httpv://www.youtube.com/watch?v=MtSE4rglxbY
Je moet een studie volgen. Een bachelor, maar het liefst ook een master. Goede cijfers halen (met minder dan cum laude kun je eigenlijk niet aankomen), maar denk maar niet dat je al je tijd aan je studie mag besteden. Je moet in het bestuur van je vereniging zitten, een stage bij een superawesome bedrijf lopen (dus niet het plaatselijke sufferdje), een relevante bijbaan hebben, netwerken, bloggen, een sociaal leven leiden, zo veel mogelijk volgers op social media hebben én dit alles delen met zoveel mogelijk mensen.
Vermoeiend he?
Maar als je het niet doet, dan ben je een loser. Als je niet slaagt, is het je eigen schuld.
Deze gedachte komt in ieder geval vaak voor in de huidige samenleving. Presteren en succes is alles en bovendien maakbaar. Als jij geen goede baan hebt, dan komt dat, omdat je niet hard genoeg geprobeerd hebt en dat maakt je een loser.
Ik merk dat ik er zelf ook word door beïnvloed. Ik zet het niet op Twitter als ik een weekendje niets doe, maar als ik naar een hip evenement ga, dan tweet ik er wel over. Eén stage is niet genoeg, het moeten er meerderen zijn en dan wel wel bij bijzondere bedrijven.
De filosoof Alain de Botton praat hierover in het filmpje (en over nog veel meer interessante dingen). Is het niet gek dat we doen alsof iedereen gelijk is in dat opzicht? Dat we allemaal succes kunnen hebben als we er maar moeite voor doen? Terwijl bijvoorbeeld geluk ook een grote rol speelt.
Eén boodschap dat mij raakte van Alain de Botton was: je kunt niet overal in slagen. Je kunt niet op elk gebied succes hebben. En dat hoeft ook niet.
Iets om over na te denken vandaag.
Ah, TED talks, die keken wij pas ook bij Engels. Het is zeker waar, ga de video vandaag nog even kijken.
Goed stukje, Laura. Eigenlijk wordt voor iedereen de lat even hoog gelegd, zonder daarbij te letten op iemands capaciteiten; erg jammer.
Goed dingen los kunnen laten is volgens mij tot geluk. Al vrees ik dat de mens daar niet voor gebouwd is :P
Goed artikel! Het klopt, je hoort ook overal om je heen dat je een bepaald ’traject’ in het leven moet volgen: School, studeren, en dan zo snel mogelijk huisje boompje beestje. Maar dat is helemaal niet zo. Ik ben dus een paar maanden geleden met mijn studie gestopt, en ik voelde me een enorme failure omdat ik dacht dat het zo hoorde, want zo doet iedereen het. Het duurde even voor ik doorhad dat het ook anders kan. :)
Herkenbaar. Ik wordt doodgegooid met mailtjes van de universiteit: ‘Wil je geen tweede studie ernaast doen?’, ‘Je kunt je inschrijven voor het honoursprogramma’, ‘Krijg nu een beurs voor hier en daar’.
Ik blog en ik heb gekozen voor een beurs van drie weken om in Italië te studeren (in mijn zomervakantie nog wel). Voor de rest mogen ze van mij doen wat ze willen, maar zonder mij ;)
De maakbare samenleving, de Facebook-generatie.
Het leven is niet maakbaar, geluk speelt inderdaad een grote rol. Het wordt tijd dat we dat idee weer los gaan laten. (Bijna) niemand wordt hier gelukkiger van… (behalve al die zelf-help goeroes.. die zien de verkoopcijfers van weer een middelmatig patroonbevestigend schrijfsel stijgen)..
Van mij mag je over luie’ weekenden tweeten Laura. Ik weet dat dat vaak de beste weekenden zijn. ;-)
Volgens mij is iemand die ik ken naar een lezing van meneer De Botton geweest.
Huh, zet jij ooit iets op Twitter? Ik dacht dat jij alleen maar gemene reacties plaatste? ;) Ik ben benieuwd naar het filmpje, ga het als ik thuis ben bekijken!
Je moet alleen maar slagen voor jezelf, niet voor anderen.
Ik ben een groot fan van Alain, ik heb ook wat boeken van hem in de kast staan. Leuk dit filmpje.