Hallo, ik ben Laura en ik ben superduperstoer

De Space Mountain (van buitenaf gezien dan).

Het kermisding. Sorry voor de slechte kwaliteit. Ik ben hier niet verantwoordelijk voor, ik heb de foto niet gemaakt, want ik zat in dat ding, keihard te gillen!

Misschien denk je dat ik zo’n meisje ben. Zo’n meisje dat gaat gillen als één van haar nagels scheurt (‘Oh my godddd, nu zijn mijn nagels niet meer gelijk en ik had net nieuwe nagellak op gedaan, oh my goddddd.’). Zo’n meisje dat nog geen vlieg durft dood te slaan. Zo’n meisje dat niet in achtbanen durft die over de kop gaan.

Ik kan u vertellen, dat ben ik niet. Ik houd er niet van als mijn nagels lang zijn (typt zo vervelend), dus geen last van nagels die scheuren. Vliegen mep ik met plezier dood, rotbeesten. En achtbanen… Daar gaat dit verhaal over.

Ik was zo’n meisje dat niet in achtbanen durfde die over de kop gaan. De Python in de Efteling? Nooit ingegaan, veel te eng. Ik was al blij dat ik in de houten achtbaan durfde.
En toen ging ik naar Disney.

Voor de derde keer. De eerste twee keren was ik sowieso nog te jong om in die achtbanen te gaan, maar no way dat ik nu wel ging. Nou oké vooruit, ik wilde wel met mijn broer in de Indiana Jones, dat durfde ik nog wel.
‘Hij gaat toch niet over de kop he?’
‘Nee joh.’

We gingen in de rij staan. Achter ons stonden veel, heel veel mensen. Elke minuut deden we een stap vooruit (het was druk) en kon je meer van de achtbaan zien. En toen zag ik het: hij ging duidelijk wél over de kop. Ik wilde terug, maar dat ging niet. Doodsbang stond ik daar, te trillen als een gek, ik kreeg bijna een hartaanval van angst, ik bezweek haast van de misselijkheid. Dit was het dan. Mijn leven. Vaarwel.
Ik viel bijna toen ik het wagentje instapte.
Ik wist zeker dat mijn hart uit mijn borstkas zou komen, zo hard bonkte hij.
No way dat ik dit ging overleven.
We begonnen te rijden. Steeds sneller en sneller en sneller en ja hoor, we gingen over de kop.

Ik vond het geweldig.

Daarna ben ik in de Rock and Roll Coaster geweest en drie keer in de Space Mountain (de vorige keer dat ik in Disney was, had ik geroepen dat ik daar nooit van mijn leven in zou gaan, hallo, ik was niet gek).

Een half jaar later ging ik naar de Efteling, voor het eerst in de Python. En man, wat was die saai vergeleken met de Space Mountain.

Daar bleef het niet bij. Van een meisjemeisje veranderde ik in een stoere chick (ik heb een hekel aan het woord chick, maar dat past hier wel goed bij). Ik was namelijk een keer op vakantie in Italië met vriendinnen. We kwamen langs een kermis. Daar was wat je op de tweede foto kunt zien. Een bol die met elastiek vastzit aan twee palen. De bol wordt heeeeeeeel hoog in de lucht afgeschoten (mensen worden zo klein als mieren en zelfs nog kleiner) en draait ook nog rond.

Niemand durfde. Ik en mijn vriendin wel. Mensen keken ons verbaasd aan. Waarschijnlijk riepen ze: ‘DOE HET NIET!’, maar ik ben niet zo goed in Italiaans. Jongens filmden ons, want dit was nog nooit vertoond.

Ik heb nog nooit van mijn leven zo hard gegild.

Sindsdien durf ik in elke achtbaan.

52 Comments to “Hallo, ik ben Laura en ik ben superduperstoer”

  1. Ik ga over een maand met mijn vrienden naar de efteling en ik ben bang dat ik dan ook aan de Python moet geloven… Mijn andere vriendin is er ook in gepeerpressured. Maar ik durf echt niet!!

