trouwens ook al vreselijk is), operations (alles op de werkvloer dat minderwaardig is) en controlling (boekhouden dus). Bovendien is iedereen met de meest minimale functie al manager, om ze maar het idee te geven dat ze belangrijk zijn. Ik las ooit in een boek de treffende omschrijving:

    ze geven je een zo lang mogelijke functienaam (junior assistent salesmanager) om je maar tevreden te houden, maar hoe langer de functienaam, hoe onbeduidender je baan is.

    Ik vraag me trouwens al tijden af wat een pro-actieve medewerker nou eigenlijk is.

  5. Het doet me denken aan een scène in de Amerikaanse serie HIMYM waar Marshall zijn eerste werkdag beleeft in een grote firma en waar hij ook eerst niet omkan met de mentaliteit die er heerst tussen de andere mannen en bv ook wordt uitgelachen met het lunchpakket dat zijn vrouw heeft klaargemaakt voor hem. Dus je ziet jouw verhaaltje is helemaal niet zo onrealistisch :-) En dat vakjargon van zakenmensen, tsja, zolang ze zelf nog snappen waar ze ’t over hebben zeker ;-)

  6. Haha geweldig… Zie het al helemaal voor me!

  7. Haha, arme Diederik! Ik zie het helemaal voor me. Verschrikkelijk ja, dat mensen zulke taal gebruiken. Zelf weet ik zo 1,2,3 geen voorbeelden…

  8. Ongelofelijk waar jij je inspiratie vandaan haalt! Leuk stukje, ik zie het helemaal voor me.

  9. Briljant geschreven! :) (Nu heb ik medelijden met Diederik..).

  10. Oh, dat lijkt me wel echt hel, zo’n eerste dag! Ik vind het wel grappig dat veel mensen Engels door hun uitspraken mixen, om iets interessanter te laten klinken. Doe ik zelf ook wel eens, haha. Ik had alleen ooit een collega die dit te pas en te onpas deed en zo’n beetje alle Engelse termen op z’n Nederlands (of met de klemtoon verkeerd ofzo) uitsprak… Dan helpt dat Engels niet om iets indrukwekkender of interessanter te maken ;p

  11. Haha, ik zie het helemaal voor me. Jij hebt trouwens echt een fantasie waar je u tegen zegt, zo’n verhaal zou echt het laatste ongeveer zijn waar ik aan zou denken als ik twee mannen in de trein zou horen praten. Maar wel heel leuk, hebben wij weer iets leuks om te lezen :)

  12. OMG! Als iemand dat zou zeggen waar ik bij was, kon je me werkelijk opvegen! Ik bedoel, ik studeer communicatie en ik kom op school genoeg van die vage types tegen die graag op een reclamebureau willen werken, maar dit slaat alles. Nu zetten mensen sowieso overal “light” achter op het moment (zou dat hip zijn?)

    Ik moest trouwens weer even aan de hipster denken… ik ben dat normaal totaal niet, maar als het gaat om het lezen van boeken, dan loop ik dus altijd voor op de rest. Dan denk ik ‘komen jullie er nu mee aan dat dit boeiend is? Dat is echt zoooo 2010″… en toen bedacht ik me, dat ik op tenminste één gebied niet mainstream bezig ben. Ik lees wat ik wil en niet wat nu in de top100 staat bij bol.com. ook wel eens een opluchting! Maar dat was even volledig off topic!

  13. weer een super verhaal! je hebt echt ongeloofelijk veel inspiratie en schrijf vermogen. ik zie het al helemaal voor me!

  14. Ik zie het al helemaal voor me, echt leuk geschreven! Ik was ook altijd benieuwd hoe jij op die ideeën kwam!

  15. Leuk geschreven. Ik hoop niet dat het er echt zo aan toegaat.
    Bij ons moet alles transparant zijn, maar ik weiger mijn kleding hierop aan te passen. :-)

  16. Arme Diederik! Toen ik de titel zag, dacht ik dat je over Diederik Samsom had geschreven, maar dat bleek dus niet zo te zijn. En over dat soort uitspraken: een paar jaar geleden zat ik in de trein en hoorde ik een jonge vrouw tegen haar vriendin zeggen dat die nieuwe baan zo goed was voor haar ‘personal development’. Wat is er nu zo erg aan om gewoon ‘persoonlijke ontwikkeling’ te zeggen?

  17. Ik ken wel een Peter-Jan. Dat is mijn neef, maar hij werkt niet op een reclamebureau. Nee, hij zit in de muziek. Muziek van jaren geleden en hij geniet van zijn leven, zijn collega’s en van zijn vrijheid die hij heeft in het werk.

  18. Hahahha leuk! Diederik, of hoe kakkerts onderling met elkaar omgaan xD

  19. Aahh… Ik voel mee met Died.. Ik kan me goed indenken hoe hij zich gevoeld moet hebben die eerste dag. Zou hij zich de tweede dag hebben ziekgemeld?

    Ik moest overigens ook aan Samsom denken :P

  20. Ik ken iemand die Diederik-Jan heet. Die zou qua naam in elk geval perfect in dit bedrijf passen.

  21. Arme Diederick…Maar ach, Jan-Diederick kan er best mee door, hoor!

  22. Dat is echt sneu voor Diederik :(

  23. Arme Diederik. Aan dergelijke nonsensuitspraken, voornamelijk in het Engels, kan ik me ook ergeren :p

  24. Dederik mag helaas net meedoen in het politieke overleg

  25. Hahaha. Ik zou geen uitspraken weten. Ze gooien er lekker Engels doorheen.

Leave a Reply to EsZ