  2. Stoer? Knettergek bedoel je (en misschien wel een pietsje stoer ook). ;-)

  3. heheh super stoer. Het heeft bij mij jaren geduurd voordat ik in een achtbaan durfde. Nog steeds vind ik het eng als ik er eentje niet ken. In de spacemountain durf ik wel, hahah zo veel in dat ding gezeten, maar bij elke nieuwe moet ik angsten overleven.
    groetjes grote baby

  4. Wel, dan ben ik ook een stoere chick! ;)

  5. Stoer wijf! ;)
    Durfde het altijd, geen probleem.
    Nu ben ik al jaren niet meer in een achtbaan geweest en weet ik eigenlijk niet of ik nog wel durf…

  6. Ah stoer! Ik durfde vroeger ook in heel veel niet en nu wel. Zo’n achtbaan geeft je gewoon een kik. Veel leuker dan de matjesglijbaan lol.

  7. Superstoer inderdaad! Ik ben al jaren niet in een achtbaan geweest en beweer dat ik het doodeng vind en er jeugdtrauma’s van heb. Maar ja, toen ging ik dus wel bungeejumpen… Niet helemaal hetzelfde, maar misschien moet ik achtbanen ook weer eens een kans geven ;)

  8. Hihi, de python was mijn eerste keer overkop – mijn vriendin had me meegekregen en me aangeraden om de hele rit te zingen om niet meer bang te zijn :D
    en Space mountain heb ik ook gedaan – die was superplezant, je voelde het niet eens heel erg dat hij overkop ging omdat je zo naar de achtergrond kon kijken.
    Maar die kermisbol, dat gaat me een stapje te ver… Bluhhh.. Was er toevallig zo’n groot videoscherm in waarop je je eigen schreeuwde hoofde kunt zien? Blijkbaar is dat soms zo (heb ik van horen zeggen, ik ga écht niet in zo’n bol zitten ;-) )

  9. Dapper, haha. Ik ben dus echt een watje, maar dat heb je allemaal uitgebreid kunnen lezen een paar weken terug.

    Maar wie weet, ooit.

  10. De phyton is niet eng, daar krijg je alleen maar hoofdpijn van. Mijn moeder studeerde voor een graad in epidemiologie en dan nam mijn vader ons vaak mee naar de efteling of andere pretparken. Aangezien mijn vader en mijn broer heeeeeeeeeel graag in al die dingen wilden, werd ik gewoon meegesleurd…, als 6 jarig meisje. Ja, idd, ik ben toen ik zes was al ontgroend in de phyton. Ben ik nou niet stoer?

  11. Het had mijn verhaal kunnen zijn. Alleen dan iets dichterbij huis, want ook ik durfde dus echt niet in een achtbaan die over de kop ging. En toen gingen we naar Walibi (zo heette het toen nog haha) en trok mijn zusje me mee naar een achtbaan. (De Superman). Over de kop zou hij niet gaan, aldus mijn zusje, al vond ik de enorme drukte wel een beetje vreemd.
    En toen kwamen we dus in het blikveld van de achtbaan en jawel… dat ding ging over de kop. En achter mij was het druk, dus terug zat er niet in. Ik kon alleen maar vooruit en dat was uiteindelijk het karretje in. Maar ik heb het gedaan! En sindsdien is het minder eng. Al laat ik dingen die over de kop gaan of omhoog op de kermis wel achterwege. Die dingen worden mij iets te vaak uit elkaar gehaald en weer opgebouwd dat ik die echt niet vertrouw. Er zal maar een moertje niet goed vast zijn gedraaid….

  12. Hahaha! Dit is zo toevallig! Ik durfde ook ik geen enkele overkop, veel te eng.
    Tot ik in Disneyland stond aan te schuiven bij de Indiana Jones. Bang dat ik was!
    En die ging dan ook nog eens achteruit, dus ik zag die overkop niet echt aankomen. Maar uiteindelijk viel het heel goed mee en ga ik nu ook in elke overkop.

    Grtjs!

  13. Oh, de katapult, bedoel je (zo noemen wij het, ten minste) Daar durf ik echt niet in hoor! Achtbanen zijn wel heel leuk :)

  14. Haha echt geweldig hoe panisch sommige mensen reageren op een looping. Stelt niks voor toch? ;) Ik ben sowieso mijn hele leven al een “achtbaanchick”, of tenminste vanaf het moment dat ik er voor het eerst in mocht. Ben zelfs een keer op 1 dag honderd keer over de kop geweest in Walibi. Heeft me wel een weekend koppijn opgeleverd. Maar dat had ik er graag voor over, geloof ik. :P

  15. Het is maar een dun lijntje tussen superstoer en hartstikke gek… ;-p

  16. Je bent stooeeeeeer! Ik houd van achtbanen, die adrenalinekick is echt fantastisch!

  17. Hahahaha, mag ik ook wat vertellen? (dat wil ik trouwens altijd als ik jouw stukjes leest, je maakt gesprekken los!)
    Ik was laatst naar Liseberg, een groot pretpark in Zweden, en toen ben ik ook in de achtbaan geweest. Eéntje die niet over de kop ging, maar naar mijn idee wel heel hard. M’n vriendin zei nog; ”ah, deze is echt heel ”mysig”!”, wat zoiets als gezellig of knus betekent. Na ons ritje had zij een blauwe hand en ik geen stem meer over.
    Maar misschien speelt mijn hoogtevrees ook wel mee en het feit dat ik nauwelijks een roltrap op durf te stappen…. ;-)

  18. Zo stoer!!!! Echt, mij niet gezien voor dit soort dingen. Brrr!!!

  19. Ik heb eigenlijk altijd achtbanen wel aangedurfd. Vind het allemaal wel tof, geeft zo’n heerlijk kick en ontzettend veel adrenaline. Zeker wel aan mij besteed dus! Ik hou alleen niet zo van draaiende dingen, want daar wordt ik vrij snel misselijk van.

  20. Ik durfde vroeger ook niet in grote achtbanen. En toen was ik een keer overgehaald om in de Goliath te gaan (op zich nog niet eens zo heel extreem) en daarna was ik meteen van die angst af. Geniaal!

  21. die dingen zijn kicken en gillen is zo fijn

  22. Yeaahh vet Laura! :D

    Ik durf overal wel in, maar heb het nadeel dat ik er een beetje misselijk van word. En als ik daarna nóg in zoiets ga, dan wordt ’t erg. Ik moet altijd beetje oppassen of ik niet over m’n nek ga. Verder is ’t vet leuk natuurlijk!

  23. Haha nou, mij zou je niet in een achtbaan krijgen hoor, haha… ik mag er sowieso niet in omdat ik daar te breekbaar voor ben, maar heb ook hoogtevrees dus dat vind ik wel prima, al zou ik het best een keertje mee willen maken :P

  24. Tja, ik was zo stoer… Totdat ik naar Florida ging, met m’n jetlag daar naar Disney op maandag waardoor je nergens in de rij hoefde te staan en ik dus non-stop van de ene attractie in de andere stapte. Tot vier uur in de middag, toen kon ik opeens niet meer…. Nu weet ik wat ‘Motion sickness’ is, dat je daar dan twee dagen last van kan hebben en dat zelfs zitten in de auto dan voelt als een ‘ride’.

  25. Aaaaah dan ben ik ook een stoere chick :) Ik ging al in achtbanen over de kop toen ik er qua lengte in mocht (toen was ik denk een jaar of 8/9). Vond het altijd helemaal geweldig!
    Ik ben alleen nog nooit in Disney geweest :(

  26. Ik durfde vroeger ook nooit in achtbanen, maar toen ik eenmaal groot genoeg was om er wel in te mogen toen durfde ik ook. Nu kan het niet eng genoeg meer zijn :P
    Grappig detail: dat kermisding is bedacht door iemand uit mijn schoonfamilie

  27. Hahaha! :) The space mountain is helemaal niet eng vergeleken met Goliath haha :b. Mijn vriendin durft ook niet in achtbanen die over de kop ging, maar ze ging mee naar de space mountain, heel toevallig zag ik dat hij over de kop ging maar had toen niets gezegd. :D Nu is ze niet meer bang xD.

    Alleen wanneer ik wil gillen, dan komt er echt niets uit mijn mond. Geen enkel geluid :’).

  28. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt in Disneyland bij volgens mij dezelfde achtbaan. Alleen durf ik er juist door niet meer in een achtbaan over de kop :P

  29. La la la, ik ga bijna naar Disneyland! :D En dan ook overal in. Wat stoer trouwens dat je in zo’n bal bent geweest, dat zou ik ook graag willen, maar aan de andere kant is het misschien net een brug te ver…

  30. Ik ben ook een keer in dat kermisding geweest. Is een stuk enger dan een achtbaan!

  31. Ik ga bijna nooit in een achtbaan. Reden: ik ga ervan over mijn nek!

  32. Ik heb hele erge hoogte vrees, dus ik durf nog niet eens in een houten achtbaan, hállo ik wil nog leven :P

  33. hé tof! chapeau!
    ik had vroeger ook schrik toen ik een jaar of 16 was,
    daarna heb ik echt eens mijn stoute schoenen aangetrokken en er voor gegaan…
    nooit meer, al word ik 100!!!!!!!

  34. Achtbanen zijn leuk. Feit

  35. Ik durfde het ook nooit! Maar toen ben ik op mijn vijftiende ofzo een keer meegesleept naar Six Flags (want toen heette het wel weer precies zo) door mijn tante en dat is zo’n bloedfanatiekeling die alleen maar de hele dag van ene achtbaan naar de andere rent. En ik meerennen. En gillen. En nu durf ik ook in alles, maar nu word ik overal misselijk in! Zo oneerlijk, er zijn in totaal denk ik twee jaar in mijn leven geweest dat ik én in alle achtbanen durfde én niet misselijk werd.

  36. Ik hou wel van achtbanen die over de kop gaan, maar dat kermisding ziet er echt heel erg angstaanjagend uit!

  37. Achtbanen zijn de bombdiggity!
    De enige keer dat ik het wel even spannend vond is toen ik in zo’n vrije val toren ging die ze in Movie Park Germany hebben. Die kantelen ze nog even naar voren zodat je lekker goed naar beneden kunt kijken en ziet hoe hoog je eigenlijk hangt.

  38. De Python is inderdaad best wel saai ^^

  39. Ah dat Italiaanse kermisding lijkt me echt supervet!

  40. Die naaistreek hebben mijn ouders ook eens uitgehaald.. ‘Nee Maxime, dat is echt geen achtbaan. Het is een rustige binnen attractie.’, ik had het nooit moeten geloven.. Tegenwoordig durf ik wel overal in.

  41. Ik ben er niet zo van…. een kwestie van niet durven is niet echt. Want ben wel eens in de space moutian bv geweest. Maar ik kan er gewoon echt niet tegen. Ik wordt er echt KOTS misselijk in .

  42. Ik ben gek op achtbanen en ik woon op een half uur fietsen van Walibi. :D Alleen mijn vriend houdt er niet van, dus heb nog niemand kunnen vinden die mee wil :(. Hij wil wel heen, maar durft nergens in. Dan zit ik de hele tijd alleen!

  43. Zo’n meisje was ik ook… achtbanen waren heel eng! Ik had het wel eens gedaan, maar vond het verschrikkelijk. En toen werd ik verliefd en durfde ik tegen mijn kersverse vriendje niet te zeggen dat ik – als 15 jarige puber – niet in de achtbaan durfde. Dus ik ging. Ik gilde de longen uit mijn lijf! Daarna kreeg ik tips… je moet dan en dan adem halen, en zo zitten… ik probeerde het en genoot ervan! Sindsdien ga ik wel. Hoewel ik de Goliath van Walibi niet zo’n succes vond, die ging zooo hard!

  44. Ik doe het je niet na, ik vind achtbanen eng.

Leave a Reply